TALK - Rozmowy [H]

[fajka]

Klikając sobie bezmyślnie StumbleUpon trafiłem na listę enteogenów na angielskiej wikipedii. Wśród masy znanych znalazło się parę, o których nie słyszałem wcześniej. Wśród nich właśnie Boletus manicus.

[ external image ]

Pozwolę sobie, na ile mi znajomość języka i terminologii pozwoli, przetłumaczyć najważniejsze info z shroomery i drugs-forum.

____________________


Boletus Manicus Heim
Benjamin Thomas, B.A.(Hons)
Journal of Psychoactive Drugs 35(3), 393-394 (2003)


____________________

Streszczenie
Boletus manicus Heim [Boletaceae] jest gatunkiem grzybów odkrytym w Papui Nowej Gwinei. Istnieją doniesienia o jego psychoaktywnych właściwościach. Specyfikacja chemiczna (farmakologiczna - fajka) tego gatunku jest słabo zrozumiana. Dostępne dane chemiczne dowodzą, że B. manicus zawiera śladowe ilości trzech niezidentyfikowanych substancji indolowych. Struktura chemiczna tych substancji nie została jeszcze wyznaczona. To, że te substancje te są aktywne już w śladowych ilościach dowodzi, że muszą być tak aktywne jak dietyloamid kwasu d-lizergowego (LSD).

____________________


Boletus manicus Heim [Rodzina: Boletaceae; Rząd: Agaricales; Klasa: Basidiomycetes] jest pochodzącym z Papui Nowej Gwinei gatunkiem grzyba pierwotnie zebranym i opisanym przez francuskiego mikologa Rogera Heim [1900-1979] w latach 60'. W sierpniu i wrześniu 1963 Heim przebywał w dolinie Wahgi w Prowincji Zachodnich Wyżyn (?) przez 3 tygodnie wraz z amerykańskim etnomikologiem R. Gordonem Wassonem. Odwiedzili oni tę dolinę, aby zbadać doniesienia australiskiej antropolog Marie Reay mówiące o ludności Kuma najwyraźniej używającej grzybów halucynogennych. B. manicus został dobrze poznany od strony swoich właściwości psychoaktywnych w wyniku wielu popularnych książek (Dobkin de Rios 1984; Schultes & Hofmann 1979; Emboden 1972). Mówi się o występowaniu halucynacji słuchowych i dźwiękowych.

Chemiczna strona B. Manicus okazuje się słabo zrozumiana, nieznany jest również składnik aktywny. Jednakże B. Manicus zawiera substancje indolowe. Pierwotnie o ich obecności mówił Heim. Dostarczył on próbki B. Manicus Albertowi Hofmannowi do jego laboratorium Sandoz AG w Basel (Szwajcaria) już w latach 60'. Odkrył on śladowe ilości trzech substancji indolowych, ale "Ilości były zbyt małe, aby przeprowadzić badania strukturalne".

(...)

Dowody obecności substancji indolowych w B. Manicus mogą być znalezione w opisie zarówno halucynacji wzrokowych, jak i słuchowych spowodowanych przez te grzyby. Po zażyciu B. Manicus człowiek z grupy Kuma doświadczył halucynacji z liliputami (Lilliputian hallucinations - nie wiem jak to przetłumaczyć). Doniesienia o podobnych halucynacjach pochodzą z doświadczeń z innymi grzybami z rodziny Boletus. W Chinach zażycie surowych grzybów było opisywane jako powodujące halucynacje "całego pułku 2-centymetrowych żołnierzyków maszerujących po obrusie" ( ). Halucynacje z liliputami były także doświadczane z użyciem N,N-dimetylotryptaminy (DMT). Kuma doświadczali "halucynacji demonów z buszu latających dookoła ich głów". Opisują oni te demony jako "małe, dwuwymiarowe i często przezroczyste istoty (...) i zawsze ochoczo i pozytywnie indentyfikują rysunkowe postacie jako demony z buszu". Demony te mogą "brzęczeć" dookoła ich głów. Jeden z ludzi Kuma donosi, że po zjedzeniu B. Manicus demony stworzyły "dziwny i przerażający hałas w jego uszach", który zinterpretował on jako "demona uderzającego go w uszy". Psylocybina często powoduje podobny efekt "brzęczenia".

Jeżeli jakaś z niezidentyfikowanych substancji indolowych w B. Manicus jest psychoaktywna, to musi być ona co najmniej tak samo aktywna jak LSD. Przyjmując, że B. Manicus zawiera 1% tych substancji, co jest dużo większym stężeniem indoli, niż w badanych przez Hofmanna meksykańskich grzybów psylocybinowych, takie stężenie oznacza mniej niż 0,6mg (600 µg) tych substancji. Jonathan Ott zasugerował, że "nie znamy żadnego indolu pochodzącego z grzybów aktywnego na tym poziomie". Jedyną substancją mogąca wyjaśnić właściwości psychoaktywne na, lub poniżej tego poziomu stężenia jest LSD. Jest oczywiście prawdopodobne, że B. Manicus może zawierać LSD. Jeśli tak, trudno zrozumieć dlaczego Albert Hofmann nie był w stanie wykryć jego obecności w próbkach B. Manicus, które analizował w swoim laboratorium. Z tego powodu nie należy oczekiwać, że B. Manicus zawiera LSD. Jest to możliwe, jednakże przyjmuje się, że B. Manicus zawiera dotychczas niezidentyfikowaną substancję indolową, która jest bardziej aktywna, niż LSD.


____________________


Komentarz:
panowie chyba zapomnieli o innych lizergamidach, które rzeczywiście są bardziej aktywne, niż LSD (ETH-LAD, ALD-52, etc).

[świetliste macki kosmicznej jaźni]

W tych grzybach moze byc cos, co bedzie dzialac podobnie do 4-ho-dipt, tylko 100 razy aktywniejsze, niezle. Mogliby je na gc/ms wrzucic po ekstrakcji. Gdzie mmozna kupic zarodniki? :D

[zylenikum]

zajebista sprawa w sumie wychodować sobie takiego borowika toż brać jego w polskich lasach rośnie ;D

[evalor]

a czy tylko i wylacznie B. manicus jest psychoaktywny ? hoduje grzyby, mam pare zaufanych bankow z zarodnikami, ale zaden z nich nie posiada w swoich zbiorach tego akurat gatunku.

@ten caly offtop powyzej

byc moze doswiadczaliscie uczucia jakie towarzyszylo wyscigowi plemnikow? sami pomyslcie...kula, wiele punktów, "autozagłada braci"