Od Autora
Oto kilka uwag na marginesie pracy nad tą książką... Starałem się
nie tylko opowiedzieć, co robili Prankstersi, ale odtworzyć tamtą
atmosferę mentalną lub jej subiektywną rzeczywistość. Nie sądzę, że
bez tego można zrozumieć ich przygody. Wszystkie zapisane tu
zdarzenia, szczegóły i dialogi albo widziałem i słyszałem osobiście,
albo opowiedzieli mi je ludzie, którzy brali w nich udział, bądź też
były zarejestrowane na taśmach, kliszy filmowej lub zapisane. Miałem
szczęście skorzystać z pomocy wielu niezwykle utalentowanych i
wymownych osób; przede wszystkim samego Kena Keseya. Prankstersi
utrwalili wiele ze swej własnej historii w Archiwum Prankstersów w
postaci taśm, dzienników, listów, fotografii i 40 godzin filmu z
wyprawy autobusem. Kesey pozwolił mi na czerpanie przy pisaniu
rozdziałów poświęconych ucieczce do Meksyku ze swych listów do
Larry\'ego McMurtry\'ego. Wiele z dialogów i tekstu kursywą w
Rozdziałach 21 i 23 to cytaty z tych listów.
Jak próbowałem pokazać, wydarzenia opisane w tej książce dla
wszystkich Prankstersów były zarówno grupową przygodą, jak i osobistą
eksploracją. Wielu osiągnęło wspaniały wgląd w istotę rzeczy w obu
tych aspektach. Zwłaszcza mam na myśli rozmowy z Mountain Girl,
Hasslerem, Black Marią, Stewartem Brandem, Kenem Babbsem, Pa-ge\'em
Browningiem, Mike\'em Hagenem, Doris Delay, Hugh Romne-yem, Zonkerem,
George\'em Walkerem i Nealem Cassadym. Wyjątkowo rozlegle i
szczegółowo o swoich pranksterskich czasach opowiedział mi Sandy
Lehmann-Haupt.
Poza Keseyem w pranksterskiej sadze udział wzięło wielu
znakomitych pisarzy. Swoje doświadczenia całą serią taśm skwitował na
mój użytek dramaturg Norman Hartweg. Ed McClanahan dostarczył mi
informacji o różnych fazach pranksterskiej przygody, a Robert Stone
wiele opowiedział o dniach spędzonych przez Keseya na ucieczce w
Meksyku.
Hunter Thompson udostępnił mi kilka taśm, które nagrał w trakcie
pracy nad książką Hell\'s Angels. Pomocne okazały się także fragmenty
samej książki, traktujące o Prankstersach i Aniołach.
Miałem także szczęście trafić na ludzi takich, jak Clair Brush,
która w trzech tysiącach słów opisała mi swoje doświadczenia z Próby
Kwasu w Watts. Wiele z nich cytuję opisując tę Próbę. Z wielu osób, z
którymi rozmawiałem lub korespondowałem, szczególnie pragnę wspomnieć
Vica Lovella, Paula Sawyera, Paula Krassnera, Pata Hallinana, Briana
Ro-hana, Paula Robertsona, Jerry\'ego Garcię, Gary\'ego Goldhilla,
Michaela Bowena, Annę Severson, Paula Hawkena, Billa Tarę, Michaela
Latona, Jacka the Fluke\'a, Billa Grahama, Johna Bartholomew Tuckera,
Rogera Grimsby\'ego, Marshalla Efrona, Robina White\'a, Larry\'ego
McMurt-ry\'ego, Larry\'ego Schillera, Donovana Bessa, Carla
Lehmanna-Haupta i pana Freda Keseya z małżonką.
Komentarze
podejrzany nalot z oranżadki na umysłach co-niektóryh...
..nakazuje im spytać:
40 godzin filmu z wyprawy autobusem??
chciałbym to zobaczyć... :)