Roślina znana mieszkańcom regionu od co najmniej 3 wieków. Właściwości lecznicze rośliny wykazał syberyjski podróżnik Grigorij Potanin z końcem XIX wieku wskazując na stymulator energii mięśni. Pierwsze badania farmakologiczne przeprowadzono po II wojnie światowej, a pierwszy preparat w formie nalewki ukazał się w aptekach w roku 1955. Do celów leczniczych wykorzystuje się korzenie i kłącza zawierające m.in. kwas askorbinowy (ok. 0,1%), garbniki (5-10%), olejek eteryczny, karoten, inulinę, szczawian wapnia.
Wyciąg z rośliny i nalewka (przy użyciu 70-procentowego spirytusu) stosowana jest jako środek pobudzający i wzmacniający w zaburzeniach czynnościowych układu nerwowego, w stanach przemęczenia fizycznego i umysłowego. Jest używany również przy niemocy płciowej i w leczeniu alkoholizmu.
Do ogólnego użytku produkowany jest wzmacniający napój Sajany na bazie soku mandarynkowego z domieszką wyciągu z leuzei.

Oczywiście tekst by WIKIPEDIA. Ale postanowiłem zamieścić temat dopiero po po przetestowaniu. Oczywiście zastosowałem większą dawkę niż zalecana i skutki są takie że czuję głębokie odprężenie z jednoczesną pełną jasnością myślenia, a nie takie "o kurde, ale bomba". Ogólnie nie jest bardzo tanie, ale polecam.

Szodrak krokoszowaty lub leuzea krokoszowata Rhaponticum carthamoides (Willd., Iljin Leuzea carthamoides DC) jest byliną należącą do rodziny astrowatych Asteraceae. W stanie dzikim występuje na Syberii, w środkowej Azji i w północnej Mongolii. Najlepiej rośnie w rejonach górskich, na wysokości powyżej 1500 m. Od wielu lat jest uprawiany w rejonie Moskwy, Nowosybirska, w Rumunii, w Słowacji, a także w Polsce (Niedworok i Jankowska). Roślina nazywana jest przez mieszkańców Syberii „korzeniem marala”. Cervus elaphus maral to azjatycki podgatunek jelenia, dla którego leuzea jest ulubionym pożywieniem (Sarwa 1992, 1995, 2001). Zwierzę to żyje w skrajnie nieprzyjaznych warunkach (niska temperatura, długotrwałe okresy suszy), lecz odżywiając się szczodrakiem, wykazuje dużą siłę i wytrzymałość (Lamer-Zarawska 2001). W końcu XIX w. syberyjski podróżnik G. Poganin zwrócił uwagę na leuzeę jako na stymulator energii mięśni. Pierwsze badania farmakologiczne przeprowadzono dopiero w 1946 r. (biochemiczne w 1941 r.). Pierwszy preparat, nalewka z leuzei, pojawił się w aptekach w 1955 r. (Czikow i Łaptiew). Badania farmakologiczne nad leuzeą potwierdziły informacje znachorów, dotyczące jej cennych właściwości (Sarwa 2001).

Opis botaniczny
Leuzea krokoszowata wykształca zdrewniałe, grube, poziome kłącze o grubości od 0,6 do 2,6 cm, z którego wyrastają liczne, długie i cienkie korzenie. Kłącze wydziela swoisty żywiczny zapach (Grochowski), ma barwę od brązowej do ciemnobrunatnej (www.ogrody.agrosan.pl/ciecinski/ szczodrak). Z podziemnego kłącza co roku wyrasta rozeta dużych, pierzastosiecznych lub wcinano - klapowanych, ogonkowych liści. Ma do 100 cm długości i 25 cm szerokości. Kształt liści może być zróżnicowany nawet u tego samego osobnika (www., jw.). Liście na łodydze są w zarysie eliptyczne lub podługowato jajowate, stopniowo zmniejszają się ku wierzchołkowi (Cicin). Ułożone są skrętolegle, dolne są zawsze ogonkowe, a górne siedzące (Grochowski). Blaszka liściowa może być naga lub słabo pajęczynowato owłosiona (Cicin). Szczodrak tworzy okazałe kępy, składające się z wielu wzniesionych, nierozgałęziających się, drobno bruzdkowanych łodyg, wysokości 50-180 cm. Pędy kwiatowe zakończone są kwiatostanami – koszyczkami o średnicy od 3 do 8 cm. Okrywa koszyczka składa się z dachówkowato ułożonych listków. Kwiaty są fioletowopurpurowe, wszystkie rurkowe. Leuzea kwitnie od drugiego roku uprawy w lipcu lub na początku sierpnia (w obwodzie moskiewskim w czerwcu). Kwiaty po zapyleniu zawiązują owoce typu niełupki. Jest brązowa, czterograniasta, z wieńcem pierzastych szczecinek o długości 6-8 mm i szerokości 3-4 mm. Masa 1000 niełupek waha się od 11 do 19 g.

Surowiec zielarski
to kłącze i korzeń leuzei Leuzeae rhizoma et radix (Strzelecka i Kowalski). Kłącze z korzeniami zbiera się (wykopuje) późną jesienią, w końcu trzeciego roku uprawy. Surowiec oczyszcza się z ziemi, myje, kroi i suszy w temperaturze 35-40°C (Niedworok i Jankowska). Właściwie zebrany i wysuszony surowiec to kłącze długości 12 cm, grubości 1,8 cm u roślin dziko rosnących, do 3 cm u roślin uprawnych, ze śladami odciętych łodyg (www.fito.nizky.ru/special/ misc/leuzea_carthamoides.phtml), na przełomie koloru brudnożółtego, ze słabym, swoistym, lekko żywicznym zapachem (Grochowski). Wydajność powietrznie suchego surowca wynosi około 40%, plon suchych korzeni to 2 t z ha (Czikow i Łaptiew). Suche kłącze i korzenie można przechowywać do 3 lat, bez utraty aktywności biologicznej (Niedworok i Jankowska).

Skład chemiczny
kłączy i korzeni jest złożony. W surowcu tym wstępują fitoekdyzony, wśród nich około 1,5% ekdisteroli, glikozydów, flawonoidów, garbników. Obecne są także żywice, olejki eteryczne, karotenoidy, witamina C, sole potasowe, fosforowe i szczawiany wapnia (Samochowiec). Na szczególną uwagę zasługują fitoekdyzony. Jest to grupa związków, zlokalizowana pierwotnie w świecie zwierzęcym, określana jako juwenilne hormony owadzie, ze względu na właściwości indukowania przepoczwarzania się owadów. Pod względem chemicznym są to polihydroksysteroidy o różnej długości łańcucha bocznego, wykazujące strukturalne podobieństwo do znanych steroli (cholesterol, ergosterol) lub fitosteroli (Lamer- Zarawska). Niedawno zwrócono uwagę na możliwość wykorzystania nasion szczodraka (niełupek) jako źródła substancji biologicznie aktywnych, zwłaszcza ekdysteroidów i steroli. Na podstawie badań prowadzonych w Polsce stwierdzono, że zawartość ekdysteronu w nasionach zależała od miejsca ich osadzenia w owocostanie i była istotnie większa w niełupkach pochodzących z zewnętrznej części koszyczka. Ponadto nasiona pozyskiwane z roślin czteroletnich charakteryzowały się istotnie większą zawartością ekdysteronu i steroli niż nasiona roślin dwu- i trzyletnich (Geszprych i Węglarz). Prace badawcze prowadzone nad szczodrakiem wykazały, że liście są bogatszym źródłem flawonoidów niż kłącza i korzenie (Skiba i Węglarz).

Działanie i zastosowanie
W medycynie ludowej na Syberii odwar z kłączy stosowano jako lek wzmacniający u przybyszów spoza regionu i u ludzi w podeszłym wieku.

Preparaty szczodraka wykazują działanie pobudzające centralny system nerwowy, są antagonistami środków nasennych, podwyższają ciśnienie krwi, rozszerzają naczynia obwodowe.

Stosowanie nalewki z kłączy poprawia zdolność do pracy oraz polepsza samopoczucie. Nie stwierdzono przy tym działań ubocznych. Preparaty z kłączy i korzeni poleca się również alkoholikom, zwłaszcza w przypadku depresji (Grochowski). W badaniach farmakologicznych, biochemicznych, klinicznych udowodniono działanie adaptogenne surowca, także anaboliczne, immunostymulujące, przeciwdepresyjne, a nawet przeciwnowotworowe (Lamer-Zarawska). Nalewka z korzenia szczodraka w istotny sposób łagodzi objawy depresji, bez wywoływania niepożądanych objawów towarzyszących większości stosowanych leków antydepresyjnych. Stwierdzono również korzystny wpływ stosowania nalewki w schizofrenii (Samochowiec). Długotrwałe stosowanie leków ze szczodraka może spowodować jednak trwałe podwyższenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie rytmu i zwiększenie amplitudy pracy mięśnia sercowego (www.ogrody, jw.). W weterynarii nalewka ze szczodraka stosowana jest przy rozstroju nerwowym i jako środek stymulujący przy osłabionych funkcjach różnych organów. Dawka jednorazowa dla kota wynosi 3-5 kropli, a dla psa 10-15 kropel dziennie (www. ogrody, jw.). Szczodrak jest także cenną rośliną paszową. Zawiera dużo białka, cukrów prostych, witaminy C, a także kwas foliowy i karoten (www.ogrody, jw.).

Uprawa
„Korzeń marala” z powodzeniem można uprawiać w Polsce – nie tylko w górach, także na niżu (Sarwa). Plantacje należy zakładać na glebach o dobrych stosunkach wodnych. (Niedworok i Jankowska). Szczodrak, jako roślina wysokich gór, nie boi się mrozu. Lubi stanowiska nasłonecznione. W cieniu rośnie słabo i rzadko kwitnie (www.ogrody, jw.). Glebę pod siew przygotowuje się jak pod rośliny okopowe. Korzystne jest przyoranie roślin motylkowych i wieloletnich traw. Przed orką stosuje się na glebach średnio zasobnych 20-30 t rozłożonego obornika lub kompostu, razem z nawozami mineralnymi – 60 kg fosforu oraz 30 kg potasu i 30 kg azotu na 1 ha (Czikow i Łaptiew). Nasiona szczodraka wysiewa się wczesną wiosną lub jesienią 20-30 kg na 1 ha (Niedworok i Jankowska), najlepiej od razu na miejsce stałe, gdyż rośliny źle znoszą przesadzanie i długo chorują (www.ogrody, jw.). Wczesną wiosną wysiewa się nasiona stratyfikowane. Głębokość siewu wynosi 1,5-3 cm, odległość między rzędami 45 cm (Czikow i Łaptiew). W dobrych warunkach pogodowych wschody pojawiają się po 9-20 dniach od siewu (Niedworok i Jankowska). Rośliny szczodraka najlepiej rosną w rozstawie 45x45 cm lub 60x60 cm. W okresie suszy szczodrak powinien być podlewany, aby nie zasychały liście (www.ogrody, jw.). Na plantacjach wieloletnich konieczne jest usuwanie i niszczenie wszystkich resztek ubiegłorocznej masy roślinnej, by zapobiec rozwojowi chorób i szkodników (Cicin)
Tutaj tez sa informacje
http://www.adaptogeny.rzeszow.pl/articl ... &tconfig=0

I tu
https://examine.com/supplements/rhapont ... thamoides/

Ma dwie fazy dzialania pierwsza pojawia sie miedzy 20 min do 3h po spożyciu i jest to stymulacja OUN (100 aktywnych zwiazkow)
Druga faza wieczorem hamowanie OUN
Gleboki relaks i sen.
Zadziwiająca roślina.
Nalewka lub zaprawka jest bardzo silnym stymulantem.
Tak podsumowując:
Szczodrak ma tonizujące, adaptogenne i antyoksydacyjne działanie, usuwa reakcje alergiczne, zapalenie skóry, astmę i choroby autoimmunologiczne. Normalizuje aktywność układu hormonalnego organizmu, przywraca humoralną odporność komórkową, ma nootropowe i psychoenergetyzujące działanie.
Poprawia jakość odbioru bodźców docierających przez receptory zmysłów, daje doskonalszą pamięć i wybitnie poprawia umiejętność logicznego myślenia, sprzyja koncentracji, stymuluje uczenie się i aktywność mózgu. Jest szczególnie skuteczny u osób pod wpływem stresu oraz fizycznych czynników ekstremalnych.
Stosowany jako profilaktyczny środek przy zmęczeniu mięśni i chronicznym zmęczeniu, przy problemach z krążeniem krwi, z impotencją, zespołem napięcia przedmiesiączkowego, wtórną niepłodnością, alkoholizmem.
Pobudza szybkie gojenie ran i urazów, działa anaboliczne, przeciwdepresyjnie, przeciwbakteryjnie, uzupełnia mikroelementy i witaminy.
Ciekawostki:
Ma zastosowanie w medycynie wojskowej, a także jest stosowana przez NASA na wysiłek przekraczający możliwości normalnego człowieka.
Używają jej Taternicy, ratownicy, zwiększając swoją pewność w ekstremalnych sytuacjach.

Zaznaczam, że pomimo tak dobroczynnego działania korzenia i liści, nie jest wskazane samodzielne eksperymentowanie z nimi. Dawki ziela powinny być wywarzone i zażywane zgodnie ze wskazaniami specjalistów. Przedawkowanie może grozić nadciśnieniem tętniczym, zwolnieniem rytmu i zwiększeniem amplitudy pracy mięśnia sercowego :old:

Wie ktoś gdzie najlepiej kupić? Z MO? Jak stosować?
Czytałem gdzieś, że 1łyżeczkę suszu gotować w 500ml wody, a następnie odstawić na 10min

Tak ja mam często i działa miks z lion mane/soplówką jeżowatą też rewelka, efedryna (tylko bez dużych dawek)

Już jednorazowe zażycie leku ze szczodraka zwiększa znacznie wydajność pracy, siłę mięśni, wytrzymałość, a jednocześnie nie powoduje wystąpienia objawów ubocznych. Długotrwałe stosowanie leków ze szczodraka może spowodować trwałe podwyższenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie rytmu i zwiększenie amplitudy pracy mięśnia sercowego. Na praktycznie zdrowych 900 robotnikach wypróbowano działanie napoju "Sajany", składającego się z soku mandarynkowego i ekstraktu szczodraka. Okazało się. że napój ma dwie fazy działania. Pierwsza to pobudzenie centralnego systemu nerwowego, następujące po 10-20 minutach lub pierwszych godzinach po wypiciu napoju i utrzymujące się dłuższy czas. Druga faza występująca wieczorem lub nocą to hamowanie centralnego systemu nerwowego, przejawiające się bardziej głębokim i dłuższym snem.

Czysta prawda

http://ciecinski.eco.pl/szczodrak.html