Prawie dwa tysiące dzieci z 45 poznańskich gimnazjów i szkół średnich przemaszerowało w samo południe z pl. Wolności na Stary Rynek, aby zaprotestować przeciwko uzależnieniom.
Prawie dwa tysiące dzieci z 45 poznańskich gimnazjów i szkół średnich przemaszerowało w samo południe z pl. Wolności na Stary Rynek, aby zaprotestować przeciwko uzależnieniom. "Cieszy cię feta, trawa bo myślisz, że to dobra zabawa. Niestety nie są śmieszne jej skutki od tego robi się mózg malutki" - taki napis na plecach swojej koszulki wymalowała Justyna z Zespołu Szkół Handlowych. - Twierdzę, że to prawda - mówi. Mniej do sprawy przekonana jest Ewa. - Moja klasa się zgłosiła, bo wolimy spacer po rynku od matmy - śmieje się. Dziewczyna przyznaje, że pali papierosy. - Ale tego innego ścierwa nie ruszam - zastrzega.
Przemarszowi pod ratusz towarzyszyła Orkiestra Reprezentacyjna Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Poznaniu. Gdy muzyka umilkła, dzieci zaczęły skandować hasła "Stop narkotykom", "Zażywasz - przegrywasz". Potem na scenę przygotowaną specjalnie dla młodzieży wkroczyły zespoły ze swoimi scenkami.
Organizatorzy imprezy z Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych Urzędu Miasta nie kryli zadowolenia. - Patrzę, że tak dużo jest dzieci, i się cieszę - mówi Elżbieta Dybowska, zastępca dyrektora Wydziału Zdrowia UM. - Co roku ten marsz jest coraz większy - dodaje.
Impreza odbywa się od trzech lat. Organizacja tegorocznego marszu kosztowało ok. 6 tys. zł. Szkoły, które przygotowały inscenizacje, otrzymały kasety, magnetofony oraz materiały plastyczne.
Małgorzata Lampa
Nie będzie to typowy tr,będzie to retrospekcja jak od niewinnego "dawaj na 1" kończysz na "nie dam rady bez".
Opowiem wam dzisiaj o najlepszej i jednocześnie najbardziej destrukcyjniej w skutkach przyjaźni w moim życiu.
-Zaczęło się niewinnie miałem jakieś 14 lat chodziłem do gimnazjum i był tam gość,sprawca całego zamieszania nazwę go X.
Wielki mętlik i wszechogarniający smutek w głowie po dość traumatycznych przeżyciach, które miały miejsce parę dni wcześniej. Żal i niemożliwość wybaczenia bliskim osobom pewnych czynów. Totalne załamanie, zagubienie i brak chęci do życia. Noc, łóżko we własnym pokoju. Ok. 2 tygodnie temu odstawiłem antydepresanty.
Ramy czasowe podane przeze mnie są umowne, ale zbytnio nie odbiegają od rzeczywistości.
Ten konkretny trip nie miał być niczym szczególnym, byłem nastawiony na lekką i miłą wycieczkę w świat iluzji, zatopiony w dźwiękach niemożliwie pięknej w swej dokładności muzyki. Ale Wielki DextroMethophor chodzi swoimi ścieżkami i nie zważa na zabawnych mieszkańców jeszcze smutnej planety. Uznał, że dość już bycia miłym wujkiem i trzeba przykładnie ukarać tego, kto ośmiela się zakradać co noc każdego nowego miesiąca, od już dwóch z hakiem lat do jego transcendentnej rezydencji.
Komentarze