Bycie czystym tydzień od opiatów to zdecydowanie za mało. Niby nic nie wychodzi na testach ale metabolity są nadal w ciele, więc negatywna reakcja gwarantowana. Minimum to 10 dni a najlepiej 14. Pamiętaj, że różne opio z różną długością wychodzą z organizmu.

A co do ćpania na nalterksonie to z własnego doświadczenie wiem, że to BARDZO ZŁY POMYSŁ. Dzień po walnięciu tak z pół ćwiary musiałam wziąć blokera i przez parę godzin myślałam, że umieram - miotało mną jak przy najgorszych rowerkach, zalewałam się potem, nie mogłam złapać oddechu i dopadły mnie przeokropne lęki.

To czemu amerykańce wala zawsze uldn przed opio jak mogą i sobie chwalą?

@ChrisMotlisanti

http://www.khemcorp.com/ultra-low-dose- ... h-summary/

Tutaj masz wyjaśnione pojęcie i rolę ULDN.

Słowem kluczowym jest Ultra Low. Te dawki to 0.002 vs 0.004 mg/day, natomiast dostępny w Polsce naltrokson, np Naltex, to 50mg w tabletce., czyli 25000x więcej.

w ULDN raczej chodzi o to by kontrolowac tolerke i moc spokojnie sobie grzac, nie?

mi chodzi o to zeby 1) sie zablokowac, niestety czasem silna wola mi nie wystarcza 2) upregulowac receptory opioidowe, odwrocic zmiany spowodowane przez cpanie.

wyszukalem ze aktywny metabolit naltreksonu, 6-beta-naltreksol, ma czas poltrwania okolo 13 godzin, wiec mniej wiecej po 3 dobach dawka 25 mg spadnie spokojnie ponizej jednego miligrama.

to mi ladnie pasuje do dawkowania co trzy dni 25 mg. [mention]thermogrippp[/mention], lekarz ci to wymyslil, czy moze samemu/z neta?

Ciekawe, od ostatniego posta minęło niecałe 3 dni a zmiany zauważalne są. Mam typowe objawy głodu tkankowego, wszystkie zmysły wyczulone na 200%, czasami jakiś zimny bicz pierdolnie po plecach (Dzięki NieBogu jestem na Maderze i przynajmniej lodówy nie muszę odczuwać), przestałem się pocić jak świnia, apetyt powraca (Są momenty że mam kompletny jadłowstręt a zaraz wpierdalam mięcho jak pojebany), leci mi z kutasa jak z kranu (Mam elektrolity choć ciężko je było tutaj załatwić), Libido i chęć na seks troszeczkę się unormowały (Były wyjebane poza kosmos) no ALE. Właśnie jest to "ale" czyli psychika. Rozhuśtany jestem z deczka, rano z łóżka zwlec się nie mogę ale jak zmuszę się do wstania z łóżka to już można powiedzieć że z górki. Ruch i jeszcze raz ruch, to w chuj pomaga chociaż kuśtykam na lewą nogę (Wychodzi to co było znieczulone), to płaskostopie. Dokucza ale pierdole nie płacze z tego powodu. Najbardziej mi przykro że sobie to zrobiłem, ogólnikowo. Nie mam tu dostępu do terapii, więc chyba dlatego pisze tu swoje wypociny, mam potrzebę wyrzygania tego z siebie. Zarost mi fajny rośnie powoli, już nie wyglądam jak kartofel, dbam o higienę. Jak to mówią, jest stabilnie ale chujowo. Ciekawe, ciekawe. Jak chcecie to mogę wam tu pisać sprawozdania (A jak nie to i tak to będę robił :D) Na pohybel kurwa.
Edit: A właśnie, nie biorę loperamidu i odrazu poprawa, toż to chujstwo jak skurwysyn.

[mention]sidik[/mention]

Psychiatra z metadonowni mi taką podziałkę i dawkowanie naltreksonu ustaliła. Teraz podobno się tak daje.

[mention]Marines [/mention]
To jak dawno ostatecznie była ostatnia dawka? Bo z postów bezpośrednio nie wynika...

Ile teraz benzo leci? Próbowałeś zmniejszać dawki? Uzależnienie od nich ma charakter fizyczny, czy psychiczny?

Ostatnia dawka była 2 miesiące temu (W pierwszym poście opisałem jak odstawiałem). klonazepam żrem 2x2mg rano i 2x2mg wieczorem. Biorę je bo jestem wjebany od 4 lat. Brrr dreszcze mnie przechodzą jak pomyśle o odstawce tego odmóżdżacza ale zrobię to, i tak nie czuje wgl działania już tego. Widzę że mi to ryje pamięć kompletnie, w chuj trzeba to odstawić, nie wiem kiedy. Na ten moment walczę z metadonem.

[mention]Marines[/mention] jak chcesz to odezwij się na priv, to ci rozpiskę zrobię, taką że będzie jak najmniej boleśnie. metadon sam odstawiałem po 7 latach picia.

Wiesz, leżałem w łóżku i nagle przez mózg przeleciała mi myśl, "przelałem to na papier"

• "Sklonowany"
  
  Czuje się jak sklonowany
  Przez siebie samego, świadomie zagrzebywany
  Bo gdy patrzę z boku, na samego siebie
  Widzę zaślepionego w niebie
  O smaku mięty, pakuje mnie w czeluści odmęty
  Usprawiedliwiając się, iż wychodząc z jednego
  Zamieniam owego w drugiego
  Momentami zapominając o swojej autonomii
  Zanurzam się w wymarzonej utopii
  Przedłużając swoją agonię, widzę w tym kompletną monotonie
  Chorobą paradoksów nieświadomych
  Coraz to nowszych wymówek wymyślonych

Mówi samo za siebie..