Pod koniec maja informowaliśmy o udaremnionej próbie przemytu 80 kg kokainy wartej £7 milionów przez port w Dover. Nieudany przemyt pochodzącego z Polski kierowcy ciężarówki, z powodzeniem wpisać można na listę rekordów.
Pod koniec maja informowaliśmy o udaremnionej próbie przemytu 80 kg kokainy wartej £7 milionów przez port w Dover. Nieudany przemyt pochodzącego z Polski kierowcy ciężarówki, z powodzeniem wpisać można na listę rekordów. Tydzień później celnicy w porcie w Harwich u innego Polaka odnaleźli narkotyki warte 3-krotnie więcej! Kolejna rekordowa śród-pandemiczna wpadka!
Port w Dover, gdzie przybywają ciężarówki z Francji, jest jednym z najpopularniejszych przejść granicznych na trasach przerzutowych narkotyków. Osoby, które podejmują próbę przemytu wiedzą, że przewóz nielegalnych towarów - w tym narkotyków, przypomina rosyjską ruletkę. Jednym udaje się przejechać niepostrzeżenie, podczas gdy inni zaliczają wpadkę i trafiają do więzienia.
24 maja taką próbę podjął Sławomir Hulisz, który próbował przewieźć 80 kg kokainy wartej £7 milionów. Pisaliśmy o tym w art. pt.: "W ciężarówce u Polaka zatrzymanego w Dover znaleziono 80 kg kokainy wartej £7 milionów!". Zatrzymany podczas kontroli trafił do aresztu, a potem przed sąd. tydzień później, 1 czerwca, podobną próbę podjął polski kierowca pochodzący z województwa opolskiego.
Podczas rutynowej kontroli ciężarówki, która zjechała z promu w Harwich (Essex) odkryto dużą ilość podejrzanej substancji. Po zbadaniu okazało się, że w przyczepie pojazdu prowadzonego przez Marcina Jadasza (l.43) z Nysy, znajduje się kokaina i heroina. Czarnorynkowa wartość narkotyków wyceniono na 21,5 miliona funtów. Polaka aresztowano i umieszczono w areszcie.
Po 48 godzinach Marcin Jadasz doprowadzony został w dniu 3 czerwca przed Chelmsford Magistrates’ Court. Z uwagi na powagę stawianego oskarżenia tj. przemytu znacznej ilości narkotyku dalsze postępowanie prowadzić będzie sąd wyższej instancji, którym w tym przypadku będzie Ipswich Crown Court. Datę kolejnej rozprawy wyznaczono na 1 lipca 2020 r.
Czynności w sprawie prowadzili oficerowie z Essex Police i Border Force stacjonujący w porcie w Harwich.
jako że decydującą rolę odegrały okoliczności, to by dowiedzieć się o nich, proszę o przeczytanie moją skromną relację poniżej;
Opowiem Wam dziś o tym jak S&S wpływają na opiat, jakim jest kodeina. Będzie to mój dziewiczy opis przeżyć, gdzie głównym elementem będą okoliczności, które doprowadziły do stanu opisanego w kolejnych wersach. Proszę więc o zrozumienie dla mnie, jako początkującego.
Park Krajobrazowy ujścia Warty, pod Kostrzynem. Ciepły sierpniowy dzień, piękna pogoda, pozytywne nastawienie. Dużo miłości.
Spróbowanie LSD jest jedną z idei, które pojawiły się w mojej głowie dość dawno- zanim jeszcze zjawiło się przy mnie moje Hitori. Moim poszukiwaniem LSD kieruje jakieś fatum, lub klątwa, gdyż za każdym razem gdy chciałem tego kartona spróbować działy się dziwne rzeczy lub też nie udawało mi się. Kilka razy trafiał trefny karton (chyba BRDF), raz Igor mi zjadł (pozdro IGI:)) ,raz zabrakło kasy bo był inny plan, sto razy nie było jak załatwić.
W międzyczasie zapomniałem oczywiście o tym kwasie, poznałem hometa, grzyby oraz inne tryptaminy a także LSA.
Więc, było to tak...
Magiczny dzień, koniec roku szkolnego, wysiłek jednego roku, obniżenie poziomu stresu w organiźmie... Rozumiecie? Zupełny odpał. Postanowiłem spróbować czegoś nowego, padło na metadon, ale po kolei.
Set&setting: Pozytywny nastrój, dobra pogoda, miła atmosfera - koniec roku szkolnego. Żadnych ciśnień, gdzieś do godziny 16:00 pod wpływem alkoholu.
Niestety, brak znajomych u boku. Ciekawość do tej substancji, zupełna niewiedza jeśli idzie o jej działanie i dawkowanie.
Spożycie podczas śniadania
Kontynuacja spowiedzi z mojej terapii LSD. Po szerszy kontekst zapraszam do części pierwszej :)
Biorę głęboki oddech i czuję, jak mroźne powietrze zamraża mi smarki. Siedzę na zimnym moście i oglądam, jak tory wiją się w stronę horyzontu, migoczący szron zwraca na siebie uwagę i nawet czasem jakiś brudny pociąg leniwie śmignie mi pod butami. Żegnam słońce, które znika mi z oczu, obserwuję ostatnie rysy pomarańczowego błysku by w końcu ostatni raz olśniło złote wstęgi torów.
