To kwestia mocno sporna. Nie zawsze człowiek się zmienia. A jeżeli zmienia, to na przestrzeni czasu. Tutaj nie możemy weryfikować czy zmienia się na dobre, czy na gorsze. Nie dyskutujemy tutaj o tym, czy narkotyki są dobre, czy złe. Ale czasem potrafią one odblokować pewne rzeczy u niektórych osób. Słyszałeś pewnie o otwarciu, zwiększeniu empatii, czy też innym podejściu do życia. Pytanie tylko, czy warto pchać się w jakiś narkotyk, mając już stadium zabiurzenia na tym punkcie, że szukamy zmiany — właśnie siebie/swojego ja, poprzez narkotyki.
Odchodzą, ale niektórzy też trwają i zostają. I teraz pytanie, czy to jest jednostronne i kiedyś się zwróci? Przykładowo — żona, która trwa przy swoim narkomanie mężu. Dlaczego? Z miłości? Wierności? A może dlatego, że myśli, że się zmieni? Pytań jest tysiąc, odpowiedź — nigdy jasna. Niemniej jednak przystaję przy twoim toku myślenia, że jednak osoba która ćpa/bierze narkotyki wszelakiej maści, musi liczyć się z tym, że raczej większość znajomych może się od niej odwrócić. Oczywiście, to też śmieszne — ludzie odwrócą się wtedy, kiedy nie będą mieli z tego plusów. Taka natura. Ci którym np: dostarczałbyś dragi, myślisz, że gdybyś ćpał odwróciliby się od Ciebie?
Mechanizm obronny. Szukamy problemu wszędzie, tylko nie w sobie. A właśnie zawsze przy takich utopijnych już momentach albo przed nimi, zawsze zróbmy sobie rachunek sumienia sami ze sobą i zastanówmy się, czy to aby nie my jesteśmy problemem, z którym tak usilnie walczymy.

— Cieszy fakt, że tak rzeczowo poprowadziłeś temat, bo lubię odpowiadać na takie rzeczy. Gdybyś chciał napisać coś zwrotnego, byłbym wdzięczny. Twój punkt widzenia w takich sprawach brzmi dość ciekawie, a dyskusja na tej płaszczyźnie może przynieść sporo dobrego dla forum, więc jestem otwarty.

Siebie.

Następnym razem rozwiń wypowiedź. Kolejne takie posty będą traktowane jako off-top i nagradzane warnem. /D5

Najbliższą mi osobę w życiu bo ona wybrała detox i odwyk a ja dalszy opiolot (z dwa lata będą jakos). Czyli raczej klasyk akcja