Poradzi.
Choc chuj tam go wie. Dopiero w ostatnich latach sa wykonywane powazne badania na temat dlugotrwalego uzytkowania konopii w celach rekreacyjnych. Wczesniej nie bylo to mozliwe, poniewaz prohibicja, prawo itd.
Jedno badanie mowi ze marihuana nie szkodzi, wszystkie skutki uboczne sa odwracalne i ze nawet dodaje intelektu! Inne badania zas mowia ze konopie pozostawiaja po sobie nieodwracalne zmiany w mozgu. Prawda lezy pewnie gdzies po srodku, ale dopoki nie bedzie szerszej akceptacji tego narkotyku ani legalizacji, to mozemy sobie tylko sami wyciagac wnioski z tych badan opierajac na swoich doswiadczeniach.

marihuana prowadzi do zaburzenia neuroprzekaźnictwa w mózgu, niekoniecznie zmian organicznych, dlatego skutki są odwracalne. Aczkolwiek jedno badanie wykazało, że po mj przerywają się połączenia między neuronami, czyli te gorzej komunikują się ze sobą, ale jest to nikły wpływ.

a mógłbyś napisać jak Twoim zdaniem to wyleczyć najlepiej?

Syndrom amotywacyjny mija wraz z odstawieniem używki. Istnieje jeszcze możliwość, że to głębsza strategia funkcjonowania, "wrodzona bezradność" - wtedy można skierować się do psychiatry.
Depresja, stany lękowe, nerwica niestety nie miną jak ręką odjął, tutaj konieczna jest wizyta u specjalisty i psychoterapeuty, leczenie jest długotrwałe i żmudne, dobieranie coraz to kolejnych leków, które nie leczą przyczyny i mają swoje skutki uboczne.

Pacjent wiek 20.
Pali od 3 lat. Często maratony trwające 2/3 tygodnie. Pierwsze kilka miesięcy? No spoko, kolejne? Bezsenność (nawet piguły nasenne nie pomagaja), mały leń (gdzie przedtem byłem prawdziwym pracoholikiem). Jakoś nie ciągnie mnie do palenia codziennie, stosowałam także inne substancje (pixy,koka) gdy po prostu zioło przestało klepać. Jest spoko, gdy zapalisz raz w tygodniu i to max, im większa dawka i czym częściej tym gorzej.

Witam, po przeczytaniu wszystkich postów utożsamiam się z większością z nich... palę od około 12-13 lat z czego 6 lat codziennie, ewentualnie mała 2-3 dniowa przerwa raz na kilka miesięcy, szczerze mówiąc nie pojmowałem wagi problemu dopóki nie przeczytałem postów, w pewien sposób dopiero teraz to do mnie dotarło co się dzieje z moim życiem. Jestem leniwy, jeśli coś zacznę jakiś kurs itp... to nie mogę skończyć bo budzę się jakiegoś ranka gdy miałem uczetniczyć np. w kursie masażu, walę butle i mówię pierdole nie idę lepiej zajarać i pograć lub obejrzeć jakiś film, mam 28 lat... nie mogę zrobić prawka, mogę ale nazwałbym to strachem przed porażką, boję się wyjechać na drogę, boje się że jakaś zwiecha zapędzi mnie na drzewo. Uwielbiam swoje towarzystwo, uwielbiam spędzać czas samotnie przez co mam raczej niewielu znajomych... często mam stany lękowe tzn ciężko to określić bo ja się nie boję ale moja głowa płata mi figle idąc przez jakieś centrum handlowe że każdy się na mnie patrzy i śmieje.

Przez mj zawaliłem studia, pracę, wiele przyjaźni... najgorszym problemem jest komunikacja, mam wrażenie nazywając rzeczy po imieniu że jestem głupszy niż moi rówieśnicy, pomimo tego iż oglądam wiele dokumentalnych programów, mam swoje hobby i staram się rozwijać nie mogę zapamiętać wielu rzeczy, nie mam kontaktu z innymi takiego jaki powinienem mieć, wolę odpowiadać na pytania niż je zadawać bo czasami po prostu nie wiem co mam powiedzieć, ogólnie stronię od narkotyków wszelkiej innej maści, mam to już za sobą jednak zażywając np porządne LSD moja głowa jakby się otwiera... pamiętam rzeczy o których nigdy wcześniej bym nie pomyślał, mam o czym rozmawiać i nie zamyka mi się buzia, jestem bardziej inteligentny, błyskotliwy. Dodałbym jeszcze do tego problemy finansowe, bo ostatni grosz potrafię wydać na Jarka i żyć do końca miesiąca na chlebie i paprykarzu.

Dopóki nie znalazłem tego forum po prostu z tym żyłem, przyzwyczaiłem się tak bardzo że może i widziałem różnice ale nie chciałem dopuścić tego do myśli, że ze mną jest coś nie tak... teraz dopiero widzę że jestem w dość dużych kłopotach jesli nie zacznę z tym walczyć... kiedyś nawet próbowałem nie paliłem jakoś tydzień ale zaczęły się stany lękowe i depresja, odszedłem z pracy bo uważałem że wszyscy robią wszystko przeciwko mnie itp...

Więc chciałem zapytać jak się z tego wyleczyliście, co i kto może mi pomóc bo samo z siebie to raczej nie wyjdzie a pomimo tego że ja chcę to gdy tylko wracam do domu nie mogę przestać myśleć o smacznym buchu i tak to się zazwyczaj kończy, zapalę i przestaję myśleć o detoxie. PROSZĘ POMÓŻCIE !

Po prostu do rzucenia nałogu się dojrzewa, często latami, ja po 8-letnim smażeniu (po pierwszym roku zdawałam sobie sprawę z nałogu) i po ostatecznych epizodach 2-3-dniowych rzuciłam. 2017 jest rokiem wolnym od THC. Tak ot! Terapie, odwyki nie pomogły mi tak jak uświadomienie sobie samej negatywnych konsekwencji i ich przewagi nad pozytywami. Trzeźwe życie okazuje się znacznie bujniejsze.

Narkotyki się w końcu nudzą. Fakt.

Ale tu mamy problem, gdzie pojawiają się pierwsze oznaki depresji i zaburzeń lękowych, cierpią relacje interpersonalne, cierpi życie codzienne, cierpi praca, umysł jest ospały, wolny, rozleniwiony.

Po pierwsze, udaj się do psychiatry, powiedz dokładnie to, co nam (lekarza obowiązuje nomen omen tajemnica lekarska, więc masz być z nim szczery, jak na spowiedzi). Niech wystawi Ci diagnozę. Pewnie już przepisze leki. Chciałem napisać odpowiednie leki, ale szykuj się na SSRI w monoterapii... Niestety.

Najlepiej pójść do prywatnego, dostać diagnozę, a recepty prolongować u rodzinnego.

Moim zdaniem polecanie wizyty u psychiatry po paleniu marihuany jest troche nie na miejscu.

Gosciu palil ile lat mj? Dlugo. A ile przestal? Mowil ze tydzien czy tam dwa wytrzymal. Wszystko wroci do normy: zycie spoleczne, zawodowe, hobby, ale powoli. 8 lat zaniedbywal wszystko wyzej wymienione, i nagle ma myslec ze rzuci jaranie i bedzie tak jak przed kopceniem dzien w dzien? Sory, to nie tak dziala.

Gosc mowil, ze jak sie patrzy na swoich rowniesnikow to czuje sie glupi. Moze i tak jest, bo w tym czasie co on palil dzien w dzien i gral w gry itd to inni sie rozwijali. Przestanie chlopak palic przez jakis czas to samo wszystko przyjdzie (spowrotem). Samopoczucie tez przeciez wroci do normy, to normalne ze na razie czuje sie wycofany z zycia towarzyskiego, lapie jakies leki gdy jest trzezwy itd. Ale wiecie co? Kazdy tak ma, tylko ze nie kazdy odkryl marihuany jako 'ucieczki' od tych uczuc, i sobie z tym raczej latwo radzi.

Ja mowie tak: przestan palic, zidentyfikuj wszystko co moze powodowac chec zapalenia, zmien te nawyki i zacznij zdrowo zyc. Zdrowe i swieze jedzenie, duzo nowych rzeczy ktorych nigdy nie robiles, chodz w miejsca w ktorych cie jeszcze nigdy nie bylo, probuj poznawac nowe osoby, rozmawiac z ludzmi, chocby to byla staruszka z klatki. Cwicz cialo: w zdrowym ciele zdrowy duch. Wszystko wroci do normy, tylko trzeba dac temu czas. Paliles przez 8 lat? No to mozesz sie liczyc z tym, ze 8 lat 'nic nie robiles' i musisz to nadrobic.

Pozdro i do przodu, bedzie dobrze.

Co do terapii, można spotkać się z terapeutą do spraw uzależnień na parę wizyt solowych lub na Candis Program. To powinno wystarczyć w zupełności.