Opis fermentacji kwiatów konopi, napisany na podstawie "The Marijuana growers guide".
Opis fermentacji kwiatów konopi, napisany na podstawie The Marijuana growers guide.
1. Fermentacja - tytułem wstępu.
Kiedy kończy się okres wzrostu rośliny i poszczególne komórki zaczynają zamierać, wtedy Marijuana może samoistnie zacząć fermentować. Jest to proces w którym biorą udział bakterie i enzymy roślinne. Rozkładają one złożone związki chemiczne, na ich proste składowe, głównie skrobie i cukry na alkohol i proste kwasy. W procesie tym niszczony jest też chlorofil, co daje materiałowi bardziej postarzały wygląd i brązowo-szary kolor.
Fermentacja może zajść gdy ziele ma wilgotność większą od 15%, a temperatura jest wyższa od 16 C (60 F). Szczelne zamknięcie materiału przyśpiesza proces fermentacji. Tempo fermentacji kontroluje się przede wszystkim poprzez zmianę zawartości wody. Niestety dla każdej partii towaru jej prędkość prawdopodobnie będzie inna, z powodu różnej zawartości azotu w roślinach (jest on niezbędny do funkcjonowania bakterii fermentacyjnych *1). Proces ten jest delikatny i jeśli będzie przebiegał za szybko, to Marijuana może zamienić się w kompost. Należy co jakiś czas kontrolować poziom przefermentowania ziela, aby przerwać proces w odpowiednim momencie (sprawdzając wysuszone, małe próbki). Jeśli dość wcześnie powstrzyma się fermentację, to materiał przyjmie słodki smak, a to z powodu tego, że wtedy głównymi jej produktami będą cukry. By przerwać fermentacje należy szybko podsuszyć całą trawę.
2. Przyprawy.
Do fermentującego ziela można dodać przyprawy, tak by uzyskało ono dobry, jeszcze przyjemniejszy aromat. W tym celu zwykle używa się cynamonu, goździków, imbiru, gałki muszkatołowej, szałwi lub wanilii. Można użyć też skórek z pomarańczy lub cytryny. Średnio używa się 28 g (1 uncja) przypraw lub 112 g (4 uncje) skórek na każde 28 litrów ziela (no cóż, to stopa sześcienna). Przyprawy powinny być zamknięte w małych torebkach z jakiejś tkaniny, natomiast świeże skórki z cytrusow możesz układać warstwami w fermentujących konopiach.
3. Rodzaje fermentacji.
Rozróżnia się dwa rodzaje fermentacji: samoistną (self-generation) i wymuszoną (forced). Oba rodzaje najlepiej jest przeprowadzać z dodatkiem w postaci liści.
3.1. Fermentacja samoistna.
Samoistna fermentacja zachodzi w zadowalający sposób, wtedy gdy jest wystarczająco materiału do zrobienia sterty (kupy) o powierzchni przynajmniej 0.91 metra sześciennego (1 jard sześcienny). Kiedy użyjesz mniejszych ilości Konopi, może nie powstać odpowiednia temperatura do rozwoju bakterii fermentacyjnych i wszystko może się nie udać.
Umieść Konopie w dużym pojemniku lub w stercie przykrytej płachtą brezentową. Spryskaj wszystko wodą tak by było odpowiednio wilgotne. Przez pare dni sterta może się ocieplać, poczym temperatura spadnie. W środku Konopie powinny mieć szaro-brązowy matowy wygląd. Musisz przerwać proces w odpowiednim momencie, bo jeśli o tym zapomnisz to ziele może rozłożyć się zupełnie.
3.2. Fermentacja wymuszona.
Wymuszonej fermentacji możesz użyć, gdy masz mniejszą ilość Konopi. Będziesz potrzebować zamkniętego pojemnika lub pieca w ktorym będzie można regulować temperaturę i wilgotność. Umieść Marijuanę w piecu lub czymś podobnym i podnieś temperaturę do około 57 C (135 F). Utrzymuj wilgotność na poziomie 75%. W przeciągu tygodnia fermentacja powinna się zakończyć, lecz jednak sprawdzaj stan materiału co jakiś czas, aby uniknąć przykrych niespodzianek.
4. Zapach i smak.
Podczas fermentacji wydzielają się związki amoniaku, mające dość nieprzyjemny zapach, ale po wysuszeniu dym z Marijuany powinien mieć słodki, dojrzały i soczysty smak.
--------------
*1. Można dodać odżywki do drożdży. Dość często można ją kupić w sklepach spożywczych.
Opracował Adriachu.
Tekst ten został opracowany na podstawie:
The Marijuana grower's guide. Mel Frank. Ed Rosenthal. Typed by Ben Dawson. Revised 1992. Rozdział 21.6.
Każdy młodociany pseudo-ćpun (w tym i ja dawniej) wyobraża sobie heroinę jako nieosiągalną, przepotężną i boską substancję, rzeczywistość jednak jest odmienna od domniemań.
Każdy opiat/opioid ma w sobie to "coś", co go wyróżnia i czyni jednym z lepszych. Przykładowo kodeina daje uczucie ciepła, lekkiej euforii, a na twarzy zagaszcza uśmiech - przecież dzisiaj to nic! Lepiej wziąć DXM czy Benzydaminę, przynajmniej są jakieś doznania... no właśnie, więc po kiego tureckiego ludzie ją biorą?
Z góry przepraszam za błędy i surową formę ale mam właśnie zwała, a chce to napisać póki jeszcze pamiętam.
Wszystko zaczęło się gdy weszliśmy z kumpelą na serwer dotyczący narkotyków. Było tam pełno fajnych artykułów. Kilka opisów tripów, a przede wszystkim dość spory artykuł o kwasie. Zaczęliśmy wyobrażać sobie jak to by było zarzucić sobie papierka. Słyszeliśmy o nim z opowiadań innych i z kilku sprawozdań znalezionych w necie. Faza kwasowa rysowała się w naszej wyobraźni zupełnie inaczej niż przeżycia po zwykłej, dobrej gandzi. Postanowiliśmy: trzeba będzie spróbować przy najbliższej nadarzającej się okazji. No i okazja nadeszła.
usty dom, własny pokój, wielkie lóżko i słuchawki z mrocznym industrialem na uszach. Wspaniały nastrój po zdanym egzaminie.
T = godzina przyjęcia DXM
T+0
Łykam 5 tabletek co ok minutę, zapijając dużą ilością wody.
Gdy łykam ostatnia porcję, wybieram się na pocztę wysłaą paczkę.
T+0:30
Na poczcie mała kolejka, ale wreszcie udało mi się nadać paczkę i wracam do domu.
Mam głupie wrażenie, że ludzie się na mnie patrzą, a chodnik wydaje się być lekko wykręcony.
Jakby ktoś wykręcił go względem ziemii o 10-15 stopni.
Czuję lekkie swędzienie na głowie, które co raz przeskakuje na inne części ciała.
