No ja niestety mam tę książkę formie papierowej, a skanera w domu nie posiadam, tylko aparat z zasyfioną matrycą, co zresztą widać na załączonym wyżej obrazku... :-/
Zawsze mnie zastanawiało, czemu w najpopularniejszym polskim tłumaczeniu czynność ta określana jest jako robienie minety, co jest poniekąd lekko dezorientujące...

Z tym akurat sie nie spotkalam, choc w tym wypadku nie byloby to tak niesmaczne...
Ja za to mam skaner, a nie mam kabla, moj aparat sie nie wylacza jak juz sie wlaczy (po burzy stulecia), wiec bede zmuszona poszukac pdfa, choc przy moim usytuowaniu komputera za x lat bede mogla pracowac jako dzwonnik w katedrze.
pozdro!

Oglądałem film jakoś do mnie nie przemówił, irytowały mnie niektóre akcje, niektóre były takie bez sensu ogólnie nie polecam ale kto co lubi.

SPOILER ALERT
Teraz ja kończę jej drugą książkę. Dzieci z dworca zajebiście się czytało, od razu sięgnąłem po dalszą część. Pierwsze, co pomyślałem - dożyła pięćdziesiątki, jebana ;d.
Już w pierwszej części balansowała na granicy życia i śmierci, a jej rówieśnicy padali jak muchy. Myślałem, że się ogarnęła, chociaż z heroiną, ale jednak nie. Miała więcej szczęścia, niż rozumu. Wkurwia mnie jej charakter w "Życie mimo wszystko". Natomiast jej zachowania w pierwszej części nie oceniałem, bo sam byłem bardzo podobny do niej w wieku 12 lat, i nie zapomniałem, jak to jest być młodym (i głupim). Pamiętam jaki byłem zajarany po pierwszym paleniu MJ. Kumpel, który mnie poczęstował, na następny dzień mi prawił morały i straszył że źle skończę, bo chciałem od razu znów jarać. Gówno mnie obchodziła jego gadka, chciałem znów zajarać i chuj. Gdyby ktoś mi podał wtedy heroinę, to miałbym podobne ekscesy co Christiane. Relacje z matką też przypominały mi dzieciństwo. Wszystkie kłamstwa, wykręty itp. Książka fajnie obrazuję, jak matki nie dopuszczają do siebie prawdy, mimo jawnych dowodów, tkwią w przekonaniu, że to nie może być prawda.

Ciekawy był także okres, kiedy walili na okrętę w mieszkaniu Axela. Zrobił się tam typowo hajpowy tasiemiec:

Taka sobie, Trainspotting o wiele lepsze. Poza tym kurwa nudzą mnie książki, jak przeczytam jakąś całą (Ptasiek, czy Trainspotting) to jest cud. Wolę gierki i filmy. A propos filmu, My dzieci... w wersji filmowej do dupy. Syf, kiła i mogiła

Książka natomiast bardzo dobrze przetłumaczona.

Najlepsza książka w temacie to "Gady" Mirosława Sokołowskiego. Bardziej do mnie trafia, bo akcja działa się w Polsce, bohaterzy w wieku bardziej zbliżonym do mojego, wiele akcji żywcem wyjętych z mojego życia. Całkiem niezły opis produkcji kompotu i tamtejszych "metod leczenia", podejście milicji... Bardziej to do mnie trafia niż berlińska dziewczynka sprzed upadku muru.

1. Do tych, którym aż tak szkoda głównej bohaterki - Nie pomyśleliście, że ona potrafiła to wszystko przeżyć? Zastanówcie się co czują ćpuny, że mogą to wszystko znieść. Z zewnątrz to wygląda jakby byli przegrani i nic nie mieli a jednak.. Życie to sztuka oddawania jednego przywileju na rzecz drugiego. Niektórzy sprzedają godność za pieniądze i władzę - tych wam nie szkoda.
2. Redbull to nie narkotyki. Po Redbullu i mi się zdarzyło źle czuć, żadne porównanie. Ja też kiedyś myślałem, że chcę spróbować tylko psychodelików, potem spróbowałem amfetaminy - już po 1 razie miałem dość jak doświadczyłem zjazdu bo faza, mimo iż niesamowita, go nie rekompensowała. Potem spróbowałem kota no i jest ze mną do dziś.. Mówienie, że to jest nie dla mnie zanim się coś spróbuje nie ma sensu.

3. Czytanie o narkotykach, zwłaszcza psychodelikach to nie jest to samo co narkotyki. Jeśli już to przyrównałbym to do snu na jawie.

4. Tak czy siak chyba jednak najlepiej nic nie brać, zwłaszcza jeżeli jest się szczęśliwym. Ja to miałem tak raczej, że nie chciało mi się zbytnio żyć, więc postanowiłem dać śledzikom szansę

5. Cholera nie ma nigdzie e-booka, może w bibliotece znajdę kolejną część..

6. Mnie z całej książki najbardziej zszokowała postać Detlefa oraz ogólnie ich "miłość" bo osobiście nie spotkałem dziewczyny, która by mi choć połowę tego co on robił wybaczyła

Nie czytałem tego, jedyne co mnie rusza, to robienie laski przez christine, w sumie nawet nie dawala dupy.( Kiedys kartkowałem to dziełko i szukałem momentow). Nastotetnie narkomanki paręnaście lat temu za laske braly 30zl albo towar. Co do chistine w 2013 wydala kolejna biografie, Majac taki układ nerwowy jak homo sapiens. to oczywiste ze chcemy go poznac, to jest popęd taki uogólniony porownujac do popędu seksualnego, cos jak funkcja wieloliniowa-tensor ,w stosunku do wektora. Blueberry sa naprawdę dobre książki, najlepsza(forma ,dość ascetyczna, surowa ,napisana "prostym" jezykiem , ale osiagnac taka zwartość i oszczednosc to mistrzostwo , najwybitniejszy prozaik Beat-generation. Wczesniej z nudow czytałem Lord Jim Conrada, niestety ta ksiazka to meczarnia. No i jeszcze cos, czy to napisał W.Burrougs ,może ja? tam nie ma epatowania bzdurami ,chłodny opis/narracja, który można naprawdę docenic /zrozumieć gdy opowieść jest o moim zyciu. I jeszcze cos ,jest 100% merytoryczna,nie znajdziesz innego opisu, który opisuje w kikunastu zdaniach czym jest zycie w opiatowym transie. Wystukaj nazwisko BIlla, ksiazka jest w pdf, czyta sie swietnie.Moge polecić tez' Last exit to Brooklin' Hubert Selby, to obyczajowa rzecz, ale napisana , jest wstrzasajaca , sklada sie z epizodow opsujacych brooklyński polswiatek.Rozdzial 'Tralala' do dzisiaj za mna chodzi, mimo ze czytałem to dawno,

Acha zapomniałem o tytule "Junky". Ktos tam wspomnial o literacie piątku ? nie pamiętam imienia, wydal cos z tytulem octan lub di-octan morfiny, niestety ten lek mu nie pomogl. Ciekawe sa'Confessions of an English opium Eater"Thomas De Quincey, to jest przynajmniej literatura.