Alternatywne browarnictwo

Płyn ten od dawna cieszy serca lokatorów i bywalców jednej z kamienic lubelskiej Starówki,a z okazji 10 urodzin „Rozbratu" udostępniony został także jego gościom.Piwko to nieodłączny eksponat większości buntowników. Dla wielu upadlanie się za jego pomocą stanowi główną formę buntu. Warto, więc wiedzieć, że browar, a raczej jego wybór, rzeczywiście sam w sobie może być bronią w wojnie ze złym światem. Stara punkowa i nie tylko maksyma „Zrób to sam" nie wzięła się przecież z zamiłowania do majsterkowania. Własne gazety, własne imprezy, własne wytwórnie płytowe mają pomóc w budowaniu niezależności, no i nie nabijać kasy np. koncernom płytowym zamieszanym w różne ciemne sprawki. To nic innego jak postawa, którą w swojej kampanii nazywamy „odpowiedzialną konsumszpeją": kierowanie się w swoich codziennych sklepowych decyzjach wpływem naszych pieniędzy na przestrzeganie praw człowieka, traktowanie zwierząt, stan środowiska czy miejsca pracy dla sąsiadów. Bo w dzisiejszym świecie coraz potężniejsze, wielkie prywatne firmy mają coraz większy wpływ na politykę państw w tym pokój i wojnę. A ich potęga uzależniona jest niemal wyłącznie od konsumentów, przykładów na to, że solidarna postawa konsumentów zmienia stan rzeczy jest wiele.

Branża piwna jest jednym z rynków radykalnie zdominowanych przez międzynarodowych gigantów. Piwna globalizacja odciska piętno ekonomiczne, kulturowe, społeczne, no i -co w przypadku piwa ważne- estetyczno-smakowe. Również w Polsce większość regionalnych browarów jest własnością grup kapitałowych skupionych wokół Heinekena i Carlsberga. Zanika różnorodność lokalnych smaków, zamykane lokalne browary zwiększają bezrobocie itd.

Wypicie mniej nasyconego chemią niepasteryzowanego piwka graniczy z cudem... A piwni giganci, których wspieramy pijąc ich produkty, również nie jedno mają na sumieniu. Globalne firmy dążąc do niższych kosztów sprowadzają surowce z całego świata (mogą one do jednego produktu łącznie pokonywać nawet 24 tys. mil) co potęguje zanieczyszczenia powodowane przez transport. Wielcy producenci wspierają intensywne przemysłowe uprawy rolne z użyciem mnóstwa pestycydów i nawozów sztucznych, degradujące gleby i krajobraz. Nowoczesne technologie bardzo zmieniły skład tego co pijemy: konserwanty, substancje wzmacniające smak i zapach mogą mieć wpływ na zdrowie, a ich pochodzenia nie zawsze mogą być pewni wegetarianie. Piwo w puszkach nie tylko jest finalnie droższe, czuć je aluminium, ale i powoduje ogromne zużycie surowców, energii i zostawia masę odpadów. Odzysk i przerób puszek niewiele tak naprawdę tu zmienia. W rankingu brytyjskiej organizacji Ethical Consumer Research Asociacion (od 10 lat prowadzą badania etycznej strony działalności firm - www.ethicalconsumer.org) czerwona kartkę dostali m.in. Becks, Budweiser, Carlsberg, Grolsch, Heineken... Piwo Miller produkowane jest przez firmę wchodzącą w skład koncernu Philip Morris (głownie papierosy) krytykowanego m.in. za zanieczyszczenia, testowanie na zwierzętach, wspieranie opresyjnych reżimów, finansowanie amerykańskich konserwatystów, łamanie praw pracowniczych, zaangażowanie w inżynierię genetyczną. Heineken z kolei atakowany jest m.in. za zanieczyszczenia i wspieranie przemysłowych hodowli zwierząt.
Carlsberg za używanie zwierząt do doświadczeń i inne przejawy łamania praw zwierząt oraz ekonomiczne wspieranie państw masowo łamiących prawa człowieka.

Alternatywy. Najbardziej oczywistą sprawą godną popierania butelki zwrotne. To najbardziej przyjazne światu opakowanie. Małe lokalne browary (te „niezależne") w większym stopniu używają lokalnych surowców, bardziej tradycyjnych technik, a ich wytwory mogą czasami naprawdę mile zaskoczyć. Są jeszcze w kraju rodzinne bądź spółdzielcze browary robiące tradycyjne, czasem nawet niepasteryzowane piwo (swoją droga wdzięczny będę za informacje o takich).

Na zachodzie Europy pojawiły się piwa z certyfikatami żywności ekologicznej, a nawet piwa „sprawiedliwego handlu". Zawsze, można spróbować zrobić sobie piwo samemu. Najprostszym sposobem jest korzystanie z półproduktów kupowanych w sklepie (np. specjalistycznym sklepiku z piwem lub sklepach internetowych). W taki właśnie sposób powstaje nasza lubelska pianka. Produkcja nie jest wtedy zbyt trudna, wystarczy trochę uważności, szklany baniak, pilnowanie temperatury. Sprzęt do uruchomienia produkcji kosztować może kilkadziesiąt złotych. Jednorazowo z puszki (komplet surowców) wykonać można 20 litrów. Koszt wytworzenia butelki nie powinien przekroczyć złotówki. Piwo będzie gazowane (dodatek cukru - trzeba uważać, żeby flaszka nie zamieniła się w koktajl Mołotowa) i elegancko, zakapslowane jak „prawdziwe”. Dostępne są różnorodne gatunki piw jasnych i ciemnych (w tym świetnie udające się angielskie „Ale"), pszeniczne itp. Oczywiście robienie piwa z półproduktów nie jest to jeszcze ideał. Nie są tu użyte lokalne surowce, nie jest to Ido końca pozbawione chemii itp. Wyższą szkołą jazdy jest robienie piwa całkowicie samemu - zdobywanie słodu, chmielu, drożdży. Ale i satysfakcja większa. Z tego co wiem istnieje już spory ruch domowych browarników, listy dyskusyjne, a nawet spotkania, targi konkursy. Znam też takich, którzy sami uprawiają sobie chmiel. Zapraszam do radosnej degustacji, a wszystkim zainteresowanym etyczną stroną konsumpcji polecam stronę naszej (Polskiej Zielonej Sieci) kampanii „Kupuj odpowiedzialnie" www.ekonsument.pl. Znaleźć tam można m.in. polską wersję poradnika „Dobre Zakupy"- dostępne również na papierze.