nie, nie, to nie tak. w drugą stronę to idzie - jak weźmiesz LSD i potem będziesz nadal funkcjonował zgodnie z przyjętymi normami społecznymi, to znaczy, że byłeś zdrowy psychicznie. ;)

świetny post nota bene. mogę pomóc ze słownikiem w ramach wolnego czasu kiedyś.

Słownik slangu psychodelicznego czy psychologiczny (bo z takich pojęć głównie korzystacie)? Ciekawie piszecie.

hej, jestem bardzo "świeża" w temacie. Chciałam zapytać jak duże znaczenia w przyjmowaniu psychodelików ma ogólne postrzeganie świata. Większe prawdopodobieństwo bad tripa dotyka pesymistów. Czy jest w ogóle taka zależność. Od bardzo dłuższego czasu się nad tym zastanawiam, bo sama należę do osób, dla których szklanka zawsze jest do połowy pusta.
Pozdrawiam.

Ma znaczenie, choćby dlatego, że wpływa na przeżycia nimi wywołane.
Co do tego całego "badtripa" to nie myśl o tym zbyt intensywnie, bo w końcu sam się wprosi. Tyle o nim się mówi więc pewnie istnieje. Niby pesymiści powinni być bardziej podatni ale nie zauważyłem tego. Świadomie przywołując negatywne emocje, które powodowały doświadczenia bardzo dalekie od pozytywnych (choć to zależy, kto co tam uważa za pozytywne), też nie trafiłem na "badtripa". Psychika stabilna się przydaje, to na pewno. Kwestia podejścia - dużo od niej zależy. Wejście, dostrojenie i będzie dobrze.

Pozdrawiam

jak to w koncu jest z tymi zawiechami kilkumiesiecznymi po kwasie? :D kazdy pewnie slyszal takie historie "oooooo znam kolesia, ktory wzial kwasa, a teraz bawi sie z dziecmi w piaskownicy" czy tak moze byc naprawde czy ludzie opowiadajacy takie historie ze cos slyszeli kogos znali po prostu lubia byc w centrum zainteresowania i maja wybujala wyobraznie?

Mi się wydaje, że to jest pierdolenie o szopenie tudzież niektórzy autentycznie wierzą w takie bajki i powtarzają je jako prawdę, którą jest w ich mniemaniu.

Miałem kiedyś takiego jednego znajomego - no, znajomy to może za dużo powiedziane wręcz - ale on nie był zawieszony po kwasie. Po prostu jak był młodziutki, coś 14-17 lat, to miał sąsiada dila, który był pierdolonym skurwysynem. I bawił się dzieciakiem podając mu różne rzeczy, głównie fetę, delirianty i podejrzanego pochodzenia i składu 'psychodeliki' - a potem mu wkręcał chore jazdy i miał z niego bekę. Chłopak oczywiście wcinał te gówna, żeby pokazać, jaki z niego kozaczok. Teraz kolo ma dwadzieściaparę lat i jest poryty jak ruski czołg. Ale to nie 'zawiecha po kwasie' tylko skrzywiona psychika przez niedopierdolonego palanta-dila.

Idn - to co, piszemy ten słownik? ;-) Jak co to się ze mną skontaktuj, parę osób tutaj zna moje gg.

[quote="NiezdrowyAntoś"]
jak to w koncu jest z tymi zawiechami kilkumiesiecznymi po kwasie? ]

Urban legend. Pewnie legenda ma swoje źródło w bardzo rzadkich przypadkach osób, które były predysponowane (utajona schizofrenia, etc) i kwas odsłonił te predyspozycje. Potrafię sobie wyobrazić, że nawet zdrowy się nie pozbiera do końca po jakiejś potwornej dawce rzędu 10 papierów. Charakterystyczne jednak jest to, że zawsze jest "znam gościa, który zna tego gościa" albo "znam gościa, który słyszał o tym gościu" a nie "znam gościa, ma na imię tak, który...".

No daj spokój człowiek, twierdzisz, że nie da się odróżnić zdrowia psychicznego od zaburzeń psychicznych? Podważasz tym samym sens istnienia psychologii czy psychiatrii. Wiadomo, że nie ma jakiś sztywnych granic między normą, a patologią, to raczej płynnie przechodzi. Ale jednak jest mnóstwo kryterii pozwalających na stwierdzenie, że coś jest patologią. Być może odróżnienie normy od patologii jest w pewnym stopniu umowne, ale na potrzeby stwierdzenia, jak ktoś może zareagować na LSD - taka umowność wystarczy.
Wiadomo, że LSD jest taką lupą, która powiększa wszelkie stany emocjonalne i zawiłości ludzkiej psychiki.
W dużym uproszczeniu więc :
Jeśli twoje wnętrze jest stabilne i skrywa raczej 'dobre' stany, to przy dobrych warunkach takie właśnie LSD z ciebie wydobędzie.
Jeśli zaś w środku skrywasz mnóstwo negatywnych emocji, nierozwiązanych problemów, to właśnie takie rzeczy LSD może z ciebie wydobyć, i to ze zdwojoną siłą.
W terapii taka sytuacja może być korzystna, bo takie problemy można potem rozwiązać. Ale w normalnych warunkach to może (choć nie musi) cię przerosnąć i źle wpłynąć na dalsze funkcjonowanie psychiczne.
Nie wiem skąd wytrzasnąłeś takie stwierdzenie. DSM-IV stwierdza jedynie tak stan jak : INTOKSYKACJA HALUCYNOGENAMI, oraz taki jak TRWAŁE HALUCYNOGENNE ZABURZENIA PERCEPCJI (HPPD).
W czasie samego trwania tripu psychodelicznego można stwierdzić u kogoś krótkotrwałą psychozę, ale po jego minięciu, jeśli 'objawy' ustąpiły - w świetle psychologii/psychiatrii jest jak najbardziej zdrowy psychicznie.
Oczywiście, to się zgadza, że każdy może mieć bad tripa, niezależnie od jego osobowości (a wbrew temu co twierdzi Feydewey ;p).

Ale tu chodzi o coś innego. Jeśli jesteś ogólnie rzecz biorąc w miarę stabilny psychicznie i emocjonalnie, to możesz dostać bad tripa, ale raczej nie odciśnie on trwałych NEGATYWNYCH zmian na twojej psychice - może nawet coś z niego wyniesiesz.

Natomiast jeśli jesteś psychicznie zaburzony, to może się zdarzyć, że niepomyślnie przeżyty trip psychodeliczny pogorszy twój stan, spowoduje negatywne zmiany.
Oczywiście nie musi tak być, możesz, mimo zaburzeń, też przeżyć wspaniały trip i wynieść z niego coś konstruktywnego i nawet zmienić się na lepsze.
Ale jednak w takiej sytuacji trzeba dużo bardziej uważać. Psychodeliki były używane w psychologii w celach terapeutycznych, ale jednak pod ścisłą kontrolą doświadczonego terapeuty.
Chyba chodzi ci o słownik psychologiczny, a nie psychonauty, bo użyłeś w poście po prostu słownictwa psychologicznego. W sumie nie wiem po co, bo można było to samo napisać dużo prościej, tak żeby wszyscy zrozumieli ;p

]

Chyba chodzi ci o słownik psychologiczny, a nie psychonauty, bo użyłeś w poście po prostu słownictwa psychologicznego. W sumie nie wiem po co, bo można było to samo napisać dużo prościej, tak żeby wszyscy zrozumieli ;p
[/quote]
Dla mnie to wszystko się przeplata i nie wyklucza. Kwestia tego, jak interpretujesz psychonautykę - czy jest to tylko wrzucanie psychodelików i tripowanie, czy szeroko pojęty samorozwój, włączając w to inne, nienarkotyczne techniki. Psychologię też.

Nie rozumiem, czemu się przyczepiłeś mojego posta, bo wszystkie Twoje argumenty sprowadzają się do 'Może, ale nie musi'. Nikt się z tym nie kłóci, po prostu podałem przykład odwrotny do tego, co się tutaj pisało, straszyło zawiechami i zrytymi beretami - przynajmniej tak pamiętam, bo to było parę miesięcy z hakiem.
To, jak co na kogo podziała, to kwestia czysto indywidualna. Uogólnianie prowadzi do dezinformacji.

Lotus, nie przyczepiłem się posta, ale że nie zgadzałem się z paroma merytorycznymi rzeczami w nim zawartymi, to wyraziłem swoje zdanie ;p

Myślę że prostym i ogólnym podsumowaniem tej dyskusji jest coś takiego :

Każdy po psychodelikach może przeżyć, zarówno bardzo pozytywne i rozwijające go doświadczenie, jak i doświadczenie negatywne i powodujące trwałe urazy psychiczne. Z tym, że im ktoś bardziej stabilny psychicznie, tym większa szansa, że przeżyje pozytywne i rozwijające doświadczenie, a mniejsza, że negatywne. Zaś im ktoś bardziej zaburzony, tym większa szansa, że przeżyje negatywne.