Klonazepam

Z Narkopedia
Skocz do:nawigacja, szukaj


Klasyfikacja podstawowa[edytuj]

Metka substancji[edytuj]

Wzór chemiczny

[]C1C(=O)NC2=C(C=C(C=C2)[N+](=O)[O-])C(=N1)C3=CC=CC=C3Cl

Nazwa generyczna

Clonazepamum TZF

Inne nazwy substancji

6-(2-chlorofenylo)-9-nitro-2,5-diazabicyklo[5.4.0]undeka-5,8,10,12-tetraen-3-on, Clonazepamum, klon, klony

Odmiany nazwy substancji

klonazepamu, klonazepamowi, klonazepamem, klonazepamie, klonów, klonom, klonami, klonach, klonowi, klonem, klona, klonie

Wikipedia[edytuj]

Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/klonazepam

Informacje ogólne[edytuj]

Klonazepam – organiczny związek chemiczny z grupy benzodiazepin o działaniu anksjolitycznym i przeciwdrgawkowym. W medycynie stosowany jako lek psychotropowy w leczeniu zaburzeń psychicznych oraz cięższych form padaczki.

Działa na struktury ośrodkowego układu nerwowego, głównie na układ limbiczny i podwzgórze (ułatwia przekaźnictwo GABA-ergiczne). Działanie objawia się silnym i długotrwałym efektem przeciwdrgawkowym. Jest jedną z najsilniejszych benzodiazepin, wykazuje silne powinowactwo do ośrodkowego receptora benzodiazepinowego. Klonazepam działa również przeciwlękowo, uspokajająco, umiarkowanie nasennie i zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych.

Opracowania naukowe[edytuj]

Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]

Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]

Zastosowanie[edytuj]

Zastosowanie medyczne[edytuj]

  • leczenie lęków, stanów nerwowych i maniakalnych
  • tłumienie napadów drgawkowych
  • leczenie bezsenności i innych zaburzeń snu
  • rzadko używany w premedykacji przed zabiegami operacyjnymi
  • stosowany wspomagająco w leczeniu nerwobóli w skojarzeniu z innymi lekami

Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]

Stosowany w celach rekreacyjnych jako środek odurzający, wywołujący przyjemną euforię i rozluźnienie oraz zanik negatywnych emocji. Nazywany często jednym z najlepszych benzodiazepin jakie istnieją. Organizmowi po zażyciu jest wyjątkowo dobrze, człowiekowi staje się wszystko jedno.

Inne zastosowania[edytuj]

Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]

Lek najczęściej występuje pod postacią tabletek, 0,5mg oraz 2mg. Dostępny jest również w formie do wstrzykiwań, stosowanej głównie np. w karetkach i szpitalach. 2mg klonazepamu jest porównywalne do 40mg diazepamu. Zwykle dawki dla osoby bez tolerancji wynoszą od 0,25mg do 2,5mg. Połączenie alkoholu i klonazepamu może wywołać reakcję paradoksalną, agresję, zmiany osobowości.

Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu[edytuj]

Lek na receptę, przepisywaną np. przez neurologa czy psychiatrę. W Polsce występuje pod nazwą Clonazepamum TZF w formie:
- tabletek 0,5mg / 2mg x 30 tab.
- ampułek z roztworem do wstrzykiwań 1mg/ml, 1ml x 10 amp.
Handel tymi lekami w podziemiu jest niezwykle rozwinięty. Sprzedają go głównie ludzie, którzy sami go zażywają. Na czarnym rynku średnia cena paczki klonazepamu 2mg wynosi od 40 do 120zł.

Chemia i farmakologia substancji[edytuj]

Klonazepam oddziałuje na kompleks receptorów GABA, kanały chlorkowe oraz receptory BDZ, wywołuje hiperpolaryzację komórek oraz zahamowuje przepływ impulsów nerwowych przez obwody związane z ciałem migdałowatym. Stąd bierze się jego działanie anksjolityczne. U niektórych osób oddziałuje on pobudzająco na wzgórze i podwzgórze, prowadzi do zwiększenia aktywności ośrodkowego układu nerwowego, wystąpienia euforii, oszołomienia, dezorientacji i w końcu zaników pamięci. Jego nadmierne działanie prowadzi do przerwania impulsów nerwowych, bądź też krótkotrwałego niedokrwienia mózgu, czego skutkiem jest wspomniana amnezja. Pobudzenie, aktywność, czy też lęki wynikają z wydzielania się noradrenaliny, jednak ta teoria nie ma pełnego potwierdzenia w praktyce i jest jedynie hipotezą wyciągniętą na podstawie objawów przejawianych przez osoby zażywające

Klonazepam jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego do krwi. Wiąże się z białkami osocza w 80-85%. Jego działanie zaczyna być odczuwalne po 40-60min od podania doustnego. Czas działania mieści się w granicach 2-6h, a okres półtrwania to 15-60h. Klonazepam jest metabolizowany do aktywnego metabolitu, wykazującego również działanie przeciwdrgawkowe - 7-amino-klonazepamu, niestabilnego w obecności płynów biologicznych. Charakteryzuje się on mniejszym powinowactwem do receptorów benzodiazepinowych.

tekst autorstwa usera: Blue_Berry[edytuj]

Uzależnienie i sposoby jego leczenia[edytuj]

Pamiętaj! Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help

Podobnie jak większość benzodiazepin, klonazepam jest uważany za wysoce uzależniający. Odstawienie benzodiazepiny jest niezwykle trudne i potencjalnie zagraża życiu dla użytkowników ciężkich i długotrwałych. Po odstawieniu benzodiazepin występuje zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek. Objawy odstawienia mogą wystąpić po zakończeniu gwałtownego stosowania po kilku tygodniach lub dłużej ciągłego dawkowania i wymagają stopniowej redukcji dawki. Podczas odstawiania należy unikać substancji obniżających próg drgawkowy, takich jak np. tramadol. Odstawienie klonazepamu, na tle innych benzodiazepin wiąże się ze szczególnie wysokim ryzykiem wystąpienia napadów padaczkowych, a nawet rozwinięcia się epilepsji polekowej.

Klonazepam wykazuje tolerancję krzyżową ze wszystkimi benzodiazepinami i tienodiazepinami, a także m.in. z alkoholem etylowym, barbituranami, GHB czy GBL

Lekozależność wywołuje niepożądane skutki fizyczne i psychiczne, wpływa na procesy metaboliczne przeprowadzane przez organizm. Substancje zawarte w lekach mogą uzależniać dokładnie w taki sam sposób, jak toksyny z narkotyków, dopalaczy lub alkoholu.

Osoba chorująca na lekomanię ma problem z odstawieniem przyjmowanego środka, ponieważ pojawiają się nieprzyjemne objawy zespołu abstynencyjnego. Rosnące dawki leków mogą doprowadzić do zatrucia, a nawet śmierci.

Najsilniej uzależniają leki uspokajające, dopingujące, euforyzujące oraz nasenne. Uzależnienie mogą spowodować również tabletki przeciwbólowe i hormonalne.

Szczególną ostrożność należy zachować podczas kuracji lekami z grupy opioidów, benzodiazepin oraz barbituranów.

Samodzielne odstawienie leku jest bardzo trudne, ponieważ u uzależnionego pojawiają się objawy zespołu abstynencyjnego do złudzenia przypominające symptomy towarzyszące alkoholizmowi czy narkomanii. Po około 10-48 godzinach mogą pojawić się bóle głowy i mięśni, drgawki, zawroty głowy. Często osoby uzależnione uskarżają się na nieprzyjemne objawy ze strony układu nerwowego:

bezsenność lub ospałość lęki nerwowość płaczliwość objawy depresyjne pogorszenie koncentracji W przypadku silnego uzależnienia zespół abstynencyjny może wywołać urojenia, halucynacje i omamy.

Sygnały uzależnienia od leków Lekomania jest trudna do zdiagnozowania. Wielu chorych nawet przed samym sobą nie przyznaje się do uzależnienia lub próbuje ukryć problem przed bliskimi. Terapeuci wyróżniają jednak szereg sygnałów mogących wskazywać na zależność lekową. Należą do nich:

sięganie po środki farmaceutyczne bez wskazań medycznych zwiększanie dawek przyjmowanego leku przyjmowanie leków po ustąpieniu objawów choroby umawianie wizyt u wielu specjalistów w celu zdobycia kilku lub kilkunastu recept bardzo częste wizyty w gabinetach lekarskich mieszanie kilku środków farmaceutycznych o takim samym działaniu (np. tabletek uspokajających czy przeciwbólowych) lęk pojawiający się w momencie, gdy zapas leków zaczyna się kończyć kłopoty ze snem, płaczliwość, osłabiona koncentracja, otępienie pojawienie się objawów zespołu abstynencyjnego Wzory zachowań u osób uzależnionych od leków

Pewne wzory zachowań wobec lekarza mogą sugerować, że pacjent ma problem z uzależnieniem lekowym. Niepokój powinny wzbudzić:

prośby o przepisanie konkretnego leku (pacjent sugeruje, że zamienniki w ogóle nie działają) prośby o przepisanie większej dawki leku, częste zgłaszanie się do przychodni i próby manipulacji (pacjent może twierdzić, że nie wykupił wcześniejszej recepty) wizyty u kilku specjalistów w celu zdobycia wielu recept stwierdzenia, że tylko silniejsze dawki leku przynoszą skutek Leczenie lekomanii Opioidy , benzodiazepiny, barbiturany i inne substancje psychoaktywne zawarte w niektórych lekach wykazują silne działanie uzależniające. Osoby, które popadną w nałóg mogą mieć problemy z odstawieniem przyjmowanych środków, ponieważ pojawią się u nich psychiczne i fizyczne objawy zespołu abstynencyjnego (ponowne sięgnięcie po lek łagodzi ich skutki), które nie pozwalają normalnie funkcjonować. Dla osoby uzależnionej jedynym ratunkiem może stać się detoks i terapia w specjalistycznym ośrodku.

Jak zacząć leczenie lekomanii? Terapię zawsze należy rozpocząć od zdiagnozowania problemu. Chory sam przed sobą musi przyznać się do uzależnienia lekowego i poszukać motywacji do zmiany.

Silna lekomania wymaga detoksykacji. Detoks lekowy to stopniowe zmniejszanie dawek przyjmowanego środka, co powoli pozwala wyeliminować z układu krwionośnego substancję uzależniającą. Terapia odwykowa jest kolejnym krokiem leczenia.

Leczenie lekomanii – dokładny przebieg terapii Leczenie lekomanii obejmuję motywację do zmian, detoks lekowy, terapię indywidualną i grupową oraz wsparcie psychologa.

Lekarz ustala rodzaj przyjmowanej substancji uzależniającej, wykonuje badania, które pozwalają określić, czy nadużywanie leku spowodowało w organizmie pacjenta poważne powikłania medyczne. W przypadku chorych, u których pojawiły się objawy zespołu abstynencyjnego, niezbędna jest detoksykacja. Polega ona na stopniowym odtruciu organizmu, uzupełnieniu poziomu płynów i minerałów oraz sukcesywnym zmniejszaniem dawki leków.

W przypadku leków uspokajających oraz nasennych zwykle zmniejsza się dawki przyjmowanych substancji aż do momentu ich całkowitego wyeliminowania. Leczenie farmakologiczne zawsze uzupełnia się terapią, która pozwala pacjentowi poznać podłoże problemu skłaniającego do sięgania po substancje odurzające i wyeliminować takie zachowania.

Sposoby leczenia lekomanii W leczeniu zależności lekowej wykorzystuje się kilka modeli terapeutycznych. Wiele ośrodków stosuje leczenie łączące indywidualne rozmowy ze specjalistą z terapią grupową. Pacjent poznaje działanie przyjmowanych leków, wspólnie z terapeutą ustala psychologiczne podłoże choroby i uczy się nowych zachowań pozwalających poradzić sobie z nieprzyjemnymi objawami zespołu abstynencyjnego.

Terapia uzależnienia lekowego może zostać oparta o model Minnesota. Leczenie polega na opracowaniu indywidualnej mapy problemu, motywacji do zmiany i działań, które pozwolą pokonać problem.

W leczeniu uzależnienia od benzodiazepin (główny składnik wielu środków uspokajających i nasennych) doskonale sprawdza się model społeczności terapeutycznej. Osoby uzależnione skupiają się na innych aspektach życia (wspólnie pracują, zdobywają nowe umiejętności), co pozwala im nawiązać właściwe relacje z otoczeniem i zwalczyć objawy zespołu abstynencyjnego.

Status prawny w poszczególnych krajach[edytuj]

Polska[edytuj]

Pamiętaj! Na forum hyperreala mamy dział poruszający prawne kwestie użytkowania narkotyków: https://hyperreal.info/talk/prawo.html

Klonazepam jest w Polsce dostępny wyłącznie na receptę. Znajduje się w grupie IV-P wykazu substancji psychotropowych. Posiadanie klonazepamu bez recepty to przestępstwo z art. 62 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Obecność substancji / rośliny w dziełach kultury i dyskursie społecznym[edytuj]

Zastrzeżenia

Informacje zawarte na stronach Narkopedii są opracowywane przez społeczność serwisu hyperreal.info. W żaden sposób nie mogą być traktowane jako źródła wiedzy medycznej, naukowej, co więcej, mogą być to informacje fikcyjne albo błędne. Ani serwis hyperreal.info, ani autorzy haseł, nie mają nic wspólnego z ewentualnymi szkodami na zdrowiu bądź ewentualnej śmierci czytelnika, który całkowicie odpowiada za swoje działania podjęte w konsekwencji zapoznania się z wiedzą dostępną w Narkopedii.

Serwis przeznaczony jest wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Serwis używa ciasteczek, ale wyłącznie abyś mógł się zalogować, nie wykorzystujemy ich do niczego innego.

Licencja

Zawartość Narkopedii jest dostępna na licencji CC BY-SA 4.0.

Kliknij aby uzyskać więcej informacji.