siasia3 pisze:

Jak mam pod ręką wora, to nie mogę się powstrzymać, żeby nie niuchnąć chociaż dla smaku. Więc gdyby ten wór był spory, to mógłby być przyczyną mojego lekkiego życiowego nieogaru na ten okres. Po prostu nie umiem go zostawić samemu sobie, jak jest. Jak się skończy, to jest tęsknota, oczywiście z początku spora, ale w miarę upływu czasu wszystko wraca do normy.

Teabadger pisze:

@up może te obecne sorty MXE nie są takie słabe jak myslałem... Mieliśmy już tu swoją drogą kogoś, kto najpierw pisał jak dziewczyna, potem jak chłopak i nie mógł się zdecydować. Do tego niesamowicie długie ciągi na meksiwie.

Fakt faktem, ciężko było się oderwać od meksyku za czasów jego świetności. Ale to trwało jeden dzień po zakończeniu ciągu, takie mocne ciśnienie. Nastepnego dnia już czułem się normalnie.

scr pisze:

Dokładnie, najgorzej jest dzień, góra dwa dni po odstawieniu, ale to tylko kwestia psychiki. Po paru długich ciągach jak zapodałem parę razy MXE to miałem potem okrutne parcie, albo jak miałem MXE w zasięgu ręki to bardzo cisnąłem by je tylko zdobyć.

Ale teraz mnie nie ciągnie zupełnie do MXE, moze dlatego, że pożądany antagonizm NMDA załatwiam innymi środkami, które nie mają takich side-effectów jak MXE. Bo tak naprawdę w MXE uzależnienie i parcie to nie jest wynik antagonizmu NMDA tylko jego efektów ubocznych rzekłbym, bardzo mocno obstawiam tu czynnik euforii SRI.
Znaczy inaczej - antagonizm NMDA jest efektem pożądanym w celach nootropowych i psychonautycznych i do tego cały czas zmierza moje ciągłe dążenie do zażywania dysocjantów, a w połączeniu z tą euforią SRI wywołuje to efekt uzależnienia i bardzo mocnego parcia na dorzutki po przejściu długich ciągów.

EDIT: What the fuck, dlaczego jak piszę NMDA to mi się "MDA" linkuje?