Tatarak jest łatwo dostępnym psychodelikiem. Zainteresowany tym faktem postanowiłem go wypróbować. Zebrawszy trochę informacji z erowida (tam jest ich bowiem nAjwięcej) ruszyłem nad rzekę. W ciągu kilku godzin udało mi się zidentyfikować na sto procent kępe tataraku, z której zebrałem w sumie ponad trzydzieści centymetrów kłącza.
Suszenie zajęło trzy dni. Uzyskany susz pokroiłem na drobne cząstki i zjadłem z chlebem, zaraz po przebudzeniu, czyli około 9 rano. Od razu zaznaczam że są niedobre – mają ohydny smak, cholernie gorzki i mdlący. Dawkę oceniłbym na 3-4 gramy.
Jak napisał ktoś na erowidzie (a może i na hyperrealu) tatarak ma bardzo subtelne i delikatne działanie, nie zawsze działa tez za pierwszym razem. W moim wypadku objawiło się to ogólnym zadowoleniem z życia, pobudzeniem i chęcią działania. Dobrze mi się myslało, spędziłem dwie godziny grając w Enemy Territory i bijąc swoje dawne rekordy. Nie zaobserowałem żadnych wizuali, czy czegoś w tym stylu. Ale i tak było ciekawie.

Następnym razem spróbowałem większej dawki. Ponieważ nie chciało mi się jechać nad rzekę po kłącze, postanowiłem kupić już ususzone w sklepie zielarskim. Za dwa złote nabyłem 50 gramów pokrojonego w drobne kawałki suszu o intensywnym, mdlącym zapachu. Na pudełku napisano, iże nalezy jedną łyżeczkę suszu zalać szklanką wrzątku i przykryć na 10-15 minut. Odmierzyłem 10 gramów (koło 5 łyżeczek) i zalałem wrzątkiem. Następnie przykryłem talerzem i zostawiłem d zaparzenia i ochłodzenia.
W chwili obecnej uważam, iż nie ma nic ohydniejszego niż herbatka z dużych ilości tataraku. Cos niesamowitego – czysta gorycz. Jeden kubek esencji piłem przez dzesięć minut, myśląc tylko o tym, by nie zwymiotować.
Niestety w czasie który przeznaczyłem na tatarakowa podróż, do domu wpadli krewni, zrobiło się zamieszanie, małe przyjęcie wręcz i nie mogłem za bardz doświadczyć działania odrażającej herbatki. Dopiero po kilku godzinach, gdy położyłem się spać, wyraźnie zauważyłem, że jednak coś się dzieje – stojący na oknie kwiat wyginał sie i przekształcał w różne formy, po niebie za oknem przelatywały jakies białe błyski. Gdy poszedłem do kibla, zacząłem się watrywać w lustro. Po chwili zaczęło się burzyć i falować, jak powierzchnia stawu, czy czegoś w tym guście. Piekne zwidy, szkoda tylko że niezbyt intensywne.
Niestety, zmógł mnie sen. Po kilkunastu minutach wpatrywania się w rośliny na oknie zasnąłem.

Trzeci raz był najlepszy i najciekawszy. 15 gramów suszu zalałem szlanką wrzątku i zostawiłem do zaparzenia. W godzinę po wypiciu tatarakowej herbatki poszedłem pojeździć na rowerze. Zamierzałem doświadczyć działania tataraku na łonie natury, jak doradzał pewien anonimowy psychonauta z erowida.
Bedąc w trasie zauważyłem, iż odczuwam wyraźnie wszysto co dzieje się z rowerem. Każde stuknięcie w przerzutkach, skrzypienie, trzaski, jakies kliknięcia. Czułem podłoże, wiatr, słońce, rower, intensywniej i głębiej niż zwykle. Przypominało to trochę stan po spaleniu sie marihuaną, ale w dużo subtelniejszym wydaniu.
Wyjechałem juz prawie za miasto. Przejechałem przez mały lasek na skraju ostatniej dzielnicy i ujrzałem stary rozsypujący się dwór, rozwalony chyba jeszcze w czasie wojny (niekoniecznie drugiej). Wiedziałem, że tam jest, pare razy już obok przejeżdżałem, ale tym razem naszła mnie ochota przyjżeć się ruinom bliżej. Stanąłem z boku i patrzyłem. Chłonąłem widok domu, czułem go tak jakby by częścią mnie. Obraz zaczął się zmieniać – ruiny zlały się z otaczającymi je krzewami tak, iże niemozliwe stało się odróżnienie, co jest krzakiem, a co budowlą. Widziałem dworek zbudowany z krzaków, traw i drzew. Coś pieknego. Niestety, oderwanie wzroku od ruin i mrugnięcie przywróciło mnie światu.
Jadąc dalej czułem zachwyt nad otaczającą mnie przyrodą. Odbierałem wszystko głębiej niż zwykle, każda rzecz była ciekawa, każda rzecz fascynowała. Po skupieniu się na czymś widziałem wyraźnie każdy detal, każdy kontur. Kilka razy zatrzymałem się na skraju pola. Wpatrując się w leżący na ziemi kamień widziałem, jak droga zmienia się, faluje, otacza wokół kamienia, uwypukla i nabiera głębi. Ciężko to opisać. Chciałbm jednak zaznaczyć, iż wizuale te miały miejsce tylko wtedy, gdy patrzyłem na coś, nie skupiając się na niczym konkretnym. I nie mrugając, ważna rzecz.
Jadąc ujrzałem pień. Duży, szary pień po jakimś drzewie, bardzo wysoki. Przxez moment byłem swięcie przekonany, iż widze Chińczyka zbierającego ryż.
Wkrótce potem zajechałem do lasu. Las, jak i wszystko, odbierałem inaczej. Głębiej. Każde drzewo było żywe, indywidualne i piekne. Także i tu kilka razy zatrzymywałem msię, by spojrzeć na drzewa tak, aby pojawiły się wizuale. Tak więc wysoka brzoza na przemian przybliżała się i oddalała ode mnie, a wielki, stary dąb stał się wyciętą z kartonu atrapą(!). Śmiecie zdawały się być grzybami, rozmaite leśne dźwięki nasuwały setki skojarzeń, z których najsilniejsze było to, że gdzieś w oddali szumi wielki wodospad. Słyszałem śpiew ptaków, trzeszczenie drzew i szum wiatru w liściach. Jedność z naturą, powiadam wam.
Po jakims czasie zawróciłem do domu. Efekty zaczęły zanikać, chyba dlatego, że przestałem jakoś zwracać na nie uwagę. Bo potem wciąż co jakiś czas coś mi zafalowało, czy zmieniło wygląd, gdy na tto spojrzałem.

Podsumowując, tatarak jest niewątpliwie psychoaktywny. Działa delikatnie, subtelnie, ale w bardzo ciekawy sposób. Niestety, łatwo jego działanie przeoczyć, wymaga uwagi i pewnego zaangażowania. Jeżeli jednak mu pozwolić, wówczas zabierze cię w zupełnie inny swiat. Niby ten sam, a jednak zupełnie inny.

Adam Selene pisze:

W chwili obecnej uważam, iż nie ma nic ohydniejszego niż herbatka z dużych ilości tataraku. Cos niesamowitego – czysta gorycz. Jeden kubek esencji piłem przez dzesięć minut, myśląc tylko o tym, by nie zwymiotować.

Azaron – 1,2,4-trimetoksy-5-propenylobenzen lub 2,4,5-trimetoksy-1-
benzen.
Surowiec: Substancja zbli)ona do meskaliny i amfetamin wystepujaca w korzeniach
tataraku zwyczajnego (Acorus calamus) oraz kopytnika (Asarum). Jest chemicznym
prekursorem TMA-2 (2,4,5-trimetyloksyamfetaminy), halucynogenu 18 razy silniejszego od
meskaliny. Azaron jest przetwarzany do TMA-2 przez organizm na krótko po spo)yciu.
Zastosowanie: 45-350mg doustnie na pusty )oładek. U ró)nych osób wystepuje ró)na
wra)liwosc na srodek.
Efekty: Działa jednoczesnie stymulujaco, halucynogennie i uspokajajaco. Cechy te
zale)ne sa od dawki i za)ywajacego. Działanie stymulujace centralny układ nerwowy i
przeciwskurczowe.
Przeciwwskazania: Nie powinien byc za)ywany wraz z inhibitorami MAO.