Morfina

Z Narkopedia
Skocz do:nawigacja, szukaj


Klasyfikacja podstawowa[edytuj]

Metka substancji[edytuj]

hyperreal.info

Wzór chemiczny

[]CN1CC[C@]23[C@@H]4[C@H]1CC5=C2C(=C(C=C5)O)O[C@H]3[C@H](C=C4)O

Nazwa generyczna

Doltard, Morphini Sulfas, MST Continus, Sevredol

Inne nazwy substancji

Morphinum, morph, (5α,6α)-7,8-didehydro-4,5-epoksy-17-metylmorfinan-3,6-diol

Odmiany nazwy substancji

morfiny, morfinie, morfiną, morfinę, morfino


Wikipedia[edytuj]

Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/morfina

Informacje ogólne[edytuj]

Morfina. C34H19NO6 + 2HO - jest najważniejszym alkaloidem opium; krystalizuje w bezbarwne błyszczące słupy rombowe, rozpuszcza się w 1,000 części wody zimnej a w 400 wrzącej, roztwory te okazują wyraźną reakcję alkaliczną i mają mocny smak gorzki. W alkoholu morfina dużo łatwiej się rozpuszcza, w eterze zaś bardzo mało. Morfina działa na organizm sedatywnie, analgezyjnie oraz anestetycznie, użyta w większych dawkach prowadzi do niewydolności oddechowej i zatrzymania krążenia, a dalej do śmierci. Ponieważ działanie jej jest podobne do działania opium, obecnie jest często zamiast niego używana, jako preparat czysty i stałego składu, a zatem w pewniejszy w działaniu. Z kwasami morfina daje sole krystaliczne, łatwo w wodzie i alkoholu rozpuszczalne; z pomiędzy nich najczęściej używany był w medycynie octan morfiny, który tworzy drobne igły rozpływalne, i bardzo łatwo rozpuszczalne w wodzie, lub proszek biały smaku bardzo gorzkiego.

W XX i XXI wieku najpopularniejsze sole morfiny stosowane w medycynie to siarczan i chlorowodorek. Używana w celach leczenia bólu oraz anestezjologicznych. Najczęściej jest stosowana w onkologii, neurologii i ortopedii, często przepisywana w Poradniach Leczenia Bólu. Najpopularniejsze preparaty w Polsce to MST Continus (tabletki typu "retard"), Sevredol oraz ampułki "Morphini Sulfas WZF".

(Encyklopedyja powszechna, tom osiemnasty, Warszawa, 1864, Nakład, druk i własność S. Orgelbranda, Księgarza i Typografa)


Opracowania naukowe[edytuj]

Morfina a funkcje poznawcze [1]

Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]

Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]


Konwersja kodeiny do morfiny:

Morfinę z kodeiny otrzymuje się używając 3 g chlorowodorku pirydyny na 1 g kodeiny ogrzewając razem dopóki wszystko się rozpuści. Następnie do ochłodzonej mieszaniny dodaje się 20 ml wody, po czym wkrapla się zasadę by uzyskać pH=14 (10 ml 4N NaOH).

Następnie przemywa się mieszaninę chloroformem (4 x 15 ml). Zmieszane ekstrakty chloroformowe przemywa się 10 ml 0.5 N NaOH i 10 ml wody, po czym warstwę wodną zakwasza się do pH=9 i ochładza by osiadł osad. Przesącza się i suszy, po czym osad traktuje się 75 ml metanolu, na gorąco się filtruje i rozdziela chromatograficznie na tlenku glinu (Merck and Co., Inc.), 120x11 mm kolumna, używając 700 ml metanolu jako eluentu.

Po odparowaniu metanolu, pozostałość rozpuszcza się w 10 ml 0.2N NaOH, przefiltrowuje i filtrat zakwasza do pH=9, obserwując wytrącanie morfiny. Po wysuszeniu, zanieczyszczoną morfinę oczyszcza się przez sublimację (180-190°C) (0.1 mm), a sublimat krystalizuje z alkoholu absolutnego. Otrzymuje się 210 mg (22%) morfiny o temp. topn. 254-255°C.

Chlorowodorek pirydyny tworzy się umieszczając w zlewce 10 ml pirydyny i 12,5 ml HCl, ogrzewa się dopóki nie przereagują, chłodzi i oddziela wykrystalizowany chlorowodorek.

Metoda ta jest stosowana w Australii i Nowej Zelandii, znana jako "homebake". Często jest potem dokonywana reakcja acetylacji do heroiny.


Ekstrakcja morfiny z opium (opis klasyczny, pisownia oryginalna):

Morfinę otrzymać można różnemi sposobami; najstosowniejszy wszakże jest następujący: opijum wyciąga się wodą, dodaje mleka wapiennego w nadmiarze, przez co z kwasem mekonowym i innemi zasadami z początku opadająca morfina znowu się rozpuszcza; następnie do stężonego roztworu dodaje się salmijaku, wówczas morfina opada, salmijak bowiem z wapnem rozkłada się na chlorek wapnia i wolną amoniję w której morfina jest nierozpuszczalna. Otrzymana w ten sposób oczyszcza się przez przekrystalizowanie w alkoholu.

(Encyklopedyja powszechna, tom osiemnasty, Warszawa, 1864, Nakład, druk i własność S. Orgelbranda, Księgarza i Typografa)

Zastosowanie[edytuj]

Zastosowanie medyczne[edytuj]

Stosowana w szczególnych przypadkach jako środek przeciwbólowy i anestezjologiczny. Używana w onkologii, neurologii czy ortopedii. Jest wypisywana na recepty ścisłego zarachowania Rpw. do użytku pozaszpitalnego.

Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]

Używana rekreacyjnie przez osoby uzależnione od opiatów/opioidów. Stosowana w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu (Sevredol) lub spowolnionym mechanizmie uwalniania (MST Continus oraz Doltard), a także ampułek. Jedną z najpopularniejszych dróg administracji jest podanie dożylne. Powoduje euforię i błogostan, wpływa depresyjnie na układ nerwowy. Silnie uzależnia psychicznie i fizycznie.

(Harm Reduction: Preparowanie zastrzyków do iniekcji z tabletek jest ryzykowne, w przypadku tabletek typu "retard" do roztworu często przenika wosk lub inne wypełniacze tabletkowe. Natomiast w przypadku tabletek Sevredol głównym zagrożeniem jest talk. W celu redukcji szkód związanych z iniekcjami należy stosować filtry mikronowe o jak najmniejszej średnicy porów. Iniekcje domięśniowe są obłożone dużo większym ryzykiem niż dożylne. Najbezpieczniejszą formą morfiny do użytku rekreacyjnego są ampułki. W przypadku przedawkowania konieczne podanie Naloksonu jako odtrutki.)

Inne zastosowania[edytuj]

Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]

Drogi podania[edytuj]

  • doustnie (p.o)
  • domięśniowo (i.m)
  • dożylnie (i.v)
  • doodbytniczo (p.r)
  • podskórnie (s.c)
  • wziewnie
  • zewnątrzoponowo
  • podpajęczynówkowo


Podanie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe ma zastosowanie przede wszystkim w leczeniu szpitalnym. Po podaniu podpajęczynówkowym działanie odczuwalne jest o wiele szybciej niż w przypadku podania zewnątrzoponowego. Związane jest to z krótszą drogą jaką ma do przebyciu substancja czynna. Morfina przemieszcza się wraz z płynem mózgowo-rdzeniowym (dzięki okresowym zmianom objętości mózgu) i jest z niego usuwana z szybkością 2,81ug/kg/min. Szybkość ta gwarantuje dostatecznie długie pozostawanie morfiny w płynie mózgowo-rdzeniowym, co prowadzi do wywoływania efektów nadrdzeniowych m.in depresji oddechowej i sedacji.

Przy podaniu dożylnym (i.v), domięśniowym (i.m) i podskórnym (s.c) biodostępność morfiny wynosi 100%, jednak zarówno przy podaniu i.m jak i s.c działanie może być odczuwane jako słabsze, w związku z naturalnymi barierami ochronnymi organizmu, które neutralizują substancję na drodze iniekcji.

Przy podaniu doodbytniczym (p.r) biodostępność najczęściej jest zbliżona do biodostępności podania doustnego, jednak może wahać się w granicach 30-70%, co jest związane z aktualnym stanem jelita grubego i jego zawartością.

Podstawowe różnice między podaniem doustnym (p.o) a dożylnym (i.v)[edytuj]

Podanie doustne:

  • działanie utrzymuje się dłużej
  • brak tzw. wjazdu
  • euforia i sedacja o mniejszym natężeniu
  • dłuższy czas oczekiwania na działanie
  • biodostępność 30-40%, rośnie ok. dwukrotnie przy dłuższym okresie przyjmowania substancji
  • dłuższy metabolizm
  • mniejsze ryzyko przedawkowania
  • wyższa dawka śmiertelna
  • uzależnienie psychofizyczne rozwija się wolniej


Podanie dożylne:

  • działanie utrzymuje się krócej
  • występowanie tzw. wjazdu
  • euforia i sedacja o większym natężeniu
  • natychmiastowe działanie
  • biodostępność 100%
  • krótszy metabolizm
  • większe ryzyko przedawkowania
  • niższa dawka śmiertelna
  • uzależnienie psychofizyczne rozwija się szybciej

Dawkowanie[edytuj]

Dla osób bez tolerancji:

  • doustnie - 5-30mg (słabo 5-10 mg / średnio 10-20mg / mocno 20mg-30mg)
  • donosowo - 10-30mg
  • doodbytniczo - 10-30mg
  • domięśniowo/podskórnie - 5-20mg
  • dożylnie - 2-10mg
  • zewnątrzoponowo - 3-5mg
  • podpajęczynówkowo - 0,1-1mg


Dawka śmiertelna dla osoby bez tolerancji na opiaty:

  • p.o/p.r - ok. 200-400mg
  • i.v/i.m/s.c - ok. 100-200mg

Dla każdego organizmu dane te mogą jednak przyjmować inną wartość, co jest bezpośrednio związane z masą ciała, odpornością organizmu na przyjmowaną substancję i szybkością jej metabolizmu.

Zagrożenia[edytuj]

  • uzależnienie psychofizyczne
  • depresja oddechowa
  • reakcja histaminowa
  • zatrzymanie akcji serca
  • problemy żołądkowo-jelitowe
  • zaburzenia pracy układu wydalniczego


  • Morfina w większej dawce może prowadzić do depresji oddechowej, czyli zmniejszenia częstości oddechów i objętości oddechowej. Zaburzenie to stwierdza się na podstawie następujących parametrów:
    • Częstość oddechów na minutę < 8
    • Hiperkapnia pCO2 > 50mm Hg
    • Niska saturacja (SpO2) < 90%


  • W wyniku podawania morfiny może dojść do wytworzenia się reakcji histaminowej i pojawienia się świądu, zaczerwienienia oraz opuchlizny. Objawy te dotyczą najczęściej twarzy, szyi, klatki piersiowej i skóry dłoni. Bezpośrednią przyczyną wystąpienia dolegliwości jest stymulacja przez morfinę jądra nerwu trójdzielnego.
  • Do głównych zaburzeń pracy serca zaliczają się: bradykardia, obniżone ciśnienie krwi, poszerzenie centralnych naczyń krwionośnych. Objawy te mogą prowadzić do zapaści krążeniowej i utraty świadomości (na skutek upośledzenia dopływu krwi do naczyń mózgowych), a dalej do śmierci.
  • Po podaniu morfiny mogą się również pojawić nudności i wymioty, które związane są z interakcją substancji z polem najdalszym mózgowia i sensytyzacją aparatu przedsionkowego oraz z osłabieniem perystaltyki jelit. Innym niepożądanym objawem jest czkawka - spowodowana nieprawidłową wentylacją płuc i samoistnymi skurczami przepony oraz mięśni międzyżebrowych. Może również dojść do odbijania się na skutek nagromadzenia soku żołądkowego w związku z nadmierną aktywnością pompy protonowej komórek okładzinowych żołądka lub nieprawidłowego przepływu powietrza w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
  • Zaburzenia w pracy układu wydalniczego obejmują przede wszystkim trudności w oddawaniu moczu, co związane jest z oddziaływaniem morfiny na receptory opioidowe w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego i na mięsień odpowiedzialny za wypieranie moczu.
tekst autorstwa usera: Blue_Berry[edytuj]

Tekst nagłówka[edytuj]

Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu[edytuj]

Na czarnym rynku dostępne są tabletki MST Continus (najpopularniejsze dawki to 200, 60 i 100 mg), Sevredol oraz ampułki Morphini Sulfas WZF. Sprzedawana przez osoby, które otrzymują lek z przepisu lekarza. Również osoby pracujące w medycynie i farmacji wyprowadzają czasem morfinę na czarny rynek. Niektórzy narkomani skutecznie wyłudzają recepty w Poradniach Leczenia Bólu. Posiadanie substancji bez uprawnień jest karalne przez polskie prawo, z powodu przepisów Ustawy o Przeciwdziałaniu Narkomanii.

Chemia i farmakologia substancji[edytuj]

Uzależnienie i sposoby jego leczenia[edytuj]

Uzależnienie od Morfiny wygląda tak samo jak od innych opioidów, obejmuje ono:

  • głód - powodując silną chęć ponownego przyjęcia narkotyku
  • tolerancję - początkowe dawki już nie dają pożądanego efektu, przez co konieczne jest ich zwiększanie
  • zespół abstynencyjny – dreszcze, łzawienie, wysięk z nosa, ziewanie, kichanie, rozszerzenie źrenic, nudności i wymioty, bóle brzucha, biegunka, bóle stawów mięśni i kości, podwyższone ciśnienie krwi, podwyższone tętno, zaburzenia snu (głównie bezsenność), zmiany nastroju z dominującą drażliwością i napadami złości, czasem z apatią, stany depresyjne, stany lękowe oraz niepokój psychoruchowy


Osoby uzależnione fizycznie od morfiny mogą udać się do jednego z ośrodków detoksykacyjnych dostępnych w Polsce. Narkomani już odtruci lub uzależnieni jedynie psychicznie mogą skorzystać z psychoterapii w jednej z poradni leczenia uzależnień, a także jednego z ośrodków leczenia narkomanii (np. Monar). Dostępne są też grupy samopomocy typu Anonimowi Narkomani (wzorowane są one na programie 12 kroków, znanego z ugrupowania AA).

W Polsce funkcjonują również programy substytucyjne oparte o podawanie buprenorfiny lub metadonu pod nadzorem lekarskim. Jest to opcja przeznaczona głównie dla narkomanów, u których nie sprawdziły się wymienione wyżej sposoby leczenia.

Pamiętaj! Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help

Status prawny w poszczególnych krajach[edytuj]

Polska[edytuj]

Zaklasyfikowana jako substancja nielegalna, poza użytkiem medycznym w szpitalu lub we własnym zakresie pod nadzorem lekarskim. Przepisywana przez lekarzy ze specjalnymi uprawnieniami na recepty ścisłego zarachowania (Rpw.). Używana szczególnie w onkologii.

Posiadanie substancji bez uprawnień jest karalne przez polskie prawo, z powodu przepisów Ustawy o Przeciwdziałaniu Narkomanii. Większymi karami obłożony jest handel.

Australia[edytuj]

Morfina jest sklasyfikowana jako narkotyk z Wykazu 8 na mocy ustaw o truciznach stanowych i terytorialnych o różnych tytułach.

Austria[edytuj]

Morfina jest legalna do użytku medycznego zgodnie z AMG (Arzneimittelgesetz Österreich) i nielegalna w przypadku sprzedaży lub posiadania bez recepty zgodnie z SMG (Suchtmittelgesetz Österreich).

Kanada[edytuj]

Morfina jest sklasyfikowana jako narkotyk z Wykazu I zgodnie z Ustawą o kontrolowanych narkotykach i substancjach.

Francja[edytuj]

Morfina znajduje się w najbardziej rygorystycznym wykazie substancji kontrolowanych, w oparciu o francuską ustawę o substancjach kontrolowanych z grudnia 1970 roku.

Niemcy[edytuj]

Morfina jest substancją kontrolowaną zgodnie z Anlage III BtMG.

Japonia[edytuj]

Morfina jest klasyfikowana jako narkotyk zgodnie z ustawą o kontroli środków odurzających i psychotropowych (麻薬及び向精神薬取締法).

Holandia[edytuj]

Morfina jest sklasyfikowana jako narkotyk z listy 1 zgodnie z ustawą o opium.

Rosja[edytuj]

Morfina jest substancją kontrolowaną z Wykazu II.

Szwecja[edytuj]

Morfina jest legalna do użytku medycznego i jest substancją kontrolowaną.

Szwajcaria[edytuj]

Morfina jest substancją kontrolowaną wymienioną w Verzeichnis A. Dozwolone jest jej stosowanie w celach leczniczych.

Turcja[edytuj]

Morfina jest substancją wydawaną wyłącznie na "czerwoną receptę" i jest nielegalna, gdy jest sprzedawana lub posiadana bez recepty.

Anglia[edytuj]

Morfina jest wymieniona jako narkotyk klasy A zgodnie z ustawą o nadużywaniu narkotyków z 1971 r. oraz jako narkotyk kontrolowany z wykazu 2 zgodnie z przepisami dotyczącymi nadużywania narkotyków z 2001 r.

Stany Zjednoczone[edytuj]

Morfina jest sklasyfikowana jako substancja kontrolowana z wykazu II na mocy ustawy o substancjach kontrolowanych (Controlled Substances Act) z głównym administracyjnym kodem substancji kontrolowanych (ACSCN) o numerze ACSCN 9300. Farmaceutyki morfinowe w USA podlegają rocznym kwotom produkcyjnym; produkcja morfiny do stosowania w bardzo rozcieńczonych preparatach i jej produkcja jako półproduktu lub prekursora chemicznego do konwersji w inne leki jest wyłączona z amerykańskiego kontyngentu produkcyjnego.

Pamiętaj! Źródło — psychonautwiki.org
Pamiętaj! Na forum hyperreala mamy dział poruszający prawne kwestie użytkowania narkotyków: https://hyperreal.info/talk/prawo.html

Obecność substancji / rośliny w dziełach kultury i dyskursie społecznym[edytuj]

Zastrzeżenia

Informacje zawarte na stronach Narkopedii są opracowywane przez społeczność serwisu hyperreal.info. W żaden sposób nie mogą być traktowane jako źródła wiedzy medycznej, naukowej, co więcej, mogą być to informacje fikcyjne albo błędne. Ani serwis hyperreal.info, ani autorzy haseł, nie mają nic wspólnego z ewentualnymi szkodami na zdrowiu bądź ewentualnej śmierci czytelnika, który całkowicie odpowiada za swoje działania podjęte w konsekwencji zapoznania się z wiedzą dostępną w Narkopedii.

Serwis przeznaczony jest wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Serwis używa ciasteczek, ale wyłącznie abyś mógł się zalogować, nie wykorzystujemy ich do niczego innego.

Licencja

Zawartość Narkopedii jest dostępna na licencji CC BY-SA 4.0.

Kliknij aby uzyskać więcej informacji.