Pentagram pisze:

A wiecie może, jak komuś odwiesić faze?? :-(

Geezus pisze:

Ostatnie moje dwa tripy były niepokojące i rozważam czy nie pożegnać się z psychodelikami.

Pierwszy z nich, solo aco-dmt w chacie. Zjadłem koło 30mg w kapsułce koło godz 17. Plan był prosty: siedzę sobie w pokoju, trip miał się skończyć przed północą i wale w kimę. Chciałem wgłębić się w swoją podświadomość i odpowiednio wysterować tripem aby popracować nad paroma problemami, które w mojej podświadomości się znajdowały. Minęło 2h zanim załadował mi się aco (w chuj dziwne), w międzyczasie przyszli rodzice do domu czego nie było w planie. ;] Siedziałem sobie w pokoju, rzygnąłem parę razy i włączyłem nastrojową muzykę, aby poleżeć w zamkniętymi oczami i intensywnie sobie pomyśleć. W pewnym momencie opanowała mnie straszna agresja i chęć zabicia kogoś. Po paru minutach przekształciła się w chęć zabicia kogoś kto jest najbliżej. Bałem się w ogóle ruszyć, bo czułem wręcz brak woli i agresje nie do opisania, połączoną z wielkim przerażeniem i smutkiem że taka myśl w ogóle mogła się pojawić w mojej głowie. Zjebało mi to mocno głowę, nawpierdalałem się benzodiazepin i poszedłem spać - minął już miesiąc++ od tego czasu, a ta myśl dalej do mnie powraca raz na jakiś czas na trzeźwo i rozpierdala mi głowę.

Jakieś miech temu strzeliliśmy sobie z znajomymi sniff 2c-e 15mg, a potem dorzuciliśmy oral acodmt. Wrzuciłem tylko jakieś 15 mg oral, reszta po 30. Trochę się tego obawiałem i nie czułem się pewny tej decyzji. Wszystko było spoko, do czasu aż wpadł koleś który miał mi oddać kasę, ale nie bardzo mogliśmy się dogadać i wynikła kłótnia która spowodowała u mnie mały atak paniki i chęć spierdolenia z miejsca spotkania. Potem wróciłem do znajomych z którymi kwasiliśmy, zacząłem się czuć dziwnie - w chuj zwieszony. Gdy minęły cevy, każdy zbijał na chatę i podczas nakładania butów miałem wkręta że leci mi farba z nosa i z 10 razy sprawdzałem klame. Wszystko było spoko, ale ciągle czułem zapach i smak krwi. Wyszliśmy na podwórko i przestałem kontaktować z rzeczywistością. Kiedy ktoś coś do mnie mówił, odpowiadałem albo zdaniem "nie wiem", albo uśmiechem. Czułem że coś jest w chuj nie tak, nie panowałem nad tym co myślę i wszystko co mnie otaczało wydawało się nieistotne i zajebiście nierealne. W drodze do domu napotykaliśmy się na żuli, napierdalających się kolesi, płaczące dzieci i kaleki co wprowadziło mnie w strasznie dziwny i melancholijny nastrój. Reszta ekipy uderzyła na domówkę, ja poszedłem do domu. Położyłem się na łóżku i chciałem zasnąć, i w tej chwili złapałem paranoje i nerwice myśli. Ciągle się nasilała, analizowałem swoje myśli, które wydawały się życ własnym życiem i kierowały mnie w stronę śmierci. Właściwie przez godzinę nie potrafiłem przypomnieć sobie żadnego pozytywnego faktu z mojego życia, zaatakowały mnie myśli samobójcze i w końcu nie wiedziałem kim jestem. Resztkami sił zaafirmowałem sobie, że muszę to przeczekać, to tylko chwilowe popierdolenie... i zwlekłwszy się wyra zapaliłem mj i wpierdoliłem z 6mg klona pod język. Czas ładowania się benzo porównałbym z wiecznością. Tortura nie mająca końca. W tamtej chwili, czekanie na wyłączenie się tych myśli było dla mnie najtrudniejszym co mnie spotkało w życiu. Od skończenia z życiem dzieliły mnie resztki silnej woli. W końcu udało mi się wyciszyć lekami i co było dalej nie pamiętam - ale zasnąłem. Obudziłem się w dużo lepszym stanie, ale i tak chodziłem popierdolony przez następne 2-3 dni.

Dbajcie o głowy, łatwo zepsuć. Naprawić do końca się już nie da. ;)

promen pisze:

ja po dopalaczach mam 'zawieszona faze' mianowicie po tajfunie, czasami wlacza mi sie taki lekki 'stan zjarania' jak jest duzo ludzi, na dworze czesto najczesciej jak z kims przebywam : "inaczej sie mowi" etc.

dajmon pisze:

promen pisze:

ja po dopalaczach mam 'zawieszona faze' mianowicie po tajfunie, czasami wlacza mi sie taki lekki 'stan zjarania' jak jest duzo ludzi, na dworze czesto najczesciej jak z kims przebywam : "inaczej sie mowi" etc.

Kolego, wygląda to na typową derealizację (właściwie żadna nie jest typowa, bo jest to zjawisko nadzwyczaj subiektywne). Jeżeli Ci dokucza i z czasem nie zacznie słabnąć, powinieneś dla własnego spokoju podjąć leczenie.