"Zostałam wezwana w charakterze świadka na komisariat policji w sprawie o czyn z art. 62 ust. 2 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Domyślam się, o co chodzi, i nie mogę w swojej sytuacji szkodzić sobie oraz tej osobie, którą zatrzymano. Czy mogę uchylić się od odpowiedzi na niektóre pytania, powołując się na art. 183 K.p.k.? W jakiej formie świadek powinien powołać się na prawo do odmowy odpowiedzi? Czy wygłasza się jakąś specjalną formułkę, czy zgłasza się to ustnie? Dodam, że osoba, której prawa dotyczy, nie jest ze mną spokrewniona ani nie jest osobą bliską."

Żeby sądzić, że młodzież nie będzie czuła pokusy sięgnięcia po narkotyki, trzeba być fantastą. Eksperci, którzy o to apelują i straszą dzieciaki konsekwencjami, są całkowicie oderwani od specyfiki środowiska nastolatków. Środowisko to cechuje się ogromną presją społeczną i chęcią przynależności do grupy. W imię tego młodzież jest w stanie zrobić naprawdę wiele — mówi Boguś Janiszewski, edukator dzieci i młodzieży, autor skierowanej do nich "Książki o narkotykach", w których uświadamia, jakie są konsekwencje zażywania substancji psychoaktywnych. W rozmowie z Medonetem mówi, co "biorą" dzieci w Polsce i co wiedzą, a właściwie czego nie wiedzą o narkotykach.

O fentanylu i innych syntetycznych opioidach w kontekście kryzysu opioidowego w Stanach Zjednoczonych powiedziano już chyba wszystko. Tragedia trwa od lat, a od niedawna jasnym stało się, że problem dotknął także nas. Niestety trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i powiedzieć sobie, że Polska samodzielnie nie upora się z wyzwaniem i potrzebna jest silna współpraca międzynarodowa. Europa dość dobrze poradziła sobie z dopalaczami, być może poradzi sobie i z nowym problemem.