Około 30 sadzonek konopi indyjskich, z których wytwarza się marihuanę, rosło na klombie przed Urzędem Miasta w Kielcach. - Myśmy tego nie sadzili. To pewnie jakiś naćpany to zrobił - twierdzi Edward Markowski z Rejonowego Przedsiębiorstwa Zieleni
O tym, że w samym centrum Kielc, kilkadziesiąt metrów od ratusza rośnie marihuana, powiadomił nas Maciej Wodyk. - Razem z kolegą siedliśmy na ławce pomiędzy Urzędem Miasta a ZUS-em. Zauważyłem na klombie roślinkę o bardzo charakterystycznym kształcie liści. Byłem niemal pewny, że to marihuana, ale zdziwiło mnie to, że rosła vis-á-vis urzędu - relacjonował. Pan Maciej nie tylko zrobił zdjęcie podejrzanym roślinkom, ale również jedną z nich zerwał i jako dowód rzeczowy przyniósł do redakcji.
Policjanci, którym zgłosiliśmy odkrycie, na początku nie dowierzali. Rosnącą marihuanę znajdowali bowiem na cmentarzach, w podziemnych tunelach i w innych nietypowych miejscach, ale nie przed Urzędem Miasta. Na miejsce udała się jednak ekipa zajmująca się narkotykami. - Trawa jak się patrzy - skomentował jeden z policjantów. Szybko znaleźli sadzonki narkotyków nie tylko na klombie, ale i na pobliskim kwietniku. - Ktoś sobie po prostu jaja zrobił albo chłopaki z którejś knajpy coś zgubili - skomentował drugi z policjantów.
Zdaniem funkcjonariuszy znalezione "roślinki" na razie nie stanowiły większego zagrożenia. - Są za młode i raczej nie miały szansy urosnąć większe w tym miejscu - wyjaśnili.
Jednak postępować trzeba było zgodnie z procedurą. Na miejsce przyjechał policyjny technik, który zabezpieczył część roślin do badania, a resztę wyrwali inni policjanci. Dopiero po ekspertyzie dowiemy się, na ile były niebezpieczne.
Na znalezienie "właściciela" sadzonek raczej nie ma szans. - Tutaj chodzą tysiące ludzi. Jak znaleźć tego, który to zasadził? - zastanawiał się jeden z policjantów biorących udział w akcji.
Do nietypowych sadzonek nie przyznają się dbający o miejskie klomby i kwietniki pracownicy Rejonowego Przedsiębiorstwa Zieleni. - Ja tam co prawda nie wiem, jak wyglądają konopie indyjskie, ale my się zajmujemy sadzeniem kwiatów a nie narkotyków - wyjaśniał Edward Markowski, kierownik zakładu konserwacji RPZ. Podobnie jak policjanci, źródeł całego zamieszania upatruje w głupim żarcie. - To pewnie jakiś naćpany to zrobił - stwierdził. W Urzędzie Miasta również nikt nie przyznaje się do "roślinek". - Ta uprawa na pewno nie należy do żadnego z pracowników naszego urzędu - zapewnił Zygmunt Mazur, dyrektor zakładu obsługi UM.
OK
Sobota, 6:45.
Bez sensu, zamiast się wyspać, wstałem. Organizm przyzwyczaił się do wstawania o 6:30. Napiłem się piwa. Zacząłem oglądać strony internetowe. Czas mijał powoli. Pomyślałem, że może się nawalę piwem i maryśką. Piwo miałem. Zadzwoniłem do dilera o 10.00. Nie odbiera. Nie odpowiada na SMSy. Masakra.
10.00
Nudzi mi się picie piwa. Jest niedobre, gorzkie. Paskudne. Wypiłem może ze 4 butelki i mam dosyć. To nie jest dobry sposób na spędzenie soboty.
Absolutny spokój umysłu wynikający z pobytu w bajkowej lokalizacji położonej w górach. Oczekiwania ograniczały się do chęci przeżycia refleksyjnego doświadczenia.
Obudzony po 4 godzinach snu o godzinie 0:15 przyjmuje kartonik serii Voidrealm w między czasie przygotowując niezbędne przedmioty : kartke, kredki , butelke wody i słuchawki. Pamiętając swoją pierwszą podróż, która okazała się być okrutną konforntacją mojego ego. Postanawiam poddać się medytacji w intencji spokoju oraz totalnemu poddaniu się nadchodzącym przeżyciom.
Nabilem sobie do fajeczki delikatna ilosc salvii.
Tak gdzies rownowartosc lufki. Spalilem. Dym nie byl tak ostry
jak sie czyta w opisach tripow na erowidzie czy lycaeum. Stwiedzilem zadnych
efektow.
Dawka za slaba. Trudno. Wychodze.
Ide po schodach i stopniowo czuje jak wchodza przyjemne efekty. jakbym szedl
boso.
Czuje kazda nierownosc, kant schodow. Coraz bardziej intryguje mnie swiatlo.
Reflektory wycelowane w plecy, ale niegrozne.
Letni wieczór, mieszkanie i blokowisko.
ETH-LAD to dziwna substancja. Lizergamid, ale tworzący specyficzne dla siebie nastroje i odczucia, w dużym stopniu różne od LSD. Siadający na głowie mocno, ale i pozostawiający w miarę trzeźwy ogląd rzeczywistości. Mniej wizalny, a bardziej szatkujący na kawałki poczucie upływu czasu i powiązań przyczynowych. W pewnym stopniu też mocniej dysocjujący od LSD. Oczywiście to tylko mój subiektywny odbiór tego doświadczenia, da się jednak wyczuć charakterystyczny emocjonalny „znak rozpoznawczy”.
Komentarze