Pamiętam ohydny smak dymu szałwii dużo bardziej od jazdy po niej. Wyobraziłem sobie, że jestem istotą żyjącą na dnie morza, przedzierającą się między wodorostami. Cała jazda przeminęła dość szybko, zaś ohydny posmak pozostał ze mną na dłużej.
Na tyle długo, by nigdy więcej nie sięgnąć po tą substancję.

w moim mniemaniu walory smakowe to akurat pozytywny aspekt na tle całej reszty tego badziewia, najprawdopodniej to nostalgia za smakami dzieciństwa bo czuć w tym nutę stacjonarkowych maczan

niestety wciąż nie jestem w stanie pojąć fenomenu tej rośliny tzn męczę sporadycznie worek z ekstraktem x10 juz od kilkunastu tygodni i nawet eksperymentując na łonie natury zdążyłem już zgubić telefon, rozjebać rower czy odzyskać świadomość w krzakach bądź pałkach wodnych (przynajmniej dobrze, że nie w jeziorze - brakowało tylko żeby mnie ktoś jeszcze na nieświadomce wyruchał, lepiej nie mieszać z alkoholem) ale z samej fazy jako takiej to naprawdę ciężko coś wywnioskować,

niewiele zapamiętałem z tych tripów - jedynie przebłyski jak mnie wygięło i normalnie zamieniło w te szprychy od roweru a w krzakach to coś nawet kojarzę, ze chyba córkę zawoziłem do przedszkola czy coś w ten deseń

z oślim uporem, niestrudzony tymi marnymi doświadczeniami, jednak już dla bezpieczeństwa w domowym zaciszu dalej próbowałem pojąć sens tej rośliny no i nie moge zaprzeczyć - faza po niej jest unikatowa ale praktycznie żadnej euforii tylko wykreca rzeczywistosc jak jakis kurwa wachlarz, trochę podobne do wylewu

istnieje prawdopodobieństwo, ze spodoba sie to komuś kto lubi nosić dredy, interesuje go szamanizm albo gustuje w ciuchach z etnoshopow ale to raczej nie są moje klimaty