06 listopada 2017GermanDoll pisze:

03 listopada 2017Vida pisze:

22 października 2017GermanDoll pisze:

Ośrodek bardzo spoko.
Terapia wbrew temu co napisane na stronie, trwa 2 lata.
Telewizor z ogromną ilością kanałów, sala komputerowa ( złomy z których i tak nie można korzystać prawie wcale, a nawet jeśli to przy kimś w jakimś ważnym celu), telefony pod koniec terapii.
Ośrodek na zadupiu, ale naprawdę można poczuć się jak w domu.
Terapeuci spoko, da się ich namówić na wypad na basen, konie , orlik czy jakiś wyjazd bez większych problemów.

To terapia tam trwa 6miesięcy czy rok wreszcie?? To ważne

Jak ja byłam, trwała 2 lata mimo, że oficjalnie powinno to być 6 miesięcy do roku.
Napiszesz coś więcej odnośnie ośrodka jak wygląda plan dnia,jak z jedzeniem,dociążenia ciężkie-lekkie czy ogólnie idzie skończyć tam terapie i coś o terapeutach i pracy.Byłbym wdzięczny.
Ktoś coś napisze jeszcze o ośrodku Budy-Zosine??

GermanDoll pisze:

szpiku15 pisze:

.

Na stówę detoks w Warszawie jest dalej na Nowowiejskiej (przynajmniej z tego co się orientuję).
Sama szukałam dla siebie. Niby na praskim coś jest ale tu słyszałam, że bardzo ciężko się dostać i nie wiem czy nie jest tylko alkoholowy.
Ja osobiście lecę jutro właśnie na Nowowiejską.

07 listopada 2017GG Allin pisze:

ten moment gdy nad sobą widzisz post typka z którym byłeś w ośrodku (obok dobrych kilku innych masek z hr), którego wyjebali przed tobą xD

[mention]Vida[/mention], Ty kurwa nadal nie możesz załapać ośrodka od lipca? Stary to przykre, życzę powodzenia. A tak serio to rusz dupe w troki do jakiejś poradni, tam zawsze mają taką małą knigę z listą ośrodków.

Polecam Nowy Dworek, ale to w sumie zależy bo w zasadzie tylko filia Glińsk ma sens dla osób z długim stażem - tylko tak zazwyczaj lękliwi, zdepresjonowani i nieśmiali trafiają. Najwięcej tam terapii sensu stricte, filia Nowy Dworek też w sumie nie jest zła tylko tam sporo ergoterapii (Co jest śmieszne, bo to gówno nie terapia - zwłaszcza dla pracoholika).

co prawda wyjebano mnie z ND za złamanie abstynencji na terenie ośrodka, a potem jakieś 2-3 tygodnie napierdalałem politoksykomański ciąg w kratkę (tj. co 2-3 dni, tylko czasem dzien po dniu), aż w końcu się kurwa zabiłem przypadkiem. To też powiem, że przy okazji że nie ma żadnego znaczenia posiadanie wiedzy odwykowej, wszystko zależy od pierdolonych chęci. Ja na początku chciałem "niechcieć ćpać", a obecnie nie chce ćpać po prostu - o czym później w poście.

To się zabiłem. Cudem mnie odratowali, nie oddychałem już kilka dobrych minut. Trafiłem potem z SORu do psychiatryka*, gdzie byłem pod obserwacją jako że podejrzewano u mnie próbę samobójczą. A tam poznałem całkiem fajnego psychiatre (szefa tego pierdolnika), który mnie troche coachingował w stronę 12 tradycji NA/AA. Stawiałem sobie furtkę bezpieczeństwa do dalszego ćpania racjonalizując to sobie w ten sposób że "nie chcę ćpać, ale statystycznie rzecz biorąc istnieje prawdopodobienstwo ze sie kiedys zlamie. Nie zebym chcial, ale wiem ze jest to mozliwe" wtedy jeszcze nie myslalem o tym, ze to taka furtka. Dopiero gadka z psychiatra mi to uswiadomila i jego tekst zeby pamietac od 2 pierwszych krokach w takich przypadkach.

Od tamtej pory zaczalem okazyjnie chodzić na mityngi NA i udaje mi się utrzymywać abstynencje bez wiekszego problemu. Po prostu zniknela jakas bezsensowna fascynacja narkotykami (o czym mi truli terapeuci, psychiatrzy i psycholodzy). Tak samo z siebie. I moze nie ze wszystkim sie zgadzam z NA, ale tam jest wieksza szansa spotkac ludzi zdecydowanych ktorzy nie stanowia toksycznego wplywu co jest bdb dla procesu trzezwienia (bo jak ktos mi powie, ze po kilku msc. jest juz trzezwy to pierdolne ze smiechu).


*a jeszcze tak o tym psychiatryku, bo to beka była xD kurwa nie było łóżka jak mnie przyjmowali to mi materac na podlodze korytarza i mi schizofrenicy przychodzili nawijać farmazony na ucho non stop, co samo w sobie było na tyle ryjące że a) nie chce tak skończyć b) wszystko wszystkim ale nie chce zostać ubezwłasnowolniony (np. nie dając zgody na pobyt w psychiatryku itp.); że odechciewa się ćpać. No i po raz pierwszy zobaczyłem jak moje własne głupkowate zachowanie wpływa na moją rodzinę, jak zobaczyłem moją matkę mocno zniszczoną nerwami i lękiem o mnie (dosłownie było to widać na twarzy, podkrążąne gały, wyschnięta twarz itp.), to wszystko wszystkim, ale jeśli jest ktoś kto powinien cierpieć to ja (winowajca, idiota, narkoman), a nie niewinni ludzie (rodzina). Nigdy wcześniej nie dostrzegałem tego, że ćpając robiłem krzywde swoim bliskim. I coś po prostu we mnie pękło wtedy (znacyz matka sobie poszła, a ja zostałem sam i zaczął mi mózg analizować co się odjebało), rozpłakałem się nad sobą (i dopiero zrozumiałem pełen wymiar wszystkich mechanizmów uzależnień) i bęc, tak powstał czokapik. Od tamtej pory jestem w końcu abstynentem.

Ogólnie to dość zabawne, tudzież ironiczne że to co dobre z ośrodka wszedło mi do łba dopiero po wyjściu z niego .

Nie mniej uważam, że ośrodki nie są dla każdego.

+Dla mnie też ważne jest, aby dojść do źródła problemu temu praca z psychologiem (psychoterapia) obecnie też daje dużo, bo w innym wypadku to jest tylko zaleczanie. Podczas gdy chociażby mechanizm regulowania uczuć raz na jakiś czas wystarczy, że się wpierdoli i jeb z tym wszystkim. Trzeba pogodzić się z sobą, zaakceptować chujową przeszłość, to jakim było się człowiekiem (a o to mam do siebie cały czas dużego dissa), a by móc w końcu na prawdę żyć w zgodzie z samym sobą w trzeźwości.

pozdro666