„Dopalacze to nie bajka” – czyli dziecięce wierszyki w poznańskiej kampanii społecznej :)
„Na górze róże, na dole trup. Do ceny dopów wliczą Ci grób” – to jeden z wierszyków, które można przeczytać na plakatach w Poznaniu. Ruszyła tam druga edycja kampanii „Dopalacze to nie bajka”. Na ulice wyjdą streetworkerzy, którzy będą uczulać młodych ludzi na zagrożenia związane ze środkami psychoaktywnymi.
Każdego roku w Polsce dochodzi do ponad 4 tys. zatruć, które wywołują dopalacze. Ich ofiarami najczęściej padają młodzi ludzie, nieświadomi konsekwencji zażycia tego typu substancji. O tym, że dopalacze to nie bajka, przestrzega Stowarzyszenie Pedagogów Społecznych Riposta w wakacyjnej edycji kampanii.
– Akcja ma zwrócić uwagę młodzieży na zagrożenia, jakie niesie dla zdrowia i życia zażywanie dopalaczy. Statystyki są porażające: w roku 2018 odnotowano 65 ofiar śmiertelnych. To tyle samo, co w ciągu trzech wcześniejszych lat łącznie. Te liczby ciągle rosną, podobnie jak ilości nowych substancji psychoaktywnych, które trafiają do społeczeństwa. Dlatego Stowarzyszenie Pedagogów Społecznych Riposta od lat prowadzi aktywną walkę z dopalaczami, a poznańska kampania stanowi kolejny jej przejaw – mówi Łukasz Dubielski, wiceprezes SPS Riposta.
Początek wakacyjnej odsłony będzie miał miejsce 31 maja około godziny 15:00 w okolicach nabrzeży Warty przy moście Bolesława Chrobrego. Odbędzie się tam happening obrazujący w pełnej skali zagrożenie, jakie niosą dopalacze. Wydarzenie realizowane będzie we współpracy z Komendą Miejską Policji.
W ramach kampanii w niemal każde piątkowe popołudnie będzie można spotkać nad Wartą streetworkerów. Będą oni udostępniać informacje o szokujących statystykach, o szkodliwości najpopularniejszych substancji psychoaktywnych czy objawach zażycia dopalaczy. Przygotowane i rozdawane materiały zawierają dodatkowo numer telefonu na bezpłatną linię pomocy i wsparcia, a także kontakt do organizatorów akcji.
Kampania realizowana w ramach projektu „Życie moim dopalaczem – reaktywacja” jest współfinansowana ze środków urzędu miasta Poznania i potrwa do 31 sierpnia 2019 r.
Hejka! Chcialem się z Wami podzielic moimi doswiadczeniami z powojem...
Na wstepie jeszcze tylko powiem, ze mam za soba już calkiem sporo tego typu przezyc. Tym razem
rowniez wiedzialem, czego mogę się spodziewac, dlatego tez wlasciwie nie przygotowywalem się
specjalnie do opisanych nizej tripow.
Nie powinnam tego tu wstawiać, bo nie mam nawet prawa nikogo umoralniać. Wiem jednak, że wiele osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z dragami zagląda tutaj. Może to zobaczą, może to przeczytają. Mam nadzieję, że pomoże. Wcale nie uważam się za kogoś w chuj doświadczonego, bo znam osoby siedzące w tym dłużej ode mnie i będące w gorszym stanie. Jednak uważam, że za mało takich tekstów. Uzupełniam. Jeśli znacie kogokolwiek kto Wam powiedział "Chcę być jak "My dzieci z Dworca Zoo", "Chcę być ćpunem" itp. to proszę, pokażcie mu to.
Impreza Psycho-Infinity z Aired, Greenboyem, Pokutnicą i kolegą, którego imienia nie znam. Byłem trochę zmęczony, ale o pozytywnym nastroju.
Trip raport z 2C-P.
Słoneczny dzień nad Wartą, a potem spokojny wieczór w domu, towarzystwa brak, stan psychofizyczny - średnio na jeża.
Dziękuję losowi za mój rozregulowany kompas wewnętrzny, który do spółki z paloną metoksetaminą w formie wolnej zasady pozwolił mi się zgubić na nadwarciańskich mokradłach. Wystarczyło wziąć jeden zakręt w prawo tam, gdzie zawsze chodziłam w lewo, i przestraszyć się człowieka, który przestraszył się, że mogę mu ukraść rower rzucony w krzaki koło wiaduktu i zabrany w krótkim czasie po tym, jak przeszłam obok niego szybkim krokiem, bo byłam wystraszona i nie patrzyłam zbytnio na ścieżkę.
