Chyba za bardzo wziąłem sobie to do serca. Zabrałem 3 piekne, 2 tygodniowe pomidorki na spacer do lasu i pojedynczo powsadzalem na zakrzaczonych polankach, zaznaczywszy miejsca wsadzenia drobnymi ingerencjami w naturalny układ roślinny (połamane wierzchołki, związane gałęzie). Po tygodniu chciałem je odwiedzić z nawozem i drutem do lst. Kiedy doszedłem do docelowych polanek moim oczom ukazało się morze roślin, wysokością sięgające ok 120cm. Wszelkie moje oznaczenia zniknęły, a ja bladziwszy trochę po polanach, niepokojony odstraszającymi dźwiękami wydawanymi przez lisa, który prawdopodobnie miał tam gdzieś norę, odpuściłem dalsze poszukiwania.
Udało mi się znaleźć jednego pomidorka który był wsadzony na bardziej podmokłym terenie z niskimi trawami ale niespodziewanie w bardzo bliskiej odległości zaczęła się wycinka więc obawiam sie, że i ta pannica jest stracona.
Trochę szkoda fajnych nasionek, mam jeszcze jakieś auto ak ale z moimi umiejętnościami outdoorowymi chyba odpuszczam.
Myślicie, że warto tam jeszcze podskoczyć na początku sierpnia licząc, że te zagubione panny wygrzebią się z morza zieleni i uda się coś zebrać? Chciałem cokolwiek na własny użytek, 30g starczyłoby mi na cały rok.

Tak to wygląda na takich polanach - nasze chwasty wystrzeliwują w górę w kilka tygodni i sięgają często szyi. Najprawdopodobniej zagłuszyły Ci roślinki i te padły - zależy, jak dużo wyplewiłeś im dookoła. Ja bym wpadł i się upewnił.
Wyobraź sobie, że ja zeszły sezon przedzierałem się przez takie chwasty przed 5 miesięcy (przynajmniej raz w tygodniu), by na początku września zastać ogołocony spot.

Roślinkę, która przeżyła zawsze możesz przesadzić w inne miejsce.