Nie jestem pewien czy to aby 'percepcja postrzegania', nie ma tl też nic wspólnego z narkotykami, chcę tylko zapytać czy mieliście tak kiedyś.
Zdarzyło mi się to kilka razy mając 10-13lat, bardzo niezwykle rzadko, polega to mniej więcej na tym że oglądam telewizor w odleglości 2-3m (typowa odleglosc), swiatlo bylo chyba zawsze zgaszone, bylem jakby w transie patrząc w tv i nagle zmieniło się postrzeganie telewizora, to znaczy stał się on nagle jakby odleglejszy, skupienie na nim było na 200% i całe tło było... inne. Nie ma zmian kolorów czy czegokolwiek innego, to tak jakbym byl na kwasie, patrzyl na cos mocno skupiony i ta rzecz stałaby się odleglejsza. Takie cos zdarzało mi się 1-2 razy na rok w wieku gdzie nawet szluga w buzi nie mialem. Teraz mialem podobnie, leze w lozku i mam smartfona w ręku, dzieje sie to tylko jak czytam i jestem mocno skupiony (ciemno w pokoju), nie odczuwam zmian tylko jakos nagle odczuwam ze obraz ekranu jest jakby wyrazniejszy, mam znow 200% skupienia, czytam, widze i czuje ten efekt, jest bardzo... ciekawy i mija gdy odwroce wzrok, zrobie gwaltowny ruch czy po prostu zniweluje swoje skupienie. Tutaj znowu obraz potrafi byc wiekszy/mniejszy i teraz istotne.. To nie jest zmiana jak po dragu, to cos suptelnego i w pelni naturalnego, wystepuje przy poteznym skupieniu w ciemnym pomieszczeniu. Pewnie nikt taki sie tu nie znajdzie, trudno to wytlumaczyc, będę mial notatke na kiedys jak znow to poczuje

Tez tak mam <3 najczęściej przy dziwnym oświetleniu gdy ktos cos do mnie mówi i musze się skupić żeby zrozumieć, z telewizorem mam tak samo, może ktos wie czy ma to jakąś nazwę?

depersonalizacja.

Często miałem podobnie wchodząc do sklepu gdzie dużo było ubranych manekinów, to aż przytłaczało, dziwna rzecz.

Bracia i siostry myślałem ze jestem jedyny... coś takiego jakby wchodzenie w ekran lub stawanie bezpośrednio przed przedmiotem to jest.. jakby zmniejszanie dystansu dzielącego mnie od przedmiotu. Podobno gdy byłem mały i miałem gorączkę to ściany w pokoju mi się powiększały patrząc na sufit (tak to opisalem gdy miałem 8 - 9 lat) coś mniej więcej co nie autorze? Szczególnie czytając książkę w jakiejś specyficznej odległości. Zawsze myślałem ze ma to związek z indygo kids i jest to jakaś umiejętność której celu jeszcze nie znalazłem. A może karmie próżność...

Też tak mam i nie wydawało mi się, że jest to coś specjalnego. Raczej rzecz naturalna. To samo z gorączką. Jak byłem gówwniarzem i wyłapałem pneumonie czy tam zapalenie płuc to przy 40*C gorączki ściany świrowały, ale to już na bank normalne a wy się tu jaracie.

W dzieciństwie jak miałem gorączkę to miałem podobne zaburzenia postrzegania jak na arylcykloheksyloaminach. Przedmiot i własne ciało wydawały się nieproporcjonalnie małe/wielkie albo bliskie/dalekie.

https://en.wikipedia.org/wiki/Alice_in_ ... d_syndrome

Podobno przy początkach kina, na jednym z pierwszych seansów ludzie wybiegli przerażeni uciekając przed pociągiem wynurzającym się z ekranu.

Świeżość spojrzenia tak działa, i nie ma innej rady - trza się oswoić by przywrócić 'nieme-martwe' .

Podejrzewam że jest to patrzenie właściwe dla dzieci sprzed zbudowania muru 'ja-otoczenie'. Bywa przerażające, już Kaj wiedział - diabeł tkwi w szczegółach.

Nie[?]stety często tego doświadczam. To jest jak spuszczenie fantomowej kurtyny. Tak jakby - zwierciadło zostaje rozpuszczone, i 'nieme-martwe' po drugiej stronie zyskuje głos, ożywia się. Szczególnie niebezpiecznym jest jeśli dojdzie do styków z 'dotykającymi-alarmującymi' daną jednostkę przeciekami.

Jeżeli dobrze rozumiem uczucie, które próbujecie opisać, to doświadczam czegoś bardzo podobnego, przez krótki okres czasu, po zakończeniu seansu w kinie i wyjściu z sali, do lepiej oświetlonych miejsc. Mam wrażenie, że ma to związek między innymi właśnie z oświetleniem, ale także tym, że przez dłuższy czas nasz umysł koncentruje się na określonych bodźcach, odcinając od siebie te inne - dzieje się to np. przy wciągnięciu się w wydarzenia widoczne na ekranie. Wydaję mi się, że wrażenie to może być potęgowane przez palenie mj - ale nie tylko wtedy, gdy akurat jesteśmy na bombie. Choć właściwie co do tego nie mogę być pewny - po prostu wydaję mi się, że od kiedy palę nieco częściej, to tego typu uczucia odczuwam częściej i mocniej, podczas gdy wcześniej były ledwo zauważalne, aczkolwiek może mieć to coś wspólnego z tym, że zażywanie dragów zwyczajnie wyczula nas i powoduje, że uważniej obserwujemy nasze ciało i umysł. Muszę przyznać, że ciekawa sprawa. A, i ktoś wspomniał o manekinach w sklepie - doskonale znam to uczucie. I zgadzałoby się z tym, co wyskrobałem wcześniej - gdy palę rzadziej lub wcale, nie odczuwam tego samego.