Siema, udało mi się wykrzesać jej trochę, ale problem jest i uważam to za poważny problem.
Ja rozumiem, że każdy chce by było mu dobrze, wygodnie, ciepło etc i poniekąd wszyscy ścieramy się z tym brakiem chęci, ale jedni jakoś lepiej radzą drudzy gorzej.

Ja mam z tym problem odkąd pamiętam, od najwcześniejszych lat edukacji miałem zauważalnie bardziej ostro wyjebane na te śmieszne obowiązki. W domu nigdy nikt praktycznie nigdy ode mnie nic nie wymagał.
Jestem świadomy, mj z którą kontakt miałem pierwszy raz w wieku 18 lat, czyli 3 lata temu, dołożył trochę to pieca.

Do dragów mam podejście takie, że to ma być jedynie zabawa, więc żadnych stimów których swoją drogą rekreacyjnie dość mało zjadłem w życiu nie łączyłem z pracą i raczej nie mam zamiaru w przyszłości.
Mam marzenia, cele życiowe ale widzę, że te które wymagają jakichś nakładów i ich złożoności kiepsko mi idą...

Czy to jest powód by iść do psychiatry/psychologa ? Jak takie coś się kuruje, i czy w ogóle

Tutaj trzeba zrobić szczegółowy wywiad środowiskowy z badaniem rodziny włącznie. Czy nie ma jakiejś patologii, depresji opiekunów, chorób alkoholowych, których skutkiem mogło być brak zainteresowania wychowaniem dziecka i problemami które opisujesz. To nie jest temat na forum, przez internet nie da się postawić profesjonalnej diagnozy chyba że trafisz na szarlatana. Trzeba Cię obserwować żeby wyciągnąć wnioski. Zapomnij też o metylofenidacie, bardzo ciężko dostać bez badań lekarskich wskazujących na zapotrzebowanie :)

Objawy które opisujesz mogą choć nie muszą świadczyć o uzależnieniu rozwijanym od dziecka, może być pornografia, może być to jeszcze trauma po patologicznych rodzicach. To skomplikowane także masz powód żeby iść po pomoc i powodzenia, żebyś nie trafił na zjeba.

To dobrze, że masz brak motywacji do niczego - to oznacza, że masz motywację do wszystkiego ^_^ Wybacz, nie mogłem się powstrzymać.
Może po prostu nie za bardzo wiesz jak je spełnić, wątpisz we własne możliwości, co cię ostatecznie zniechęca do działania? Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że motywacja to nie jest coś co pojawia się znikąd - po prostu żeby coś mieć to trzeba zacisnąć zęby i to robić. Przynajmniej tak jest w moim przypadku - motywacja pojawia się sama jak widzę, że to co robię przynosi efekt. Wiem, że na początku trzeba sie pomęczyć, ale potem już z górki. Wizja siebie w przyszłości najlepiej pomaga.

Dobrze myślisz, by nie szukać sztucznego pobudzenia w stimach - ja jestem zdania, że one mogą pomóc doraźnie, a częściej uzywane bardziej szkodzą, niz pomagają. Wystarczy poczytać forum Możesz porozmawiać z psychologiem, jeżeli czujesz taka potrzebę, ale to musi być ktoś dobry - ostatnio jest pełno ludzi z dyplomami, ktorzy nie potrafią nic oprócz klepania regułek.

Przestan raz na zawsze ogladac telewizje, grac w gry, usun facebooka i zacznij zapierdalac na 4 treningi w tygodniu na sztuki walki. Na poczatku napierdalaj stymulanty, zanim zalapiesz kondycje.

Ewentualnie jakis inny sport.

Mi sie nie chce ruszac, to siedze na dupie (albo leze) godzinami w ciszy i staram sie wsluchac w glos swojego serca. W nim masz wszystkie odpowiedzi. Trzeba tylko mniej myslec, a wiecej czuc. Niektrzy nazywaja to medytacja. Zajebista rzecz. Ulepszona wersja wabi sie ''Joga''. Ponoc zajebiste.

Niektorzy sie nawracaja i wkrecaja sobie religijny film do bani. Podobno klepie lepiej niz narkotyki, dodajac sil. Moja lekarka rodzinna mowi, ze sile na skonczenie studiow czerpala z modlitw do Matki Boskiej. Teraz jest madra i zarabia w chuj kasy.

Jakbys chcial sie faszerowac chemia, to na pewno by pomogly antydepresanty, ale to prywatnie musisz isc do psychiatry i stanowczo zazadac np. wenlaflaksyny.

GENERALNIE TO W CHUJ SKOMPLIKOWANE, dlaczego reagujesz tak, a nie inaczej. Madrzy psychoanalitycy po trudnych studiach czasem maja problemy, ogarnac czlowieka i zalecic odpowiednia terapie. Na pocieszenie dodam, ze bardzo duzo ludzi przechodzi przez swoje doly. Glowa do gory, staraj sie, zrob cokolwiek ze soba. ELO

Idz do profesjonalisty, nikt na cpunskim forum nie wywacha jakie problemy ci w glowie lub w otoczeniu siedza.

Celnie.
Przyznam się, że nie rzadko zdarza mi się zacząć dzień od przycisku power w obudowie kompa.
No szkoda mi go rozpierdolić kurde
Tak myślę, że jako mały chłopiec taki sposób znalazłem sobie na bezruch, rutynę w domu.

Te dragi wszystkie to pikuś to przy tym chujostwie jest...
Słyszał ktoś o skutecznym rozprawieniu się z tym ?

FajnieJest chyba najlepiej Ci radzi - idz do psychiatry, ktory da Ci leki[lepiej jakies NDRI anizeli SSRI] i skierowanie na terapie.

Komputer i Internet to chuj, jak spędzam tydzień poza swoim domkiem a tydzień w nim to różnica w produktywności jest dramatyczna, aż wyrzuty sumienia mam jak znów wyjadę. Okropny nałóg i pusty bardzo, mimo, że daje uczucie, że coś jednak znaczy i dlatego też jest taki zdradliwy.

poczytać sobie można w necie dużo rzeczy, nie ? ile to ciekawych treści tu jest, i tak cały dzień po linkach sie skacze
wychodzi na to, że motywację do wszystkiego innego zabija motywacja do jednego...


http://zenhabits.net/infoholic/

Jak kumasz po angielsku i chcesz zdobyc info, jak wiesc porzadne zycie, sciagnij sobie:

Brian Tracy - No Excuses! The Power of Self-Discipline

wrzuc na telefon i sluchaj w wolnych chwilach, np. podczas sprzatania. Tam jest dokladnie wyjasnione co zrobic, zeby cale zycie zmienilo sie na lepsze. Przy okazji Twoj angielski sie automatycznie polepszy.