Też tak macie, że bardzo szybko nudzicie się nowo poznanymi ludźmi ? Od czasu do czasu piszę sobie z nowo poznaną osoba ale jakoś nie potrafi mnie sobą zainteresować. Ma jakieś takie prosto człowieczkowe zainteresowania których w 99% nie podzielam i uważam za nudne. Tutaj wypadało by wspomnieć że mam mózg trochę przećpany psychodelikami więc może to tylko moje odczucia. No i ostatecznie sprowadza się to do tego, że nie mam znajomych, nie mam z kim wyjść do kogo się odezwać. Siedzę samemu w domu czytając coś na internecie, programując, projektując coś i zataczając koło pomiędzy uczelnią, biedronką a siłownią.

Sytuacja najczęściej się zdarza gdy rozmawiam z jakąś dziewczyną, a mam zero koleżanek. I tutaj okazuje się zazwyczaj, że ona interesuje się książkami, serialami, herbatą i jedzeniem często muszę udawać zainteresowanie :kotz: . Jednak mimo to zawsze sprowadza się to do tego, że kontakt się urywa. Serio nie wiem co mam robić, próbuje wmówić sobie że nikogo nie potrzebuje, związku, znajomych i mogę żyć samemu. Jednak to jest jak próba przekonania siebie że nie jest się głodnym i można żywić się samym światłem. Już nie mam do tego siły... Umysł pozostawiony samemu sobie z czasem wariuje i dochodzą do tego złe, depresyjne myśli i przykre emocje które zazwyczaj znajdują ulgę destruktywnym odruchu jakim jest ćpanie.

Tak. Ale zupełnie mi to nie przeszkadza. A Ty czego oczekujesz od nowopoznanych ludzi?

Chociażby tego że uda się nawiązać jakąś ciekawą znajomość. Może wniesie powiew świeżości do mojego życia, w jakiś sposób je wzbogaci swoją osobą. (Górnolotne wiem). No póki co to średnio 1/30 osób się do tego nadaje.

Mnie z Fobii społecznej (po części) wyleczyły narkotyki. Nie musicie pytać jakie. Wystarczy to, że na trzeźwo czuję się na większej bani niż kiedyś po narkotykach, więc jestem ogólnie bardziej wyluzowany

Jeśli chodzi Ci o GBL to na mnie nie działał, czułem się po tym tylko senny a polewałem sobie dużo 1,8ml+ . Zastanawiam się jak niektórzy mogą się od tego uzależnić. Widać na fobię społeczną i trudności w nawiązywaniu kontaktów nic nie pomoże.

To masz odpowiedź czemu robiłeś się senny.

Myślę, że jest to dobry wynik, szczególnie jeśli Twoje zainteresowania nie są takie jak większości społeczeństwa :-).

Izolowanie się jest bardzo złą rzeczą, z drugiej zaś strony przebywając ze znajomymi co zdarza się bardzo rzadko mam poczucie że mogłem lepiej spożytkować ten czas chociażby robiąc coś pożytecznego. A gdy ciągle pracuje i pracuje to brakuje mi właśnie takich wypadów... sam już nie wiem o co chodzi :nuts: , jakby po prostu ciągle coś nie pasowało to pewnie kwestia mojej zwyrodniałej psychiki :/ , tego że nie ważne co by się przytrafiło to nie da zaspokojenia.

Kiedyś przeczytałem coś bardzo mądrego już nie pamiętam gdzie, może nawet na tym forum. Gdy oczekiwania wobec rzeczywistości są większe niż to co ona może nam zaoferować to czujemy się nieszczęśliwi, niespełnieni a gdy nasze oczekiwania są mniejsze niż to co otrzymujemy w tedy jesteśmy szczęśliwy i zadowoleni. Stąd wniosek że najlepiej obniżyć oczekiwania do minimum na co w moim przypadku zwyrodniała ambicja nie pozwoli.

Może spróbuj odwrotnie, skupiaj się na tym co TY możesz zaoferowac drugiej osobie, a nie co ona tobie.

Po tym że 99% osób mnie odrzuci, wnioskuję że nie za wiele ;)