Uczniowie bez trudu zaopatrują się w narkotyki w szkołach. – Kurierzy zbierają zamówienia, potem dyskretnie dostarczają towar – opowiadają młodzi z Bydgoszczy. – Współpracujemy ze szkołami, ale dopóki nie włączą się uczniowie, niewiele możemy zrobić – dodaje policja.
Przeprowadziliśmy anonimową ankietę wśród młodych z różnych bydgoskich szkół, zadając wszystkim te same pytania dotyczące dostępności narkotyków w szkole. Wynika z niej, że narkotyki można bez trudu kupić w większości gimnazjów i bydgoskich szkół średnich, również w najbardziej renomowanych liceach czy technikach w mieście. Wypowiedzi młodych postanowiliśmy zacytować w „Tygodniku”, celowo nie podając konkretnych szkół, których dotyczą wypowiedzi, bo – jak potwierdza policja – problem z narkotykami dotyczy prawie każdej szkoły w Bydgoszczy.
Kurierzy zbierają zamówienia
Większość młodych, z którymi rozmawialiśmy, miała styczność z narkotykami. Doskonale wiedzą, kto w szkole nimi handluje i jakie są ceny.
Uczeń prestiżowego bydgoskiego liceum: – U nas za jeden gram marihuany płaci się 50 zł.
Uczeń znanego bydgoskiego technikum: – Ceny są różne, ale tak naprawdę każdego na to stać, bo zaczynają się od 20, 30 zł wzwyż.
Uczennica gimnazjum: – Skręt kosztuje 40 zł.
Jak odbywa się handel narkotykami w szkołach?
– W sposób dyskretny. Uczniowie to tak zwani kurierzy, pytają, kto chce i ile (waga), informują, ile to będzie kosztowało. Kurier idzie do dilera i kupuje od niego towar – opowiada 18-letni uczeń jednego z bydgoskich techników.
– Potajemnie, najczęściej poza murami szkoły, ale na jej terenie też się to zdarza. Ludzie, którzy się tym zajmują, są na tyle sprytni i mimo wszystko „inteligentni”, że wolą załatwiać takie sprawy w bardziej sprzyjających warunkach niż szkoła – twierdzi 16-letni licealista.
– Przekazywanie towaru odbywa się najczęściej poza szkołą, a jeśli w szkole, to zazwyczaj w łazience – mówi gimnazjalistka z Bydgoszczy.
– Osoby zajmujące się sprzedażą narkotyków raczej się ukrywają. Sposoby, w jakich to robią, są na tyle zróżnicowane, że nie sposób ich wymienić – dodaje inny licealista.
„Marihuana to nie narkotyk”
Gimnazjalistka z Fordonu mówi, że pewnie nie miałaby styczności z narkotykami, gdyby nie zaproponowano jej ich w szkole.
To samo potwierdza wielu młodych. – Zaproponowali mi znajomi ze szkoły. Pierwszy raz dali za darmo. Potem już musiałam płacić. 40 zł za skręta – mówi gimnazjalista ze Szwederowa.
– Nie brałem, ale jakbym zapytał, czy mogę spróbować, na pewno by mi dali – mówi uczeń technikum. – Zazwyczaj to się odbywa pocztą pantoflową – jeden kolega poleci innemu. A sami dilerzy szukają imprezowiczów, bo tacy najczęściej od nich biorą – dodaje.
Jakie narkotyki rozprowadzane są najczęściej? Gimnazjalistka, opisana przez nas w sierpniu w reportażu „Rodzice się modlili, dzieci zbierały na narkotyki” zatruła się marihuaną nasączoną dopalaczami. Narkotyk kupiła w gimnazjum u swoich koleżanek.
– W szkole handluje się wszystkim, można załatwić dowolne narkotyki – mówi uczeń zespołu szkół.
Zazwyczaj jednak młodzi kupują marihuanę i nie widzą w tym problemu. Wielu z nich nie uważa, by była szkodliwa.
– Powszechnie nie jest uważana za narkotyk, bo jej działanie nie jest tak silne – napisała jedna z 18-latek.
Rodzice nie wiedzą, co się dzieje
Co na to rodzice i nauczyciele? Wiedzą o problemie, próbują coś z nim robić? Odpowiedzi młodych są różne:
– Pewnie niektórzy są świadomi tego problemu, ale nie wszyscy.
– Nauczyciele wiedzą, ale nie chcą w to wchodzić, tzn. boją się o dobre imię swojej szkoły oraz własne.
– Rodzice, którzy się tym interesują i wiedzą, że taki problem występuje, są tego świadomi, ale wielu nie zdaje sobie sprawy z wielkości tej trudnej sytuacji i z tego, jak łatwy jest do niej dostęp, praktycznie na każdym kroku.
– Rodzice przeważnie nie wiedzą, co się dzieje u ich własnych dzieci w szkole. Mówię tu szczególnie o szkołach średnich.
– Jeśli dana osoba została przyłapana na braniu dragsów, to owszem, szybkie i nawet dość dyskretne kroki zostają podjęte w tym kierunku. Natomiast na co dzień rodzice w większości przypadków ostrzegają przed tym młodzież, ale nie mają już wpływu na to, co ona z tym zrobi.
– W szkole odbywa się wiele spotkań, podczas których przestrzegają nas przed braniem narkotyków.
Uczeń jednego z bydgoskich techników, który twierdzi, że w jego szkole „na pewno nie handluje się narkotykami”, przytacza nam historię sprzed dwóch lat. – Do szkoły przyszła wtedy straż miejska poprowadzić lekcje z bezpieczeństwa. Jakoś tak się stało, że doszło do przeszukania jednego z uczniów, który – jak się okazało – wcześniej wziął narkotyki. Miał je też przy sobie. Lekcję przerwano, wezwano policję. Chłopak następnego dnia został wyrzucony ze szkoły.
Policja potwierdza
– Handlem narkotykami zajmuje się jedna, dwie osoby na terenie danej szkoły. Jeśli nikt o nich nawet anonimowo nie doniesie, dyrektor i nauczyciele mogą się nie zorientować – mówi komisarz Monika Hermann z wydziału prewencji KWP. - Prowadzimy wiele spraw dotyczących narkotyków w szkołach, toczą się też w sądzie rejonowym, ale nie przedostają się do publicznej wiadomości, bo nie mogą. To czasami żmudna praca operacyjna, bo ci, którzy działają w szkołach, zwykle zostają zatrzymani z niewielką ilością narkotyków. Musimy przekonać młodych, by ci, którzy nie zgadzają się z tym, co się dzieje, chcieli mówić – dodaje komisarz. - Gdy się o tym nie mówi, jest to przyzwolenie, by w szkole dochodziło do przestępstw. Jest wiele sposobów, by nas zawiadomić. Na przykład istniejąca od ubiegłego roku aplikacja: „krajowa mapa zagrożeń”. Młody człowiek może wejść na stronę komendy wojewódzkiej w odpowiednią zakładkę i poinformować, nawet anonimowo, o problemie. Dobrze, gdyby była bardziej precyzyjna, bo jeśli w szkole jest 600 uczniów, to informacja mało precyzyjna niewiele da. Im więcej informacji młody człowiek zgłosi, nawet anonimowo, tym szybciej problem zostanie rozwiązany.
Każdy nastolatek jest zagrożony
O problemie bydgoskich szkół z narkotykami napisaliśmy w sierpniu. W reportażu „Rodzice się modlili, dzieci zbierały na narkotyki” opisaliśmy historię 14-letniej uzależnionej dziewczynki, której matka pracuje w ośrodku uzależnień, a cała rodzina należy do jednej z katolickich wspólnot. Mimo że w ich domu każdego dnia rozmawia się o narkotykach, przed uzależnieniem nie udało się uchronić ani jej, ani innych dzieci ze wspólnoty. Rodzice zdradzili nam też, że wszystkie dzieci bez trudu zdobywały narkotyki w swoich szkołach.
