Mężczyzna, który podszywał się pod dostawcę Just Eat, został zatrzymany przez policję, w jego torbie zamiast jedzenia znaleziono narkotyki i pieniądze.
Mężczyzna, który podszywał się pod dostawcę Just Eat, został zatrzymany przez policję, w jego torbie zamiast jedzenia znaleziono narkotyki i pieniądze.
Nastolatek rozwoził narkotyki w dużym pomarańczowym pojemniku w kształcie sześcianu z logiem Just Eat, ubrany był w pomarańczową w kurtkę również oznaczonym logo tej firmy.
Został on aresztowany i przewieziony na posterunek policji.
Funkcjonariusze Metropolitan Police udostępnili wczoraj zdjęcie, na którym przedstawili go skutego kajdankami obok funkcjonariusza policji. Udostępnili również zdjęcie, na którym pokazali co najmniej dziewięć małych torebek czegoś, co wygląda na marihuanę i 520 funtów w gotówce, które znaleźli w jego torbie na jedzenie.
Policja poinformowała, że funkcjonariusze zauważyli 17-latka jadącego na rowerze wzdłuż Great Eastern Street w kierunku Shoreditch High Street wczoraj tuż po północy.
Funkcjonariusze poczuli zapach marihuany i poprosili go, aby się zatrzymał, mężczyzna próbował uciec, jednak został natychmiast zatrzymany. Został przeszukany i oprócz toreb z marihuaną i pieniędzmi policja znalazła telefon komórkowy zawierający informacje sugerujące jego udział w handlu narkotykami.
Policja aresztowała go za posiadanie narkotyków klasy B z zamiarem handlu i niezatrzymanie się do kontroli policyjnej.
W życiu czegoś takiego nie doświadczyłem.
zarzuciłem pół czerwonej mitsu
po około 15min grawitacja się zmniejszyła
polubiłem ludzi
miałem niesamowite natchnienie, potrafiłem mówić elokwentnie i ciekawie jak
profesor
poszedłem ze znajomymi na dyskotekę (też wzieli, w podobnych dawkach)
jazda całkiem niezła
za godzinę prezent od dila
pół białej pigóły z wyrytym minusem
Wieczór, ostatni dzień roku, brak dzieci, czysty umysł. Mieszkanie i ulice śródmieścia Warszawy.
Mamy taki zwyczaj: fotografujemy swoje stopy na tle różnych miejsc, które odwiedzamy w podróży. Oto więc dziś podróżujemy bez ruszania się z miejsca, na naszej kanapie. Robimy zdjęcia rozczapierzonych palców naszych stóp, na tle ogniska buzującego wesoło na środku naszego pięknego salonu. Mlaśnięcie migawki, rzut oka na wyświetlacz i rechot. Wiecie, na kwasie każda głupota potrafi rozśmieszyć, pomimo że te paluchy na tle gorących jęzorów wyglądają, jakbyśmy cykali pamiątkę z piekła…
* * *
Jak pobity pies z syndromem sztokholmskim.
Ciąg dalszy serii niefortunnych zdarzeń. Wlokąc się jak cień człowieka w bladym świetle poranka, nie widziałam zwisającego nad moją głową sejfu. Wielki Misiokłaczek tylko oczekiwał odpowiedniej chwili, żeby spierdolić mi go na głowę. A wydawało się, że skład i twardość gleby wystarczająco poznałam na własnej skórze w ostatnim odcinku. Nie ma tego złego, coby na gorsze nie wyszło.
Bardzo pozytywne nastawienie do nadchodzącego przeżycia. Radość z możliwości spróbowania LSD po raz pierwszy.
- Finally! Wreszcie, udało się!
- Ale co, o czym Ty gadasz?
- No, przeżyłem coś, czego od dawna zawsze chciałem.
- Człowieku, ja Ciebie totalnie nie rozumiem. Może wytłumaczysz?
- Okej. Usiądź. Opowiem Ci bajkę...
- Czy ja Ci wyglądam na dziecko?
- Nie... ale chciałeś, żebym wytłumaczył.
- No dobra, dobra, już. Gadaj. ,,Dawno, dawno temu..."
- Nie. Wcale nie tak dawno. Wczoraj.
- Ghhh... ,,Za górami, za lasami?..."
- Nie. U ziomka na działce.
- Co to, kurwa, za bajka jest?
