Chociaż dużo mówi się o zagrożeniu, jakie niosą ze sobą tzw. pigułki gwałtu, rozpoznanie ich na imprezie wciąż bywa trudne. Właśnie dlatego naukowcy z Korei Południowej zaprezentowali nowatorskie rozwiązanie, które działa błyskawicznie i jest niemal niewidoczne.
Chociaż dużo mówi się o zagrożeniu, jakie niosą ze sobą tzw. pigułki gwałtu, rozpoznanie ich na imprezie wciąż bywa trudne. Właśnie dlatego naukowcy z Korei Południowej zaprezentowali nowatorskie rozwiązanie, które działa błyskawicznie i jest niemal niewidoczne.
Głównym związkiem chemicznym wykorzystywanym w "pigułce gwałtu" jest GHB, czyli kwas gamma-hydroksymasłowy. Wbrew pozorom narkotyk nie musi mieć formy tabletki. Występuje też jako proszek czy roztwór. Łatwo rozpuszcza się w wodzie, a na dodatek nie wydziela zapachu ani smaku. Przez to nie jest wyczuwalny w napoju. Odurza w ciągu kilku lub kilkunastu minut, a osoba poddana jego działaniu jest całkowicie bezbronna i nie rozpoznaje zagrożenia.
Na rynku są dostępne specjalne paski testowe oraz karty do wykrywania narkotyku, ale w zatłoczonym klubie, wśród świateł i głośnej muzyki, trudno o chwilę skupienia. Naukowcy postanowili więc wymyślić coś innego. Zespół badaczy (Gyeong-Ji Kim, Jai Eun An, Kyong-Cheol Ko, Oh Seok Kwon) z Uniwersytetu Sungkyunkwan opracował tymczasowy tatuaż, który zmienia kolor w kontakcie z "pigułką gwałtu". Przypomina naklejkę, którą można nałożyć np. na przedramię. Potem zanurzasz palec w drinku, przenosisz kroplę na tatuaż i czekasz dosłownie sekundę. Pod wpływem GHB zmieni on kolor z żółtego na czerwony. Wystarczą śladowe ilości. Dodatkowo naklejka zachowuje czerwony kolor do 30 dni po odklejeniu, co może być wykorzystane w postępowaniu karnym.
Naukowcy przetestowali zdolność naklejki do wykrywania niewielkich ilości GHB w różnych napojach: whisky, wódce, piwie, soju (koreańskim napoju alkoholowym) oraz kawie. Wykazywała nawet 0,01 mikrograma GHB w 1 mililitrze napoju. Badacze twierdzą, że technologia naklejek jest niedroga, łatwa w produkcji i że wkrótce może trafić do sprzedaży.
Materiałem bazowym naklejki jest cienka, klejąca warstwa elastycznego, rozciągliwego polimeru znanego jako polidimetylosiloksan. Grafika nanoszona na wybrane obszary folii składa się z żelu zawierającego substancję chemiczną o nazwie BHEI. - Nasza naklejka tatuażowa z informacją o obecności GHB może być kluczowym narzędziem w zapobieganiu napaściom seksualnym ułatwionym za pomocą narkotyków, oferując proaktywne rozwiązanie w zakresie wykrywania GHB i umożliwiając potencjalnym ofiarom ochronę - cytuje ekspertów portal newatlas.com.
To był kolejny, czwarty dzień bez snu. Miałam robotę do wykonania i białczyłam non-stop. Byłam już tak zmęczona, ze myślałam tylko o tym, żeby się położyć.W końcu rzuciłam się na łóżko, zamknęłam oczy. Nagle poczułam się bardzo dziwnie, narastał we mnie niepokój, wiedziałam już, że coś się ze mną dzieje.
Słoneczny, wakacyjny dzień, wolna chata (z wyjątkiem kumpla z, którym zażyłem benze)
Początkowo mieliśmy w planie zapalić z kumplem, ale niestety dostawca zawiódł. Rozczarowani postanowiliśmy skorzystać z oferty apteki. Zdecydowaliśmy, że można stestować cieszącą się złą sławą benzydaminę. Na początku trochę się obawiałem, ponieważ po jej zażyciu miały wystąpić jakieś przerażające, nieprzyjemne halucynacje i przywidzenia. Jednak ciekawość działania tego specyfiku nie dała za wygraną. Postanowiłem spróbować sobie z kumplem po dwie saszetki na głowę. Po krótkim zapoznaniu się z FAQ dotczącym dawkowania itd., udaliśmy się do apteki. Kolega kupił 4 szaszetki.
Nastawienie pozytywne, byłam bardzo ciekawa jak na mnie zadziała pseudoefedryna. Wszystko brałam sama w swoim pokoju.
Wszystko zaczęło się od tego, że byłam chora i miałam zapalenie zatok. Pełno lekarstw w domu, już sama się gubiłam co kiedy mam brać a czego nie brać. Wcześniej miałam doczynienia z Thiocodinem, więc to był jedyny lek, którego znałam skład. Z tego powodu, że interesuję się takimi rzeczami, z nudów zaczęłam czytać składy wszystkich leków. Do ręki mi wpadł Cirrus. Psudoefedrynę w lekach kojarzyłam tak naprawdę tylko z Sudafedu, którego nawet nie brałam, ale znałam mniej więcej działanie.
Zdecydowałem się w końcu pokrótce opisać parę moich przygód z DMT. Przy czym od razu zaznaczę, że każde kolejne doświadczenie z tą substancją było dopełnieniem i rozwinięciem poprzednich co nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się przy jakiejkolwiek innej substancji.
