Mieszkańcy ulicy przez lata narzekali na uciążliwe sąsiedztwo, a policja i sanepid bezskutecznie próbowały zamknąć miejsce handlu dopalaczami. Teraz sklep z tzw. artykułami kolekcjonerskimi zniknął z ul. Bałuckiego. Lokal po "Pachnącym domku" już od jakiegoś czasu jest pusty.
Mieszkańcy ulicy przez lata narzekali na uciążliwe sąsiedztwo, a policja i sanepid bezskutecznie próbowały zamknąć miejsce handlu dopalaczami. Teraz sklep z tzw. artykułami kolekcjonerskimi zniknął z ul. Bałuckiego. Lokal po "Pachnącym domku" już od jakiegoś czasu jest pusty.
"Sklep z dopalaczami jest zamknięty. W tej chwili w Elblągu już nie ma żadnego stacjonarnego sklepu. Duża w tym zasługa, policji, straży miejskiej i sanepidu" - mówił dzisiaj podczas Komisji Spraw Społecznych i Samorządowych Jacek Boruszka, wiceprezydent Elbląga.
Policja, prokuratura i sanepid od blisko ośmiu lat, czyli od 2010 r., kiedy to w całej Polsce zaczęły pojawiać się sklepy z niebezpiecznymi specyfikami, walczą z handlem dopalaczami w Elblągu. W sklepach z tzw. artykułami kolekcjonerskimi wielokrotnie przeprowadzano kontrole, w których trakcie ujawniano substancje psychoaktywne. Na ich właścicieli nakładano kary, a same lokale zamykano. Ta walka, przez ograniczone narzędzia prawne, chwilami przypominała trochę zabawę kotka i myszkę. "Pachnące domki" zamykane przez funkcjonariuszy kilkakrotnie zmieniały swoją lokalizacji lub też działały w tym samym miejscu, ale już jako inny podmiot gospodarczy. Właściciele nie płacili także kar, w połowie 2017 roku suma tych zaległości sięgnęła 800 tys. zł. Sukcesem było natomiast postawienie przed sądem dwóch handlarzy dopalaczami. W październiku 2016 roku sąd pierwszej instancji za narażanie na niebezpieczeństwo życia i zdrowia klientów "Pachnącego Domu" skazał ich na karę roku pozbawienia wolności.
Przez lata stawiano również na edukację. Pracownicy elbląskiego sanepidu, policjanci przeprowadzili w elbląskich szkołach serię spotkań i pogadanek, na których rozmawiano o problemie tzw. środków zastępczych. Działania przyniosły skutek, bo w ciągu ostatnich dwóch lat do elbląskich szpitali trafiło znacznie mniej osób, które zatruły dopalaczami. Pod tym względem najgorszy był rok 2015, kiedy z objawami zatrucia do szpitali w Elblągu trafiło blisko 80 osób. Podobne przypadki zdarzają się co roku, ale jest ich już zdecydowanie mniej.
Trudno powiedzieć, czy zamknięcie sklepu przy ul. Bałuckiego rozwiązuje problem handlu dopalaczami w Elblągu. Już wcześniej mieliśmy przykłady tego, że w miejsce jednego zamykanego sklepu, pojawiła się kolejny. Tzw. środki zastępcze dostępne są również w internecie. Na razie jednak miasto jest wolne od dopalaczy sprzedawanych stacjonarnie.
2012-08-03, Osiemnasty Przystanek Woodstock
Zacznę od tego, że mieszkam w dość małym mieście, jakieś 12 tysięcy mieszkańców. Oprócz trawy, alkoholu, amfetaminy, acodinu i mefedronu nie ma dostępu do żadnych innych narkotyków. Historia którą opiszę zdarzyła się na ostatnim Przystanku Woodstock w 2012 roku. Jako łepek niesamowicie zainteresowany nowymi doświadczeniami z substancjami zmieniającymi świadomość, jechałem na Woodstock w nastawieniu, że uda mi się tam spróbować jakiś mocniejszych dragów.
Neutralne a nawet pozytywne, podniecenie związane z chęcią przeżycia czegoś niezwykłego
Chęć przeprowadzenia crashtestu z bieluniem w roli głównej pojawiła się na kompletnym spontanie po znalezieniu dorodnego okazu szyszki z dwoma przegrodami pełnymi czarnych nasion. Wiele czasu poświęciłem na szukanie dawkowania tejże piekielnej rośliny, jedyne co udało mi się wyczytać to to że nie ma dawki progowej ogólnej, dla każdego kasztana może być inna i należy zwracać uwagę na kolor, czy jest suchy i dojrzały. Także na nasiona, czy są czarne czy przechodzą w brąz.
To bylo pewnego,pięknego,grudniowego dnia. Jak zwykle wstalam z wielka nie checią i wygramoliłam się do szkoły. Wpadłam do szatni przywitałam się ze znajomymi Pierwszym ich zdaniem wypowiedzianym w moim kierunku nie było słowo cześć, hej czy coś takiego było pytanie:Eeee mała kminisz coś...A ja oczywiście oczy jak 5 zł, ciśnienie takie - Pewnie - stwierdzilam szybko nawet bez chwili zastanowienia. Zrzuta była natychmiastowa. Wiedzieli że jak ze mna się kmini to towarek ma sie za pare minut...i poszlam zalatwilam.
Ulubiony bar, same znane osoby, siedlisko największych alkoholików, ćpunów i degeneratów w dzielnicy.
Blu bli bla (bełkot), co się dzieje? Gdzie ja jestem? W aucie. Rozglądam się pijackim wzrokiem. Obok leży zgięty kumpel, z przodu moja siora, kieruje kumpel. Wszyscy w stanie nietrzezwości. Z wyjątkiem kierowcy, który nie pił tylko jarał. Już wiem. Noo taaa, przecież piątek...
