TALK - Rozmowy [H]

[kiper]

Szum w głowie, problemy z chodzeniem jak po solidnej dawce benzo, totalna kasacja jakichkolwiek bodźców emocjonalnych, niewyraźna mowa(właściwie to po prostu bełkot), a jak już się położyłem to miałem bardzo fajne halucynacje, wiadomo nie jakiś rozpierdol a la psajko ale kwiaty fajnie wibrowały zmieniały kształty i lekko kolory. Trwało to dosyć krótko bo dosyć szybko mnie siekło na spanie. A co do samych snów to mega realistyczne. Poranek bez zmuły.
Ogólnie było to dosyć fajne zwarzywienie szczególnie jak na neuroleptyki które jak ktoś mądry tu napisał "nadają się jedynie do spuszczenia w kiblu".

[stivler]

@up
ciesz się że nie musisz ich brać, niektórym ratują życie

[kiper]

Niestety muszę je brać, chyba że ćpanie to detoks żeby klepało.

[DiAcetylo]

Ja biorę Kwetiapinę od od dwóch tygodni, w bardzo małej dawce bo 50 mg ale szczerze to myślę że lek idealnie mi pomaga, ale zażywam nie-rekreacyjnie tylko z przypisu, i jak dla mnie akurat chyba został idealnie dopasowany. :cheesy:

[ZielonySkret]

Ja biorę nasennie 100mg i lek jest naprawde swietny owszem sa po nim efekty uboczne ale nie az tak duze jak po innych neuroleptykach jednym slowem potrafilem cwiczyc wieczorem wypic mocna kawe wziasc odzywki ktore pobudzaja i po nich raczej nie spie a na dodatek ogolnie mam problemy ze spaniem ale ten lek potrafi naprawde usypiac po roznych specyfikach a nawet jak ktos jest na ciagu GBLowym to ten lek moze dac sen nawet w takich momentach :))

[UwalniamEmocje]

Tak Ketrel i Zalasta to dwa najlepsze usypiacze przy GBL i nie powoduja porannej zamuły. Polecam sam stosuje to drugie, to pierwsze też dobrze wspominam. 100% razy lepsze niż chujowe tritticco po którym wysycha cała błona śluzowa w nosie i gardle bleeee

[Lilith123]

Mega ogólnie o kwecie:
Kwetiapina/Quetiapine

- Neuroleptyk =lek antypsychotyczny) – mechanizm działania to wywołanie obniżenia poziomu dopaminy w mózgu (dopamina zwana jest hormonem przyjemności) przez co wywołanie zmniejszenia aktywności i „napędu” osoby, w tym także wywołanie senności. W gruncie rzeczy blokuje receptory z którymi normalnie łączy się dopamnia, szczególnie do D2 oraz do 5-HT2 i 5HT1A, czyli receptorów serotoniny.

Negatywne skutki:
Suchość ust - sporo osób tego doświadcza, zresztą tak jest po wielu lekach stosowanych w psychiatrii
Sedacja (obniżenie aktywności ośrodkowego układu nerwowego, co wiąże się z sennością, ospałością, wyciszeniem osoby) - dla nas to często pozytyw :P
Zwiększenie masy ciała - po ciągach na stymulantach raczej niegroźny skutek uboczny
Ryzyko złośliwego zespołu neuroleptycznego- w końcu to neuroleptyk
Potrafi wywołać depresje


Kwetiapina (opis profesjonalny)
Działanie

Spoiler:

Pochodna benzotiazepiny zaliczana do atypowych leków przeciwpsychotycznych. Łączy się z wieloma receptorami w mózgu. Działanie przeciwpsychotyczne wynika głównie z blokady receptorów dopaminergicznych i serotoninergicznych 5-HT2. Największe powinowactwo wykazuje do receptorów histaminowych H1, receptorów d oraz a1-adrenergicznych, znaczące zaś – do receptorów serotoninowych 5-HT2, a2-adrenergicznych, dopaminergicznych D2 oraz – w mniejszym stopniu – D1 i 5-HT1A. Wykazuje też niewielkie powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych i cholinergicznych M1. Po długotrwałym podawaniu kwetiapiny nie obserwuje się nadwrażliwości receptora D2, czym różni się ona od standardowych leków przeciwpsychotycznych. Lek wykazuje słabe działanie kataleptyczne w dawkach skutecznie blokujących receptor dopaminowy D2. Długotrwale podawana kwetiapina wykazuje selektywność wobec układu limbicznego poprzez tworzenie blokady depolaryzacyjnej neuronów mezolimbicznych lecz nie nigrostriatalnych, zawierających dopaminę. W minimalnym stopniu wywołuje objawy dystonii u małp z rodziny Cebus uwrażliwionych na haloperydol lub nieprzyjmujących wcześniej żadnych preparatów. Po podaniu p.o. tmax wynosi 1–1,5 h, dostępność biologiczna – ok. 9%. Lek wiąże się z białkami osocza w 83%. Metabolizm zachodzi w wątrobie (cytochrom P-450 izoenzym 3A4) głównie na drodze sulfoksydacji i oksydacji do ponad 20 metabolitów. Główne metabolity są nieaktywne. W postaci niezmienionej wydalane jest ok. 5% dawki leku. Wydalanie następuje z moczem (ok. 73%) i kałem (ok. 21%). t1/2 wynosi ok. 7 h. Stan stacjonarny osiągany jest w ciągu 1–2 dni stosowania leku. U chorych po 65. rż. klirens jest mniejszy o 30–50%. U chorych z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10–30 ml/min) klirens jest mniejszy o 25%, jednak nie ma to istotnego wpływu na stężenie leku we krwi. U chorych z upośledzoną czynnością wątroby klirens kwetiapiny jest o ok. 25% mniejszy niż u zdrowych ochotników.

Wskazania

Spoiler:

Leczenie schizofrenii, w tym zapobieganie nawrotom choroby u pacjentów ze stabilną schizofrenią, leczonych podtrzymująco preparatem o przedłużonym uwalnianiu. Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (monoterapia lub leczenie skojarzone). Leczenie epizodów ciężkiej depresji w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Zapobieganie nawrotom zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.

Przeciwwskazania

Spoiler:

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. We wczesnej fazie poprawy klinicznej u osób z depresją w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego zwiększa się ryzyko myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw; ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt lekarskich przez co najmniej 2 tyg. od pojawienia się senności lub do czasu poprawy objawów; niekiedy konieczne może być rozważenie przerwania leczenia. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia. Lek należy odstawić w przypadku wystąpienia podczas leczenia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego (hipertermia, sztywność mięśniowa, zaburzenia czynności układu autonomicznego, zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej).2006 Niezbyt często w badaniach klinicznych obserwowano występowanie ciężkiej neutropenii; należy przerwać leczenie kwetiapiną, jeśli liczba neutrofili wynosi <1,0 x 109/l; należy obserwować pacjenta w celu wykrycia wczesnych objawów zakażenia i kontrolować ilość neutrofili (do czasu, gdy ich liczba zwiększy się ponad 1,5 x 109/l). Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa leku u dzieci. Stosować ostrożnie u chorych ze współistniejącymi chorobami serca lub naczyń (w tym układu naczyniowego mózgu) lub skłonnością do występowania niedociśnienia; należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki. Stosować ostrożnie u chorych na padaczkę lub w przypadku współistnienia stanów, w których obniżony jest próg drgawkowy. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, podczas równoległego stosowania z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc, lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią. U osób w podeszłym wieku zaleca się ostrożność i monitorowanie stanu chorych w początkowym okresie leczenia. Podczas leczenia kwetiapiną zalecana jest okresowa kontrola okulistyczna w celu wykrycia rozwoju zaćmy. Zaleca się monitorowanie chorych na cukrzycę lub osób o zwiększonym ryzyku jej wystąpienia. Obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów i cholesterolu oraz zmniejszenia frakcji HDL u osób leczonych kwetiapiną; w razie zwiększenia stężenia lipidów należy postępować zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną. W przypadku pogorszenia profilu metabolicznego należy zastosować odpowiednie leczenie. Ze względu na zgłaszane przypadki dysfagii, lek należy stosować ostrożnie u osób zagrożonych wystąpieniem zachłystowego zapalenia płuc. Przed leczeniem i w jego trakcie należy zidentyfikować czynniki ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i zastosować środki zapobiegawcze. Lek należy odstawiać stopniowo, przez 1–2 tyg., ze względu na bardzo rzadko występujące objawy odstawienne (nudności, wymioty, bezsenność), niebezpieczeństwo nawrotu objawów psychotycznych oraz zaburzeń ruchowych (akatyzja, dystonia, dyskinezja).

Interakcje

Spoiler:

Może nasilać działanie alkoholu i leków wpływających hamująco na OUN, zachować ostrożność. Fluoksetyna (inhibitor CYP3A4 i CYP2D6), imipramina (inhibitor CYP2D6) i cymetydyna (nieswoisty inhibitor enzymów układu P-450) nie zmieniają farmakokinetyki kwetiapiny. Równoległe stosowanie silnych inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P-450 (itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, antybiotyki z grupy makrolidów, np. erytromycyna, nefazodon, inhibitory proteazy HIV, sok grejpfrutowy) powoduje istotne zwiększenie AUC kwetiapiny i jest przeciwwskazane. Karbamazepina i inne leki indukujące enzymy wątrobowe (barbiturany, ryfampicyna, glikokortykosteroidy) zwiększają klirens kwetiapiny (np. fenytoina – swoisty induktor CYP3A4 – do 5 razy) i zmniejszają jej stężenie osoczowe. W razie jednoczesnego stosowania tych grup leków może być konieczne zwiększenie dawki kwetiapiny; po odstawieniu leków z tej grupy lub zastąpienia ich lekiem nieindukującym enzymów wątrobowych (np. kwasem walproinowym) konieczne może być natomiast zmniejszenie dawki kwetiapiny. Rysperydon i haloperydol nie wpływają istotnie na farmakokinetykę kwetiapiny, natomiast tiorydazyna zwiększa jej klirens. Równoległe stosowanie kwasu walproinowego i kwetiapiny nie powoduje istotnych klinicznie zmian w farmakokinetyce obu leków. Kwetiapina nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę fenazonu. Kwetiapina nie wpływa na farmakokinetykę soli litu, ale podczas równoczesnego stosowania soli litu z kwetiapiną mogą wystąpić nieprawidłowe wskaźniki czynności tarczycy. Zachować ostrożność podczas stosowania z lekami, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe lub wydłużać odstęp QT.

Działania niepożądane

Spoiler:

Najczęściej występują: senność (blokowanie receptorów H1 – zwykle podczas pierwszych 2 tyg. leczenia), zawroty głowy, bóle głowy, objawy odstawienne, zwiększenie stężenia triglicerydów, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL). Często: leukopenia, omdlenia, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, ortostatyczny spadek ciśnienia tętniczego (blokowanie receptorów a1-adrenergicznych), suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, niestrawność, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT, AST), hiperprolaktynemia, przykre sny i koszmary senne, objawy pozapiramidowe, niewyraźne widzenie, łagodne osłabienie,obrzęki obwodowe, zwiększenie masy ciała, zapalenie błony śluzowej nosa, zwiększenie aktywności AST, ALT, zmniejszenie liczby neutrofili, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do hiperglikemii. Niezbyt często: eozynofilia, małopłytkowość, reakcje nadwrażliwości, zwiększenie aktywności GGT, napady padaczki, zespół niespokojnych nóg, dyzartria, dysfagia, wydłużenie odstępu QTc (nie potwierdzono przetrwałego wydłużenia QTc). Rzadko złośliwy zespół neuroleptyczny, priapizm, żółtaczka, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. Bardzo rzadko reakcje anafilaktyczne, neutropenia, zaostrzenie cukrzycy, późne dyskinezy, zapalenie wątroby, obrzęk naczyniowy, zespół Stevensa i Johnsona. Ponadto może wystąpić neutropenia. Kwetiapina może zmniejszać stężenie T4 i fT4 (na początku leczenia po zastosowaniu małych dawek) i T3 i rT3 (po zastosowaniu dużych dawek), bez wpływu na stężenie tyreoglobuliny i TSH. W przypadku przedawkowania: senność, zawroty głowy, spadek ciśnienia tętniczego ze znacznym przyspieszeniem rytmu serca, blok przedsionkowo-komorowy, utrata przytomności. Brak swoistego antidotum. W przypadku zatrucia należy prowadzić leczenie podtrzymujące i objawowe, rozważyć płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego i środka przeczyszczającego.

Ciąża i laktacja

Spoiler:

Kategoria C. Ze względu na brak odpowiednich badań stosować u kobiet w ciąży wyłącznie wówczas, gdy przewidywane korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Zaleca się unikanie stosowania w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie

Spoiler:

Lek w postaci o standardowym uwalnianiu podawać p.o., niezależnie od posiłków, lek w postaci o przedłużonym uwalnianiu podawać przynajmniej 1 h przed posiłkiem. Schizofrenia. Leczenie. W postaci o standardowym uwalnianiu podawać w 2 daw. podz., w 1. dniu 50 mg/d, w 2. – 100 mg/d, w 3. – 200 mg/d, w 4. zaś – 300 mg/d; w następnych dniach zalecana dawka dobowa wynosi 300–450 mg. W zależności od reakcji chorego na lek dawka może wynosić 150–750 mg/d w 2 daw. podz. W przypadku stosowania postaci o przedłużonym uwalnianiu lek podawać 1 ×/d w dawce 300 mg/d w 1. dniu, 600 mg/d w 2. dniu, następnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji 400–800 mg/d; w leczeniu podtrzymującym nie ma konieczności zmiany dawkowania. Epizody maniakalne w chorobie dwubiegunowej. Leczenie. W postaci o standardowym uwalnianiu podawać w 2 daw. podz., w 1. dniu 100 mg/d, w 2. – 200 mg/d, w 3. – 300 mg/d, w 4. zaś – 400 mg/d, następnie dawkę można zwiększać o maks. 200 mg/d do dawki 800 mg/d w 6. dniu. Dawka podtrzymująca wynosi 200–800 mg/d (zwykle 400–800 mg/d). W postaci o przedłużonym uwalnianiu podawać 1 ×/d w dawce 300 mg/d w 1. dniu, 600 mg/d w 2. dniu, następnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji 400–800 mg/d; w leczeniu podtrzymującym nie ma konieczności zmiany dawkowania. Epizody depresyjne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Leczenie. W postaci o standardowym uwalnianiu podawać 1 ×/d, wieczorem, w 1. dniu 50 mg/d, w 2. dniu 100 mg/d, w 3. dniu 200 mg/d i od 4. dnia 300 mg/d; w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 600 mg/d. W postaci o przedłużonym uwalnianiu. Podawać 1 ×/d na noc; w 1. dniu 50 mg/d, w 2. dniu 100 mg/d, w 3. dniu 200 mg/d i od 4. dnia 300 mg/d; niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyści z dawki 600 mg/d. Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej. W postaci o przedłużonym uwalnianiu. Pacjenci, u których opanowano objawy choroby dwubiegunowej w ostrej fazie, powinni kontynuować przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce, przyjmowanej 1 ×/d wieczorem, zwykle 300–800 mg/d. U osób z zaburzeniami czynności wątroby leczenie rozpoczynać w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu od dawki 25 mg/d, zwiększając ją codziennie o 25–50 mg, do osiągnięcia dawki terapeutycznej, a w przypadku postaci o przedłużonym uwalnianiu – od dawki 50 mg/d, zwiększając ją o 50 mg/d. U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. U chorych w podeszłym wieku konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszej dawki dobowej w porównaniu z dawkami stosowanymi u młodszych pacjentów, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta; średni klirens kwetiapiny u osób w podeszłym wieku był zmniejszony o 30–50% w porównaniu z młodszymi pacjentami.

Uwagi

Spoiler:

Kwetiapina, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, może powodować senność, zawroty głowy i omdlenia. Nie należy wówczas prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Preparaty na rynku polskim zawierające kwetiapina

Spoiler:

ApoTiapina (tabletki powlekane)
Bonogren (tabletki powlekane)
Etiagen (tabletki powlekane)
Kefrenex (tabletki powlekane)
Ketilept 25 mg (tabletki powlekane)
Ketilept 100 mg (tabletki powlekane)
Ketilept 200 mg (tabletki powlekane)
Ketilept 300 mg (tabletki powlekane)
Ketipinor (tabletki powlekane)
Ketrel (tabletki powlekane)
Kventiax (tabletki powlekane)
Kventiax SR (tabletki o przedłużonym uwalnianiu)
Kwetaplex (tabletki powlekane)
Kwetaplex XR (tabletki o przedłużonym uwalnianiu)
Kwetax (tabletki powlekane)
Pinexet 25 mg (tabletki powlekane)
Pinexet 100 mg (tabletki powlekane)
Pinexet 200 mg (tabletki powlekane)
Pinexet 300 mg (tabletki powlekane)
Quentapil (tabletki powlekane)
Quetiapin NeuroPharma (tabletki powlekane)
Quetiapine Accord (tabletki powlekane)
Setinin (tabletki powlekane)
Symquel (tabletki powlekane)
Symquel XR (tabletki o przedłużonym uwalnianiu)
Vorta (tabletki powlekane)

I kilka uwag od siebie opartych na literaturze, ale przede wszystkim na doświadczeniu własnym i innych osób biorących to z różnych powodów:
- kwestia dawki jest mega indywidualna i najprawdopodobniej zależy od posiadanej ilości i czułości receptorów które ten lek blokuje i od aktywności enzymatycznej, jednych zamiata 25 inni ledwo czują 2o0, więc warto zacząć od małych dawek i obserwować reakcje.
- podobnie jest z efektami - to czy i ile po tym pośpisz, czy będzie efekt uspokojenia, itd jest nieprzewidywalne praktycznie - trzeba poeksperymentować sobie, o tyle przepisywanie dużych dawek nie zawsze ma sens, bo trudno ustalić standardowe postępowanie przy tak dużych rozbieżnościach, ja uważam że jak 50 działa to nie ma sensu na siłę brać zalecanych wysokich dawek i w drugą stronę, jak małej dawki nie czuć to można spróbować wyższej, of course w granicach rozsądku.
-efekty uboczne to też mega indywidualna kwestia, choć skorelowana z dawką, częstotliwością brania itd.
- na mnie działa lepiej niż typowe benzo i podobne, więc często idzie jako środek na zjazd, na przespanie się gdy się bez wspomagacza nie da itd
-troszkę hamuje u mnie HPPD, ale tylko tymczasowo a potem fajne efekty wizualne wracają nawet wzmocnione co mi akurat nie przeszkadza, ale zasadniczo raczej kiepski środek do leczenia tego typu zaburzeń jakby ktoś chciał się tego pozbyć, choć niektórym pomaga o ile tolerują duże dawki( dla mnie 50mg i kimo, 75mg koło 21 i kimo do 16, działanie 25mg jest już wyczuwalne...)
-na mój gust środek mało rekreacyjny, raczej do prób naprawienia głowy, przeżycia zjazdu, odwyku, leczenia jakiś psychoz i innych niefajnych rzeczy, choć zapewne znajdą się osoby które uznają dokładnie na odwrót, bo np odczuwają efekty zbliżone do działania opioidów lub benzo i im to pasuje :-p
- jest to pochodna dibenzotiazepiny, stukturalnie zbliżona do dibenzoazepiny, w której jeden atom azotu został zastąpiony atomem siarki (C21H25N3O2S)
-Metabolit kwetiapiny – norkwetiapina ma wysokie powinowactwo do transportera noradrenaliny, co nie jest typowe dla neuroleptyków ( fajnie że nawet w profesjonalnym opisie dla lekarzy nic o tym nie ma, tylko piszą że główne metabolity są nieaktywne, ten może głównym nie jest ale dla wielu osób ma spore znaczenie)

Dla lubiących długaśne teksy w klimacie typowej literatury naukowej polecam 'Niewłaściwe używanie i nadużywanie kwetapiny'
http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=pl

Wniosków nie podaję aby zainteresowani sami poczytali ;-)

[Marek336]

Doświadczył ktoś zatkanego nosa? Nieraz po większych dawkach nie da się oddychać a gdy chcemy zabić stymulant jakiś tym, to mamy często cięższy oddech przez stymulant i wtedy jest dopiero masakra. Nie wciągam tego nosem jak coś, zatyka mnie po zwykłym oralnym stosowaniu.

[ZielonySkret]

Mi się zdarzyło mieć zatkany nos po dłuższym czasie brania kwetiapiny do tego straszna sachara w buzi ktora ciezko woda przepić bo dalej suszy ogólnie tyle z bardziej dokuczliwych efektow ubocznych. Dodatkowo najbardziej czuje ten zatkany nos zaraz po wzieciu dawki i nie mam az tak bezproblemowe zasypianie.

[global108]

Suchara w gębie u mnie wywołuje nawet przy małych dawkach (25 mg), nos zatyka przy dużych dawkach (100-200 mg). Dużych dawek nie lubię, bo powodują u mnie straszliwe wyziębienie, nawet przy temperaturze pokojowej. Muszę wtedy koniecznie się czymś przykryć i położyć zarówno z powodu "dygotek", jak też szybkiej zwałki "lulu". Optymalna dla mnie dawka 25 - 50 mg nie powoduje wychłodzenia i nie uwala.

Dla lubiących długaśne teksy w klimacie typowej literatury naukowej polecam 'Niewłaściwe używanie i nadużywanie kwetapiny'
http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=pl Wniosków nie podaję aby zainteresowani sami poczytali ;-)

U mnie kweta w początkowej fazie działania przy dużych dawkach (100-200 mg) i w trakcie działania małych dawek (25 - 50 mg) wywołuje ciekawy stan stopienia się z energiami danego miejsca. Mieszkam ok. 300 m od malowniczej rzeki i po kwetiapinie mam wrażenie bycia bezpośrednio w terenie nad rzeką, tak jakby zniknęły ściany. Dodatkowo odczucie to jest pogłębione w sposób marihuanopodobny. Bardzo wyraźnie wyczuwam w tym leku klimaty zioła indica: mocne wyluzowanie, "spuszczenie" z wentyla, głęboką sedację i "rozkminę". Według mnie kweta zdecydowanie ma potencjał rekreacyjny i wcale się nie dziwię, że jest tak popularna w amerykańskich więzieniach i dilowana na ulicach. Testowałem różne neuroleptyki - zazwyczaj jest po nich "gil z nosa" i uwałka, tylko nieliczne mają jakiś w miarę ciekawy klimat, a kweta wyraźnie wybija się ze swoją "klimatodajnością". Ma ktoś podobne spostrzeżenia?