A nie można potraktować modlitwy jako rozmowy samego ze sobą? Dla mnie to rodzaj pozytywnego naładowania się energią. Jeszcze nikt, kto leżał i tylko się modlił, zdobył to o co prosi. :nuts: To ironiczne podejście Twoje do tego typu spraw jest dziwne, bo Ty zupełnie tego nie rozumiesz. Ludzie przed egzaminami mówią często "obym zdał", jednak bez nauki się przecież nie obejdzie, bo to oczywista sprawa. Jednak co innego, jeżeli weźmiemy sprawy w swoje ręce i poprzedzimy je afirmacją. Takie coś pomaga i to bardzo. Nikt nie rozkazuje Ci modlić się do boga, czy kogokolwiek, kto jest wyżej nad Tobą. Uwierz w siebie, bo to jest ważne.

Modlitwa również może przybrać formę podbudowania się w stylu "nie jestem słaby". Jeżeli przez pewien czas, będziesz sobie powtarzał "jestem silny" i robił wszystko, aby takim się stać, to masz większe szanse w moim przekonaniu na to, że tak właśnie się stanie. Jeżeli odrzucasz wyższe byty, skup się na sobie. Nie ważne w co wierzysz, lecz to, jak wierzysz. Wierząc w siebie, pomagasz sobie.

Ludzie zagubieni starają się uwierzyć w to, że ktoś im pomaga, np. bóg. Moja babcia przeszła przez życie z podniesioną głową, nie przejmując się tym, że ma przejebane. Sam za nią nie przepadam, jednak to, w jaki sposób sobie radzi, imponuje mi. Nawet jeżeli wierzy, że rozmawia z bogiem, to tak naprawdę rozmawia sama ze sobą. To jest główna kotwica modlitwy. Analizuje sprawy życia codziennego, rozważa pewne decyzje i wierzy w to, że bóg może jej w tym pomóc.

Nawet pewnie nie zdaje sobie sprawy z tego, jak bardzo ładuje się pozytywną energią, która pomaga jej w trudnych sprawach. To, jakie są jej ideały nie ma tutaj znaczenia. Powtarzanie sobie pewnych reguł, etc. Pomaga człowiekowi.

Ty też to robisz, nieświadomie, ale jednak. Każda rozmowa ze sobą w myślach, analiza sytuacji to w pewnym stopniu modlitwa. Bo modlitwa to rozmowa. To, z kim będzie ona prowadzona jest uzależnione od osoby, która jej używa.

Mialo byc o paranoji, jest o modlitwie. A niee, czekajcie, to prawie to samo...
Serio? Nie uwazam zeby modlitwa/autosugestia pomogla w pokonywaniu stanow lekowych. Jesli juz to medytacja ale nie mamrotanie czegokolwiek na glos. "Nie bede sie bac jak zaspiewam sobie piosenke, bo przeciez tam w ciemnosciach nie siedzi zaden potwor, nie ma sie czego bac, niczego sie nie boje" to tylko nakrecanie wlasnej wyobrazni.
Miewalam takie lekkie paranoje kiedys, kiedy zaczynalam przygode z dexem. Na fazie wydawalo mi sie, ze za moment dostane paralizu i zaschne w jednej pozycji a nad ranem odnajda mnie jako slup soli. Albo ze w tym czasie wchlonie mnie ciemnosc, bo nie bede w stanie sie obronic. Mimo tych schiz, dalej bralam DXM i po paru, parunastu razach zupelnie mi przeszlo. Krok po kroku zmienialam swoje nastawienie, troche medytowalam, staralam sie z gory podchodzic do tych DXM-owych doswiadczen pozytywnie. Mi pomoglo.

Koniczynna, u mnie na fazie wszystko gra, zero bad tripa czy coś. Dopiero dzień po dekszeniu miewam stany lękowe w nocy, boję się i nie mogę zasnąć. W sumie to już przechodzi, szkoda, że tak długo to trwa.

W takim razie po prostu przecierp to jakos, moze sproboj troche urozmaicac fazy a nie tylko caly czas dex. Trzymam kciuki ;)

Jest tak: Sprawy wiary, to jedne z najbardziej złożonych i wymagających najszerszej wiedzy zagadnień. Psychologia oraz związana z nią problematyka, jak np afirmacja swoją droga w innym zgoła miejscu wraz z innym oprzyrządowaniem. Postaw siebie ze swoją znikomą wiedzą i doświadczeniem we wszystkich ty dziedzinach i oceń co piszesz, a wyświetli Ci się moje zapatrywanie na celowość takiego działania. Proszę o zaprzestanie pisania takich idiotyzmów tylko po to, żeby je pisać. To naprawdę nie jest przedszkole dla małych dzieci gdzie za wykrzyczenie "Ala ma kota" zyskujesz rozgłos i powszechne poważanie

@llabx Pisze tylko to, co subiektywnie uwazam za sluszne bazujac w wiekszosci na wlasnych doswiadczeniach i jakiejs tam niklej pewnie wiedzy. Chociaz zupelnie przypadkiem wiem czym jest afirmacja. Jesli to komus pomoze, ok, jesli nie, tez ok.

Poza tym: http://demotywatory.pl/3484611/Badz-tu-madry
Nie musze wiec rozumiec.

A makaremu zycze wszystkiego najlepszego, co byc moze oznacza przystopowanie z deksem.

Co do paranoi to też tak mam czasami, ale to przez sprany beret.. od fety, ale to kiedy teraz nie tykam ścierwa. THC raczej nie zlasowało mi czupryny, aż tak.. hm. Jak odstawiłem DXM to po jakichś 3 - 4 miesiącach nagle w pewnym momencie obleciał mnie straszny strach, nie wiadomo skąd, nie wiadomo jak.. pojawił mi się taki powidok po lewej stronie, podobnie jak przy wejściu fazy po DXM i tak się wystraszyłem, że zamknąłem drzwi i wyszedłem z domu. Poszwędałem się po osiedlu i wróciłem po ok 2 godzinach, ze strachem ale wróciłem.. najgorsze w tym wszystkim było to, że pisałem smsa akurat no i zacząłem czuć delikatny strach a tu patrze nagle mi zasięg po kresce na telefonie znika i strach się umacnia, zasięg szedł do zera i kulminacyjny punkt strachu.. przez pewien czas myślałem, że to może duchy czy coś bo kiedyś ok 3 lat temu wywoływaliśmy duchy w tym pokoju i myślałem, że to ma jakiś związek z tym.. sam nie wiem, czasami jeszcze odczuwam taki wewnętrzny strach zupełnie bez podstaw ale tylko gdy jestem sam. Hm.. może to początek schizofrenii? Nie wiem.

No ja mam kur** niestety podobnie:/jak nie biore dugo Acodinu to też boje się ciemności.jak obudze sie nieraz w nocy to musze zaswicic swiatlo bo mam schiza ze jakas zhjawe zaraz zobacze czy cos takiego...a teraz niedawno zaczelam brac DXM spowrotem po długiej przerwie i jest ok,nawet jak sie obudze to nie mam zadnych lęków

Ja jeszcze odświeżę temat, gdyż dotyczy mnie dość mocno i liczę na jakiś sensowny jego rozwój, może uda się "poznać' lepiej siebie. Do rzeczy. Ten wspomniany w cytatach powyżej strach jest identyczny jak u mnie. Poszukujemy tutaj źródeł w ćpaniu tego czy tamtego, niestety u mnie te koszmarne lęki pojawiały się chyba przed zarzucaniem czegokolwiek. A trzeba przyznać, że jest to lęk totalnie paraliżujący, który czasami nie pozwalał na wykonanie żadnego ruchu, lęk przed postaciami, bytami, duchami, kosmitami a najtrafniej chyba można to ująć jako: lęk przed czyjąś OBECNOŚCIĄ. Dodatkowo sprawę nakręca jeszcze bardziej fakt, że działo się to u 23 letniego dorosłego człowieka, który boi się nie wiadomo czego po położeniu się spać, zupełnie jak małe dziecko. I tak od 10 czy więcej lat z przerwami różnej długości, miesiąc rok, dwa... Co do radzenia sobie z takimi sprawami to mogę podać taką historię.

Bałem się chodzenia w nocy po dworze, gdy jest ciemno, a że mieszkam poza miastem, więc gdy zapada noc jest naprawdę ciemno i prawie nic nie widać, mimo wszystko postanowiłem wyjść i się "oswoić" z ciemnością, m.in. za pomocą medytacji na łące w nocy. Efekt był taki, że w końcu pomogło, a ja mogłem się praktycznie bez lęków poruszać po terenie w okolicznościach w jakich przedtem nie dał bym rady. Na co chce zwrócić uwagę szczególnie to to, że strach nie został "wygaszony emocjonalnie", czyli że zwyczajnie przestałem się bać, ale raczej logicznie to znaczy, w medytacji wpadła mi myśl że nie biję się ciemności bezpośrednio, ale tego że nie wiem co się w niej znajduje, i wymyślam sobie świadomie i podświadomie rzeczy i zagrożenia w niej będące. Dalej: uświadomiłem sobie, że w dzień NIE WYOBRAŻAM sobie tego co jest dookoła mnie, po prostu to widzę. Dalej: nie ma co wyobrażać sobie tego co jest dookoła mnie w ciemności, świat wokół jest dokładnie taki sam jak w dzień czyli bezpieczny i piękny (piękny w sensie okoliczności przyrody), a więc nie ma się czego bać i nie należy sobie wyobrażać że coś tam powinno być. Tak lęk ustąpił, oczywiście uspokojenie emocjonalne w medytacji również miało duży wpływ, ale kotwicę zarzuciłem, dzięki logicznemu wytłumaczeniu.

To było dwa lata temu, dziś pewnie znów musiał bym to przetrenować. Ja jestem ciekaw czy omawiane w temacie lęki nie można jakoś powiązać z utajonymi chorobami psychicznymi, jeśli macie coś ciekawego w tym temacie do napisania to pisać.
Pozdrawiam

Mialem tak i ja.
Wlasciwie ja wiem ze jakies energie zarzadzaja w moim pokoju bo czuje to na kazdym tripie.
Jedne sa zle, drugie dobre.
Wszystko zalezy od nastawienia, trzeba pozytywnie myslec. To nasz swiat i kreujemy go swoimi wibracjami i myslami.
Wszystko dzieje sie w TWOJEJ glowie bo bez obserwatora NIE MA swiata. To Ty go kreujesz.
Trzeba zmienic wlasnie usposobienie do tego i wtedy sie boi i odchodzi jesli np. chcesz otworzyc przed tym serce lub mowiac do tego dobre rzeczy.
To Twoje Demony, typowe. Nie moze przejac duszy dopoki druga strona sie na to nie zgodzi.