W Małopolsce żyje ponad 4,6 tys. osób uzależnionych od narkotyków. Najczęściej sięgają oni po marihuanę i amfetaminę. Gotowość do podjęcia leczenia zadeklarowało 52,1% badanych.
W Małopolsce żyje ponad 4,6 tys. osób uzależnionych od narkotyków. Najczęściej sięgają oni po marihuanę i amfetaminę. Gotowość do podjęcia leczenia zadeklarowało 52,1% badanych.
Z raportu z realizacji Małopolskiego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata 2014-2020, który podsumowuje wszystkie działania samorządu województwa małopolskiego oraz pozostałych instytucji działających w obszarze uzależnień, wynika że w roku 2016 Małopolska na realizację projektu przeznaczyła ponad 1,7 mln złotych. Ponad 470 tys. zł wydano na rozwój ośrodków leczenia uzależnień działających w regionie.
Na potrzeby raportu z realizacji wojewódzkiego programu warszawski Instytut Psychiatrii i Neurologii przeprowadził diagnozę problemu narkomanii w Małopolsce. Jak wynika z przedstawionych w nim danych, w regionie żyje ponad 4 600 osób uzależnionych od narkotyków, z czego około 800 z nich naużywa opioidów.
Narkotykiem, najczęściej wybieranym przez badanych jest marihuana (80,0%). Na drugim miejscu pod względem popularności wśród Małopolan mających problem z narkotykami jest amfetamina (70,4%), a na trzecim dopalacze (56,4%). W dalszej kolejności znalazła się kokaina (32%) oraz LSD (30%).
Wyniki badania sugerują, iż problemowi użytkownicy narkotyków zdecydowanie zbyt rzadko poddają się testowaniu na obecność przeciwciał HIV i HCV. W przeciągu ostatnich 12 miesięcy większość osób biorących narkotyki nie podeszła do testów na obecność wirusów: HIV (64,8%) oraz HCV (61,3%). Niestety odsetek zakażonych HIV w ankietowanej grupie wynosi aż 14,7%, a zakażonych HCV – 27,4%. Jedynie niewiele ponad 10% badanych może powiedzieć, że nie są zakażeni HIV oraz HCV.
Wszyscy badani borykają się także z licznymi problemami związanymi z używaniem narkotyków. W największym odsetku, ankietowani zadeklarowali problemy emocjonalne oraz inne psychologiczne, kłopoty z pracą, ze zdrowiem oraz prawem.
Wyniki badania pokazują, że ponad 70% badanych podjęła się leczenia z powodu narkotyków. Jednak dotychczasowe próby wyjścia z uzależnienia nie przyniosły trwałej zmiany. Obecnie gotowość do podjęcia leczenia zadeklarowało 52,1% badanych.
Zawsze biorę 150mg. W tym dniu wzięłam 600mg chociaż tego nie planowałam. Wszystko odbyło się u mnie w domu w obecności mojego chłopaka. Nie sądziłam, że tak to się wszystko potoczy ale cóż, to szczęście mieć bliską osobę, która zawsze się tobą zaopiekuje w należyty sposób.
Wypiłam roztwór ze 150mg kodeiny o godzinie 13:20 i włączyłam komputer aby przejrzeć to i owo w internecie. Długo nie musiałam czekać, gdyż już po 20 może 30 minutach poczułam uderzenie ciepła i przyjemny zawrót głowy. Czułam to już tyle razy ale zawsze nie mogłam się doczekać kiedy to nastąpi p oraz kolejny. Położyłam się na łóżku i zamknęłam oczy, wyobrażałam sobie jak pięknie by było móc utrzymać ten stan przez całe życie, jak ono by wtedy wyglądało? Jak bym funkcjonowała?
Odklejka
Wszystko jest wszystkim, czyli psychoza nad psychozami
Tak, to kolejny raport częściowo o DXM, jednak inny niż wszystkie. Jeśli ktoś kojarzy moje jazdy z kosmitami, naprawianiem linii czasowych i byciem innymi ludźmi to gwarantuję, że tu będzie jeszcze grubiej, niż w tych wszystkich przygodach razem wziętych. Opowieść jest dość długa i żeby zrozumieć czemu znalazłem się na tym dziwnym stanie przeplatającym Sigma Plateau, 3 z 4 Plateau, stupor, konfuzję, akinezję i chuj wie co jeszcze, muszę najpierw przedstawić pokrótce co zmieszałem przez poprzednie 20 godzin.
Autor: HolyShaG
Wiek: Wtedy 18 lat.
Waga: ~80kg.
Wzrost: 184cm.
Doświadczenie: Etanol, nikotyna, teina, kofeina, amfetamina (śladowa ilość, praktycznie 0 efektu), THC, bez efektu, za mała ilość.
Set & Setting: Wakacyjna ciepła sierpniowa noc 2009 roku, atmosfera wspaniała - wraz z moim przyjacielem (R) dostaliśmy się na wymarzone uczelnie. Dodatkowo perspektywa, miło spędzonej nocki z miłymi koleżankami. Duża dyskoteka, dużo ludzi. Piątek.
Sierpień, ostatni weekend wakacji tego roku. Zgodnie z planem spotkałem się z przyjacielem o 13 w lesie. Od razu zarzuciliśmy kartony. On jeden, ja dwa. Zaczęliśmy jechać rowerami w głąb lasu gdzie potem rozłożyliśmy koc i czekaliśmy aż zaczną nam się szczerzyć ząbki. Minęło z 40 min i czuć było już znajomą ciężkość w okolicach klatki z powodu spadku seretoniny. Chwilę po tym zaczęło się robić coraz lżej. Cały czas śmialiśmy się do siebie i zaczęliśmy chodzić po lesie. Gdy doszliśmy do altany w środku rezerwatu postanowiliśmy się tam zatrzymać.
