Nie wiedzialem, gdzie to umiescic wiec umieszczam tu...

Otorz dreczy mnie jedno pytanie, mysle ze dosyc ciekawe... na jednej ze stron internetowych wyczytalem ze duch muchomora i lady s. (duch salvii) za soba nie przepadaja (sa wrogami)... dla czego? czy ktos zna jakies podloze tego konfliktu? moze z jakis ksiazek nawiazujacych do szamanizmu, a moze lady s. sama mu powiedziala? Interesuje mnie to, gdyz jestem zainteresobany wlasciwosciami obydwu roslin (w zasadzie rosliny i grzyba), jednak chce utrzymywac z ich duchami jak najlepsze stosunki, aby mogly mi objawic caly swoj potencjal. Mam nadzieje ze mnie zrozumieliscie i pomozecie mi rozwiazac ten moj egzystencjalny klopot. Sora ze tak motam, ale jestem na lekkim rauszu i nie czuje sie za dobrze. Pozdro!

Amanity i salvia nie wsytępują raczej w naturze obok siebie, prawdaż, zatem myślę, że opinia o tej 'nieprzyjaźni' to współczesny, oparty na czyimś indywidualnym nieprzyjemnym doświadczeniu wymysł, nie wywodzący się z żadnej tradycji,..

Jeden raz spróbowałem połączenia niewielkiej lecz odczuwalnej dla mnie ilości muchomora czerowonego z analogiczną ilością salvii i efekty znalazłem bardzo pozytywnymi. Zero tego,co najbardziej mnie przy paleniu szałwii często deprymuje, tj. fiksacji wewnętrznego dialogu i pętania się gdzieś na obrzeżach świadomości słów, komentarzy na temat tego,co właśnie robię. Mniejszy udział efektu zapominania, bardziej odczuwalna szałwiowa grawitacja, wogóle wszystko to przypominało stan szałwiowy ale przeżywany 'na trzeźwo', w pewnym sensie było to bardziej konwencjonalne - uznać można więc, że mniej wartościowe - ale jednocześnie mniejszy był w tym udział odklejenia, mogącego przecież łatwo prowadzic do tego, że cały czas tripu poświęca się na zgłębianie jakiejś przypadkowej wizualizacji (nie mylić z wizją) lub pobłażanie lękowi, uciekanie od jakiegoś obsesyjnego schematu,czego opis tak często możemy spotkać w szałwiowych TR-ach. Podobały mi się moje myśli. Kształty. Tzn. kształty, które były moimi myślami, lub odwrotnie, a wyglądały,działały z grubsza jak n-wymiarowe żagle poruszane przepływami energii... zero języka, słów, składni, całej tej wenętrznej gadaniny. Żadnego lęku.

Nie wiem jaki byłby efekt aplikacji jednego i drugiego w większej ilości, wobec większej Mocy lub w kombinacjach typu mało a.m. dużo s.d. lub odwrotnie - na pewno nie można łatwo zakładać, że była by to prosta ekstrapolacja tych obserwowalnych w dawkach ledwie-ponad-progowych efektów... tak czy siak rzecz warta zbadania.



Aha, z kombinacji które przypadkiem lub z premedytacją wypróbowałem - salvia+mj, salvia+alkohol :-/ , salvia+bDF,kombinacja z muchomorem była jedyną, która naprawdę nie stłumiła lub spotęgowała lecz jakościowo zmieniła odczuwalne działanie tej rośliny.

Rzekłem.

Ja osobiście traktuję amanitę i salvię jako portale do nieświadomości zbiorowej - jeden prowadzi do obszarów powiązanych z energią męskości, drugi żeńskości. Czy się ze sobą żrą? Nie wiem. Nigdy muchomora nie jadłem, tylko szałwię paliłem. Co ciekawe, wszystkie istoty, które napotykałem w sferze transpersonalnej miały męski charakter, choć były powiązane z Wielką Panią.

Muchomora nigdy nie jadłem - może kiedyś się odważę, ale nie teraz. Wszystko wynika z mojego odwiecznego, odkąd byłem małym dzieckiem, konfliktu z ojcem. Ze względu na negatywne powiązania w moim umyśle wzorca męskości tym spowodowanym obawiam się, że gdybym zanurkował w sferę męskości, właśnie archetypy agresji, dominacji, gwałtowności i bezwzględności by mnie opadły, na zasadzie asocjacji Ego-archetyp. Dlatego trzymam się fartucha Wielkiej Pani jak dziecko mamusi ;-) Kiedyś będę musiał się skonfrontować ze Starym Mędrcem i jego duchami, ale póki co jestem na to za słaby.

Tak więc ogólnie sądzę, że to nie same substancje - amanita i salvia - są wobec siebie 'wrogie', ale to, z czym masz do czynienia w ich domenach może być dla Ciebie subiektywnie zagrażające albo pouczające, dodające sił. Zależy, jakie masz wyobrażenia w swojej duszy o ojcu i matce, bo to ich wpływ decyduje o tym, z czym wiążesz kobiecość, a z czym męskość.

Mam nadzieję, że nie zamotałem;-)

Jak dla mnie nie zamotałeś, ale mam wrażenie, że ustawiłeś sobie to wszystko raczej życzeniowo. Ta symetria męskie/żeńskie w odniesieniu do muchomora/salvii brzmi ładnie i do Salvii to co jej przypisujesz może i faktycznie ma zastosowanie, ale moje doświadczenia mówią mi, że muchomor to całkiem inna bajka - lot na tyle wysokoenrgetyczny, że wszystkie te archetypowe cusie odpadają nie wytrzymując tempa... lub zostają spalone.

Pustka nie jest ani męska ani żeńska, muchomor nie działa tak jak typowe psychodelki - LSD, LSA czy Grzyby - które faktycznie ożywiają tę całą symboliczną sferę, pozwalając tym wszystkim rzeczom, postaciom, opowieściom itp.
wchodzić w relacje, konfrontować, rekonstruować... itd.

Muchomor to pustka, chwała i groza jednego wielkiego zapętlonego przygniatającego i rozdzierającego TERAZ.

A stąd, gdzie zazwyczaj przybywamy, skąd patrzymy na ten świat i na siebie samych, do TERAZ jest naprawdę cholernie daleko.

próbowałem ale juz dawno temu obu substancji . Trudno mi sobie je połaczyć pod względem dynamiki działania , ale to chyba kwestia sposobu zażycia SD.Palenie daje -łuuudubu -krótkometrażowe a treściwe . Natomiast muchomor rozwijał sie z wolna w malignę jakby grypową aby utulić do snu(dziwnego ale..). Chociaz obie substancje prowadzą do jednego-obcowania ze swiadomą obecnością nieczłowieczą (ale jakby człowieczopochodną)

w odniesieniu do szamanizmu, jednak nie bagatelizowałbym kwestii antagonizmów pomiędzy tzw. duchami opiekuńczymi. podczas podróży duszy, zazwyczaj podróżnik zwraca się do swojego ducha opiekuńczego [często ma on charakter wręcz zwierzęcy] o pomoc w staczanych bojach ze złymi istotami, innymi duchami, innymi szamanami i ich duchami opiekuńczymi, oraz ostatecznie pomaga dotrzeć do celu wędrówki. duchowi opiekuńczemu należny jest szacunek, jego unicestwienie może być opłakane w skutkach [szaleństwo, śmierć(po dłuższym czasie)]. wydaje mi się więc, iż próba obcowania i zjednania sobie różnych duchów opiekuńczych naraz, których istota jest totalnie inna, może być przejawem braku szacunku dla każdego z nich - tym bardziej, że wówczas ciężko byłoby im opiekować się podróżnikiem, gdyż ich charakter i istota zostają nam przedstawione przez pryzmat tego drugiego. walczyliby między sobą o bycie z nami lub my z nimi o względy drugiego.

o, o, o wlasnie o takie uzasadnienie mi chodzilo... ciekaw jestem ich konfrontacji i etymologi tego "konfliktu"... moze kiedys dane bedzie mi poznac... moze kiedys ktorys z duchow mi o tym opowie :)

Kiedyś jak połączyłem deksa z amanitami trawką i odrobiną eteru bardzo chciałem dopalić do tego Szałwie...
I Bogu dziękuje, że już mi się skończyła bo nie wiem co by się stało ze mną.
Po tym miksie jak już dobrze Muscaria wszedł to wyjebało mnie do miejsca o którym istnieniu nie wie nawet Jezus hehe.
Jakby doszła do tego salvia to już bym z tamtej krainy nie wrócił na 100%.

Ale za rok się skuszę na mały teścik