Tak nie mylisz sie z dobrej slomy z kilograma wychodzi 100centow dobrego towaru,zadnej tam herbaty.
Wiem ze cos tam jest poknocone w tym przepisie bo odezwal sie domnie na gg chlopak w wakacje zaczol opowiadac jak robil i pamietam ze wlasnie zostalo cos waznego pominiete,jak ktos ma linka to prosze wklejcie mi ten przepis tutaj to moze wam poiwiem w jakich miejscach. ;-)

Tu jest ten przepis https://hyperreal.info/node/748

Najpierw trzeba 2 - 3 kilogramy kationitu umieścić w naczyniu i zalać butelką octu, wsypać worek (1 kg) soli kuchennej. Dodać trochę wody, żeby cały kationit był zalany, zamieszać. Można go namoczyć w roztworze HCL ale ocet jest tańszy i łatwiej dostępny. Musi się tak moczyć jakiś czas, trzeba mieszać od czasu do czasu czymś drewnianym. Można trochę podgrzać, ale nie gotować.


Ja tylko napisze ze tu na poczatku tej roboty jest zaklamanie po ktorym faktycznie nie dziwie sie ze wam nic nie wychodzi,bo jak nie zaladujesz kationitu opiatami to co on ma ci oddac we frakcjach?
Pomyslcie sami moze jakies propozycje? :-) Zobaczymy kto ma glowe na karku ;-) :-D

czyli co, najpierw kationit do zupy a potem ocet i sól? Czy na odwyrtkę? A potem, jak już wchłonie, to woda amoniakalna, żeby oddał, tak?

No i pytanie nr 2 - mam tylko 1 kg kationitu - musze kołować aż 3kg, czy przeliczyć proporcje i też wyjdzie?

Odnosnie pytania nr 2 to 1litr kationitu wystarczy aby robic roboty z kilograma slomy,nie musi byc tu zadnych proporcji.

Natomiast pytanie nr 1 jest bledne zadna odpowiedz nie jest dobra,gdyz kationit najpierw trzeba przeczyscic i przygotowac do zaladowania opiatami,a czym sie oczyszcza kationit?to raz a dwa aby zaladowac kationit opiatami co jest potzrebne,tak jak zeby kationit oddal potzrebna jest woda amoniakalna a co jest potzrebne aby ten kationit zaladowac?przy odpowiedziach trzeba uwzglednic koniecznie temperatury gdyz jest to bardzo wazne. Powodzenia.

podbijam wątek - co jest nie tak z tym przepisem?

znalazłem takie coś odnośnie oczyszcania kationitu ze zw. org.

Fructus Papaveris immaturus-Niedojrzała makówka (F.P. II)
Syn. Capita Papaveris. Owocnia maku

Niedojrzałe, wysuszone torebki owocowe (makówki) głuchego maku ogrodowego-Papaver somniferum L. (r. Papaveraceae).

Mak jest prastarą rośliną uprawną, znaną już Babilończykom i Egipcjanom. Nie znamy nawet dzikiego przodka uprwianego dziś maku. Przypuszczamy, że jest nim spotykany we wschodniej części basenu śródziemnomorskiego mak szczeciniasty-Papaver setigerum DC. o łodygach rozgałęzionych, o liściach szorstko owłosionych i o licznych drobnych makówkach, otwierających się klapkami. Przypomina on dziczejący często w ogródkach wiejskich mak "samosiej". Prawdopodobnie przez wielowiekową selekcję powstał z niego uszlachetniony "głuchy" mak ogrodowy o nielicznych, ale znacznie większych i nie otwierających się klapkami przy dojrzeniu owocach Papaver somniferum L. var. indehiscens. Dziś hoduje się w ogrodach i na plantacjach tylko odmiany maku głuchego, o białych, żółtawych, szarych lub brunatnoczarnych nasionach. Mak hoduje się bądź dla nasion, zawierających oprócz białek i fityny około 30% smacznego jadalnego oleju (p. Ol. Papaveris), bądź do otrzymywania z niedojrzałych owoców mlecznego soku, który po wysuszeniu nosi nazwę "opium". Opium jest wybitnym środkiem narkotycznym i trującym, zawiera bowiem około 15-20% alkaloidów, głównie morfiny. Alkaloidowy sok mleczny występuje tylko w łodydze, liściach i owocni maku w rurach mlecznych towarzyszących wiązkom sitowym. Natomiast nasiona maku nie zawierają zupełnie alkaloidów. Przy dojrzewaniu maku ilość alkaloidów w łodydze i owocni zmniejsza się, ale nie znikają one całkowicie. W zupełnie dojrzałych makówkach po wysypaniu z nich nasion znajduje się jeszcze 0,2-0,6% morfiny, w łodygach 0,05-01%. Wysuszone niedojrzałe makówki po wytrząśnięciu z nich niedorozwiniętych jeszcze nasion są bogatsze w alkaloidy od zupełnie dojrzałych. Dlatego F.P. II zalecała jako surowiec niedojrzałe makówki, ścinane poniżej kolankowatego zgrubienia (ginoforu) na 8-10 dzień po opadnięciu płatków, starannie wysuszone, a następnie rozcięte w celu usunięcia niedorozwiniętych nasion. Farmakopea nie podawała normy alkaloidów, dlatego wartość tego surowca mogła ulegać szerokim wahaniom zależnie od czasu zbioru, sposobu suszenia, a głównie od odmiany maku. Makówki interesują nas z innych względów. Mianowicie dziś morfinę w Polsce otrzymuje się nie z opium, lecz z dojrzałych makówek po wytrząśnięciu z nich nasion. Dlatego propaguje się obecnie wysiewanie odmian maku, który zawiera w dojrzałych makówkach nie mniej niż 0,3% morfiny. Makówki interesują nas również ze względów toksykologicznych, bo dotychczas spotyka się jeszcze wśród ludności wiejskiej niebezpieczny zwyczaj pojenia niemowląt odwarem z makówek, aby dobrze spały. Powoduje to nieraz ciężkie zatrucia, gdyż dzieci do 4 roku życia są bardzo wrażliwe na morfinę, która zawsze znajduje się w makówkach. Makówki zawierają te same alkaloidy, tylko w mniejszej ilości, które występują w opium.

Piśmiennictwo. Muszyński J.: Farmakognozja, Warszawa 1957, PZWL, str. 620.

Sposób otrzymywania alkaloidów opiumowych z wysuszonej słomy makowej.

János Kábay, Budszentmihaly, Węgry.

W niniejszym przykładzie założono że aparatura ekstrakcyjna składa się z 8 zbiorników, każdy zbiornik zawiera po 1000 kilogramów dojrzałej, suchej, rozdrobnionej na sieczkę słomy makowej (tj. torebka makowa + 7-centymetrowa łodyga). Jako cieczy ekstrahującej stosuje się 1.5-2 %-owy wodny roztwór kwasu siarkawego, siarkowego, solnego lub kwaśnego siarczynu sodu w ilości 1000 litrów które doprowadza się przeciwprądowo do każdego zbiornika zawierającego sieczkę makową. Otrzymaną w wyniku ekstrakcji przeciwprądowej stężoną ciecz w ilości około 1000 litrów, spuszczoną z ostatniego zbiornika wygotowuje się w próżni do około 1/5, tj. 200 litrów objętości. Stopień kwasowości tej cieczy zmniejsza się przez dodanie ługu do około 0.1-2 %. Do tego celu używa się ługów, których sole wytworzone z kwasu siarkawego są trudne do rozpuszczenia. Takim ługiem jest na przykład wodorotlenek wapnia . Oprócz tego podobną objętość, tj. 200 litrów alkoholu etylowego dodaje się do ekstraktu. alkohol etylowy wytraca zanieczyszczenia, np. substancje białkowe, substancje żywiczne i cukrzany. Ten osad razem z osadem sodu, usuwa się z roztworu, np. przez odfiltrowanie lub odwirowanie. Następnie filtrat zatęża się, również w próżni, do 1/5, tj. 40 litrów objętości, a potem podobną objętość, tj. 40 litrów alkoholu etylowego dodaje się do roztworu oraz tyle ługu sodowego ile jest wymagane do rozpuszczenia całej zawartości morfiny. Do tego celu 1/2 % nadmiaru ługu będzie zwykle wystarczać. Większa część alkaloidów ubocznych, np. narkotyna, kodeina i narceina wypada, razem z zanieczyszczeniami w dalszym ciągu obecnymi w roztworze. Później oddziela się je od roztworu za pomocą filtracji. Następnie filtrat słabo zakwasza się kwasem solnym . Potem filtrat wygotowuje się w próżni do około 1/3 jego objętości, tj. 15 litrów. Jeżeli ten roztwór następnie słabo zalkalizuje się amoniakiem (10-25%-owy wodny roztwór amoniaku), będzie wypadać surowa morfina. Oczyszcza się ją w jakikolwiek dobrze znany sposób, np. przez wykrystalizowanie z wody. W opisanym sposobie, z 1000 kilogramów dojrzałej, suchej, rozdrobnionej na sieczkę słomy makowej uzyskuje się 700-800 gramów czystej morfiny.
Z otrzymanego po dodaniu ługu sodowego osadu który został usunięty z roztworu, alkaloidy uboczne mogą być wydobyte przez rozpuszczenie go w organicznych środkach rozpuszczających np. w benzenie a następnie poddane dalej obróbce w jakikolwiek dobrze znany sposób.

Pismiennictwo:
US Patent 2,009,181.

Oj ludzie ludzie, towarku już nie grzeje jakies12 lat a na prawde to co robilem wymiatalo pol miasta na caly dzien prawie... Jak chcecie wiedziec jak to się na prawde robilo to piszcie na hradstokos@hotmail.com.

policja! uciekac!