Rozpoczynał od handlu narkotykami. Doszedł niemal na szczyt, wielką karierę miał na wyciągnięcie ręki. Od przeszłości nie uciekł. Wrócił do swojego świata drobnych kryminalistów. Steve Francis może tylko żyć wspomnieniami o straconej szansie.
Rozpoczynał od handlu narkotykami. Doszedł niemal na szczyt, wielką karierę miał na wyciągnięcie ręki. Od przeszłości nie uciekł. Wrócił do swojego świata drobnych kryminalistów. Steve Francis może tylko żyć wspomnieniami o straconej szansie.
O swojej historii Steve Francis opowiedział na "The Players Tribune". To obraz wzlotów i znacznie częstszych upadków. Można napisać, że to klasyka. Marzenia o NBA, wyjście ze slumsów, kłopoty ze zdrowiem i psychiką. Kiedy odszedł od koszykówki, kibice dowiadywali się o kolejnych aresztowaniach i kłopotach z prawem. O zawodniku, który w 1999 roku trafił do NBA i w Houston Rockets stworzył duet z Chińczykiem Yao Miniem, mało kto już pamięta.
Sam Francis pisze: - Mając 18 lat sprzedawałem narkotyki na rogu Takoma Park. Cztery lata później ściskałem dłoń komisarza NBA, Davida Sterna. Tylko o tym pomyślcie...
Doszedł tam niemal cudem. Jego ojciec dostał 20 lat za napad na banki, zanim mały Steve zaczął chodzić. Kłopoty z prawem mieli także bracia przyszłego zawodnika. - Moja okolica była pełna bójek, narkotyków i broni. Każdy musiał sobie jakoś radzić.
Matka Francisa była pielęgniarką. Kiedy zmarła na raka, miał 18 lat i rzucił koszykówkę. Zajmował się nią tak samo długo, jak zajmował się "radzeniem sobie" na ulicy. Całe dnie spędzał poza domem. Nudę zabijał rzucaniem piłką do budki telefonicznej. - Zerwaliśmy z niej dach. Trzeba było nieźle się postarać, żeby piłka tam wpadła. Robiłem tak milion razy dziennie - napisał Francis.
Koszykarz wspominał, jak wsiąkł w atmosferę kokainy obecnej ciągle w jego życiu od urodzenia. Kiedy szedł do więzienia odwiedzić ojca, to kazali mu - trzyletniemu dziecku - rozebrać się do bielizny. - Bo rodziny wykorzystywały wszystko, żeby przemycić narkotyki za kratki - zaznaczył Francis. Odskocznią była wspomniana budka i samodzielna nauka koszykówki. - Prosiłem babcię, żeby oznaczała mój wzrost na ścianie, ale ciągle byłem mały.
Szkołę średnią zmieniał w sumie 6 razy. Z basketem szło mu źle. Poszedł pewny siebie na trening - pierwszy i ostatni raz. Trener odesłał go do drużyny rezerw, bo był za niski. Francis obraził się na cały świat. Nikt go nie chciał, nigdzie nie grał, zostało mu dobrze znany narkotykowy biznes. - Uratował mnie były policjant, Tony Langley. Szkolny trener powiedział, że mogę coś zmienić, bo inaczej będę do końca życia oglądał tych samych ludzi, na tej samej ulicy, handlując prochami.
Nie przestawał o tym myśleć. Szczęśliwym trafem znalazła się szkoła, która zwróciła uwagę na Francisa. San Jacinto College w Teksasie - słabiutka, ale daleko od domu. Babcia, która objęła nad Stevem opiekę po śmierci jego matki, dała mu na bilet i pożegnała. - Dowiedziałem się o sygnale z San Jacinto. Trenerzy po przylocie zabrali mnie na boisko, gdzie trenował Olajuwon po przylocie z Nigerii. Tysiące białych ludzi i jeden Steve. Szok kulturowy. Ale wreszcie miałem własne łóżko - napisał.
Francis pokazał szybko, że jest gwiazdą. Rządził na parkiecie, ale nie zapominał, że to jedynie trzeciorzędny koledż. - Marzyłem, żeby dostać się do normalnego uniwersytetu i zostać prawdziwym studentem. Takim z plecakiem - wspominał. Trafił do Maryland. W 1999 roku z nr 2 draftu wybrali go działacze Vancouver Grizzlies, ale koszykarz powiedział, że za żadne skarby świata tam nie zagra. Narzekał na odległość od Maryland, podatki, mróz i wszystko, co się dało. Szybko doszło do wielkiej wymiany i 22-letni Francis trafił do Houston Rockets, gdzie występował m.in. Charles Barkley i Hakeem "The Dream" Olajuwon - legendy koszykówki.
Francis noc przed debiutem spędził z kolegą, Samem Cassellem, wtedy zawodnikiem Milwaukee Bucks. Ten do rana tłumaczył Francisowi, jak się odnaleźć w lidze. - Zdobył przeciwko mnie 35 pkt. Byłem nieprzytomny, choć nie wypiłem ani drinka. Ilekroć chciałem iść spać, to Sam miał dla mnie kolejne rady. Nie zapomnę wzroku Charlesa i Hakeema podczas meczu. Przegraliśmy - wspominał zawodnik.
Potem było lepiej. Francis został wybrany najlepszym debiutantem sezonu, trzy razy wystąpił w Meczu Gwiazd. W sezonie 2001/2002 notował średnio 21,6 pkt, 6,4 as. i 7 zb. na mecz. Podobne statystyki notował od początku gry w NBA do sezonu 2004/2005. W NBA trafił do innego świata. Pod opiekę wziął go Olajuwon, który podczas jednej z lotniczych podróży wymusił na Francisie zmianę garderoby. Młody zawodnik długo się opierał.
- Teraz zawodnicy chodzą ubrani inaczej, ale wtedy... Musisz pamiętać, skąd się wywodzę. Miałem trochę ponad 20 lat, ciężką przeszłość. Nagle Olajuwon mówi mi w samolocie, że idziemy do jego krawca wybierać garnitury z kaszmiru, marzyłem o Janet Jackson, a potem miałem zagrać przeciwko mojemu idolowi, Gary'emu Paytonowi. Wcześniej żyłem z 18 osobami w jednym mieszkaniu, nie miałem nic, porzuciłem szkołę, aż byłem w NBA - pisał Francis.
Za pierwsze pieniądze kupił siostrze komputer, a babci - dom. - Jakiś tydzień później dostałem pierwsze telefony. Wszyscy mówili, że jestem winien im pieniądze. Pytałem się braci - o co, do diabła, chodzi? A oni mi, że mama brała wszystko na kredyt na nas, bo tylko w ten sposób mogliśmy cokolwiek dostać w sklepach - wspominał Francis.
Po odejściu Olajuwona i Barkleya czuł, że Houston jest jego klubem. Nigdy jednak nie został gwiazdą na lata, a karierę skończył szybciej niż planował. - Dalej tu mieszkam, czuję, że mam poparcie kibiców. Nawet wtedy, kiedy mi się nie powiodło. Wiedziałem, że w Rockets mogłem być kimś, że stworzylibyśmy super duet z Mingiem, gdyby nie dopadły go kontuzje. A oni co zrobili? Wysłali mnie do Orlando Magic.
Mniej więcej od 2004 roku było już tylko gorzej. - Piłem do upadłego. Mój ojczym popełnił samobójstwo, a ja straciłem pieniądze i koszykówkę - powiedział Francis.
Do Teksasu wrócił 3 lata później, ale to już był inny zawodnik. Miał 33 lata i czuł, że jego czas w NBA się zbliża. - Siedziałem po nocach na ganku w ciszy. To było trudne do przełknięcia. Cztery lata mi zajęło zrozumienie, że to koniec - wspominał. Wpadł w alkoholizm, stracił ogromne pieniądze. 1,5 roku temu poszedł na odwyk. - Nie wierzę, że grałem w NBA choćby przez minutę. Nigdy też nie poznałem Janet - stwierdził Francis - ale pojawiłem się na okładce ESPN Magazine z Destiny's Child. To jedna z najlepszych rzeczy, jakie przeżyłem.
Postanowilem podzielic sie z wami swoimi wrazeniami i opisze co stalo sie 3 tygodnie temu. Let's Begin :)
nazwa substancji: amfetamina, extazy
poziom uzytkownika: raczej doswiadczony: wiele wiele razy amfetamina, duzo grassu, kilka razy extazy.
metoda uzycia: amfetamina standardowo do noska :) pigsy do brzushka :)
czy dane doświadczenie zmieniło Cię w jakiś sposob: raczej nie.
Mieszane, lekki strach bo dawno nie żarłem ale jednoczesnie lekkie podekscytowanie.
Witam, to mój pierwszy trip raport, kiedyś spędziłem wiele nocek na fazie czytając wszystkie trip raporty i sam dopiero po latach wpadłem na to aby opisać i stworzyć mój własny. Mam nadzieje że opisze to w miarę czytelnie, biorąc pod uwagę fakt że na fazie często się gubi rachube czasu oraz własnego siebie.
KOŃ - doświadczenie: wystarczajace. set & settings: spokój, cisza, spokój wewnętrzny.
15mg - palone
Zadziałało momentalnie. W pierwszych sekundach uśmiech, błogostan, wszystko mruga,żyje. Wsytraszyłem się że przesadziałem. Przy takich dawkach można sobie wkręcić bad tripa.Wszystko mruga, dźwięki się zlewają, chce mi sie żygać, poszedłem do kiba sie wybełtać. Nie mogłem. Wszystko mruga. Boję się. Czuję sie jak przed zrobieniem czegoś ważnego. Euforia przsączona strachem.
Sucho w gardle, bolą płuca. Mętlik w uszach. Powidok, smugi, Cev'y.
Spokojny letni weekend poprzedzony lekturą na temat LSD. Chęć odkrycia substancji dla rzekomego duchowego działania (przy jednoczesnym - w miarę możliwości - wewnętrznym stonowaniu się, tj. bez żądzy wielkich obrazów i napalania się). Dwójka znanych towarzyszy, żadnych obaw o możliwe "dziwne biegi wydarzeń".
Wprowadzenie: Niniejszy raport został pomyślany jako druga część psychodelicznego tryptyku. Pomysł polega na tym, że każdy z trójki osób uczestniczących w podróży, napisał na jej podstawie TR opisujący wydarzenia sprzed 2,5 roku. Nie narzucaliśmy sobie żadnej odgórnej formy ani nie dzieliliśmy się tym, kto z nas opisze konkretnie wydarzenia a kto wstrzyma się od ich przytaczania pozostawiając je dla reszty. Na pewno część wątków będzie się więc powtarzała. Zamieszczam linki do pozostałych części tryptyku:
