Prezydent USA Joe Biden ogłosił w piątek skrócenie wyroków niemal 2,5 tys. osobom skazanym za przestępstwa narkotykowe, którzy odbywają "nieproporcjonalnie długie kary". Prezydent pobił w ten sposób rekord pod względem wydanych aktów łaski.
Prezydent USA Joe Biden ogłosił w piątek skrócenie wyroków niemal 2,5 tys. osobom skazanym za przestępstwa narkotykowe, którzy odbywają "nieproporcjonalnie długie kary". Prezydent pobił w ten sposób rekord pod względem wydanych aktów łaski.
"Dziś skracam wyroki prawie 2500 osobom skazanym za niegroźne przestępstwa narkotykowe, które odbywają nieproporcjonalnie długie wyroki w porównaniu z wyrokami, jakie otrzymaliby dzisiaj zgodnie z obowiązującym prawem, polityką i praktyką" - oznajmił Biden w wydanym oświadczeniu, odnotowując, że w rezultacie wydał więcej indywidualnych ułaskawień, niż jakikolwiek prezydent w historii Stanów Zjednoczonych.
Jest to już kolejna seria aktów łaski wydana przez Bidena w końcowych dniach prezydentury po tym, gdy skrócił wyroki 1,5 tys. osobom skazanym za przestępstwa bez użycia przemocy, a także zamienił wyroki śmierci na dożywocie 37 z 40 więźniów, których sądy federalne skazały na najwyższy wymiar kary.
W środku nocy wpadłem na pomysł zjedzenia trzech kartonów. Chciałem by był to trip, który będzie terapeutyczny w kontekście nadużywania alkoholu.
Słowem wstępu
Okej. Bardzo potrzebuję to napisać.
Jest chwila przed 16, mam otwarty nowy plik tekstowy, siedzę w pokoju przed laptopem i postaram się oddać jak najwierniej w tekście fale energii, które przepłynęły dzisiejszej nocy przez mój mózg, a także całe ciało. Świat jest jeszcze trochę wyostrzony, jasny. Litery przybierają charakterystyczny – psychodeliczny kształt. Jeszcze trzyma.
wakacje, słoneczny dzień; wielkia, stara, magiczna, nadodrzańskia puszcza, mało ludzi; ciekawość i eksperymentalne nastawienie (,,Ciekawe co te szamany w Amazoni jedzą?")
Pozytwyne nastawienie, ekscytacja i poddenerwowanie, oczekiwanie mistycznego i głębokiego tripu. Otoczenie to ulice Oslo, las i dom.
Suniemy ruchomymi schodami, coraz wyraźniej ukazuje się nam wnętrze budynku dworca centralnego Oslo, jest poranek, ruchliwy, głosny, wszędzie tłoczą się ludzie którzy zmierzają do swoich pociągów lub wychodzą z nich. Musimy stosować czasami skomplikowane manewry żeby na nich nie wpadać. Pomimo iż, jak na razie nasza percepcja jest niezmieniona, już powoli oni i ich życie, problemy jak np. "czy zdąrzę na pociąg" wydają się zupełnie przyziemne i wręcz w pewien sposób śmieszne.
Zastanawiam się trochę nad sensem pisania tego trip-reportu ale
postaram się spróbować coś sklecić z tego co mi w głowie zostało,
trochę dziwnie się czuje bo fakt faktem większość tripu to moje
własne, wyjątkowo osobiste przemyślenia którymi raczej nie mam ochoty
się dzielić, podejdę wiec do tematu bardziej -technicznie- i
przedstawię z tego co zapamiętałem trochę rzeczy które działy się
niejako na zewnątrz mnie a działo się aż za dużo.
