Mam 17 lat i byłem w szpitalu psychiatrycznym (uzupełnienie - Berig). Czy jeżeli przestane jesc leki, to moga mnie zamknac z powrotem, jeśli mama zadzwoni do kuratora. Jak zly dzial to prosze o przeniesienie (raczej dobry - Berig). Dzieki i licze na pomoc.

Poprawiłem tytuł, ortografię, interpunkcję, bo temat wyglądał niechlujnie - Berig
Forum jest dla ludzi powyżej 18-stego roku życia, patrz Regulamin. Przyznajesz się do tego, że nie osiągnąłeś wieku dojrzałego, zatem temat powinien zostać usunięty. Tak się jednak nie stanie, dopóki nie uzyskasz zadowalającej odpowiedzi, ponieważ nie chcę, by wymóg formalny zaprzeczał sensowi tego forum, czyli roli edukacyjnej. Niemniej zgodnie z Regulaminem powinieneś po rozwiązaniu swojego problemu przestać logować się na Hyperreala i poczekać do 18-stki, inaczej ryzykujesz otrzymanie stałego bana - Berig

Co chcesz właściwie osiągnąć?

Napisz więcej informacji, dlaczego tam trafiłeś, jakie leki dostajesz, sytuację w domu itd. Rozumiem że nie chcesz uniknąć psychiatryka, tak?

Mogą. Póki co jesteś ubezwłasnowolniony, wszystko zależy od humoru twojej matki.

Pewnie go pojebało po jakimś mocarzu albo ABC i prawilna mamusia załatwiła mu "leczenie" psychotropami. Dopiero one zrobią mu prawdziwe kuku na muniu.
Co do samego pytania tak stara może Ci tam wpierdolić. Masz jakąś rozpoznaną chorobę ??

Jeżeli tam trafiłeś to raczej z jakiegoś powodu.. zastanów się czy warto bawić się lekami ;)

Jak nie chcesz to nie żryj, bo pewnie i tak przypisali Ci pierwszy lepszy, jak to zwykle robią w szpitalu, i jest może z 10% szans, że Ci pomoże. Sam kiedyś miałem psychoze w wieku piętnastu lat (CHAD) i trafiłem do psycholi na cały miesiąc, chociaż psychoza minęła już po tygodniu. Po wyjściu miałem brać lek, który i tak, jak się później okazało, był chujowy, ale byłem do niego uprzedzony i na początku nie brałem (rysperydon). Po jakimś czasie wypróbowałem go przez tydzień, ale źle się po nim czułem. Po około roku psychoza się wróciła, ale tamtym razem nie zawitałem w psychiatryku. Gdy w końcu minęła, trafiłem do prywatnego psychiatry. Przypisał mi dobry, skuteczny lek w małych dawkach, który nie powodował u mnie żadnych skutków ubocznych (kwetiapina) i ten lek zupełnie zahamował u mnie dwubiegunówkę.
Tak więc leki to nic złego, tylko trzeba je dobrze, a to nie jest łatwe. Bez konsultacji u specjalisty się raczej nie obejdzie. Oczywiście branie leków jest wskazane tylko, jeśli nadal będą zdarzać Ci się problemy psychiczne.

Jak tak bardzo Cię matka ciśnie to możesz udawać, że bierzesz. Nie ma opcji, że się kapnie.
Ja jednak polecam tobie, abyś ją namówił, żeby umówiła Cię na konsultacje u dobrego prywatnego psychiatry. Na pewno wyjdzie Ci to na dobre.

Dobranoc i pozdrawiam.

Podstawa prawna: art. 30 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii umożliwia skierowanie osoby uzależnionej od środków odurzających, która nie ukończyła 18 roku życia na przymusowe leczenie i rehabilitację.

Komentarz: stosowny wniosek do Sądu Rodzinnego właściwego dla miejsca zamieszkania osoby, której dotyczy może skierować przedstawiciel ustawowy, krewny w linii prostej, rodzeństwo, bądź faktyczny opiekun. Czas przymusowego leczenia i rehabilitacji nie jest określany z góry, przy czym nie może być on dłuższy niż dwa lata. W przypadku osiągnięcia przez osobę uzależnioną pełnoletniości przed ukończeniem leczenia i rehabilitacji, sąd może je przedłużyć na czas niezbędny do osiągnięcia celu leczenia i rehabilitacji, jednakże łącznie nie dłużej niż do dwóch lat.

Zgodnie z powyższymi materiałami możesz zostać zmuszony do zażywania leków w przypadku styczności z narkotykami (wmówić kuratorowi, że "synek uzależniony" nie jest trudne, nawet jeżeli brałbyś tylko raz, ale miał nadgorliwą mamę). Dalej znajdziesz inny wyciąg z ustawy - zawiera on listę wymagań, które jednak będzie ciężko spełnić kuratorowi/rodzicom. Podstawą prawną do starania się o leczenie wbrew woli w trybie wnioskowym jest art. 29 Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego:
Art. 29.
1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie:
1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego,
bądź
2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia.
2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby - na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę.
3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej.

Tutaj link do dyskusji - http://forumprawne.org/prawo-rodzinne-o ... latki.html. Reasumując - jeśli nie miałeś kontaktu z narkotykami i nie masz poważnej choroby psychicznej (tylko jakieś nieduże zaburzenia), to nie możesz zostać zmuszony do powrotu do psychiatryka. Tyle wywnioskowałem z 15-minutowego szukania w duckduckgo. Prawo nie jest moją ulubioną bajką, więc warto poczekać na inne odpowiedzi.

tak udawaj ze jesz wyrzucaj np do kibla nigdy sie nieprzyznawaj, nieprobuj tez przekonywac matki ...

Chyba wrócił do tego szpitala