Bufotenina

a.

Kategorie

Skrót grafiki

Odsłony

11870

Bufotenina oraz inne toksyny wystepujące w śluzie ropuch Bufo Nazwa angielskojęzyczna: bufotenin, bufotenine Inne nazwy: N,N-dimethyloserotonine 3-[2-(Dimethylamino)thyl]-1H-indol-5-ol 3-(2-dimethylaminoethyl)-5-indolol 5-hydroxy-N,N-dimethyltryptamine 3-(ß-dimethylaminoethyl)-5-hydroxyindolemappine 1. Budowa chemiczna Bufotenina jest to pochodna N,N-dimetylotryptaminy o działaniu psychoaktywnym i halucynogennym. Występuje w naturze u róznych organizmów, przede wszystkim u przedstawicieli rodzaju Bufo. Jest ona wydzielana przez parotydy (zauszne gruczoły jadowe) oraz skórę razem z innymi substancjami w śluzie (toad venom). Oprócz Bufo sp. (np. Bufo alvarius, która obok bufoteniny zawiera w jadzie inną tryptaminę o podobnych właściwosciach, 5-MeO-DMT), związek ten obecny jest w organizmie innych gatunków z rodzaju Hyla sp., Leptodactylus sp. oraz Rana sp. W naturze istnieje mnóstwo substancji chemicznych podobnych w strukturze do bufoteiny. Najbliższym jej budowy związkiem jest serotonina, jeden z głównych neurotransmiterów. Masa molowa bufoteniny wynosi 204,27 g/mol. 2. Bufotoksyny- klasyfikacja, wpływ na organizm Toksyny zawarte w śluzie produkowanym przez ropuchy Bufo są efektem działania gruczołów skóry oraz gruczołów zausznych zwanych gruczołami parotydowymi lub jadowymi. W przypadku kontaktu z oczami lub błonami śluzowymi jamy ustnej lub nosa powodują pieczenie. Stanowią one obronę przed drapieżnikami, dla których ropuchy stanowią ofiarę. Ze względu na szybki metabolizm toksyn, ich badania stanowią problem a analizy laboratoryjne są mało praktyczne. Badania wpływu na organizm ludzi i zwierząt przyniosły następujące wyniki: -U psów po podaniu toksyn powstały objawy podobne do zatrucia glikozydami nasercowymi (naparstnicą), zaobserwowano skurcz naczyń krwionosnych, czasem występowały duszności oraz osłabiona respiracja. -Ze strony układu nerwowego mogą wystapić porażenia oraz ataki apopleksji, zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Wiele toksyn ma działanie znieczulające głównie w obrębie jamy ustnej, tam też mogą powodować uczucie odrętwienia czy cierpkości błon śluzowych. -U zwierząt często obserwowano ślinotok oraz wymioty. -Mogą występować zmiany hematologiczne w postaci cyjanozy (sinicy). -Stosowane rekreacyjnie poprzez palenie skóry lub wysuszonego śluzu powoduje halucynacje i efekty psychotyczne. Wyróżnia się trzy obszary działania toksyn: 1)efekty charakterystyczne dla glikozydów nasercowych; 2)„pressor effects”; 3)efekty halucynogenne. W skład śluzu produkowanego przez gruczoły ropuchy wchodzą nastepujące grupy substancji: 1)Substancje kardioaktywne (bufogeniny, bufaginy)Wywołują efekty podobne do glikozydów roslinnych. Bufogeniny to koniugaty produktów specyficznej toksyny z cząsteczką suberyloargininy. Pomimo, że po raz pierwszy wyizolowane zostały one z gruczołów parotydowych Bufo, ich wystepowanie stwierdzono także u wielu gatunków roslin i grzybów. 2)Katecholaminy.W śluzie kilku gatunków znaleziono epinefrynę (adrenalinę) w stężeniu ok. 5%. Występuje także norepinefryna (noradrenalina). 3)Indoloalkiloaminy.Należy do nich kilka związków zawierających pierścień indolowy. Są to bufotionina, serotonina, cinobufotenina, bufotenina i dehydrobufotenina. Bufotenina jest (5-hydroksy) pochodną (N,N-dimetylo) tryptaminy i to ona odpowiada za efekty halucynogenne. 4)Sterole.Nie odgrywają zauważalnej roli w toksycznosci. Należą do nich cholesterol, prowitamina D, γ-sitosteral, ergosterol. 3. Efekty kliniczne Zatrucie jadem ropuch dotyczy przede wszystkim zwierząt, dla których może być śmiertelne w skutkach. Fatalne przypadki zatrucia najczęściej spotykano na Hawajach, Filipinach i Fiji i były one efektem spożycia ropuchy. Toksyny zlokalizowane w skórze i gruczołach zausznych mogą być przenoszone na rękach po ich uprzednim kontakcie ze zwierzęciem. Ropucha mająca kontakt z wodą przeznaczoną dla psa lub kota może zostawić w niej wystarczającą ilość jadu, aby wywołać objawy chorobowe w przypadku spożycia wody przez zwierzę. Toksyczność zmienia się w zależności od gatunku Bufo i ich rozmieszczenia geograficznego. Np. śmiertelność zwierząt poddanych działaniu jadu wynosi prawie 100% na Florydzie, jest niska w Teksasie i wynosi około 5% na Hawajach. U ludzi, w przypadku kontaktu toksyn z oczami i błonami śluzowymi nosa może wystąpić ból i podrażnienie. Przy podaniu dosutnym ma miejsce znieczulenie jamy ustnej i gardła. Wspomniane wcześniej działanie sercowo-naczyniowe objawia się rozwinięciem „ventricular fibryllation” u psów, a nie leczone może doprowadzić do zgonu. Podobne działanie wywołują glikozydy nasercowe. Bufaginy zwężają ponadto tętnicze naczynia krwionośne. Stwierdzono także , że to nie bufotenina odpowiada za efekty halucynogenne, lecz raczej działa jako „pressor” u ludzi. Do zaburzeń neurologicznych wywołanych przez toksyny jadu należy podrażnienie kończyń dolnych (paraplegia), stwierdzone u badanych psów i kotów. Brak koordynacji i postępujący paraliż mogą świadczyć o wczesnej fazie zatrucia. Ataki apopleksji zauważono u psów i kilku badanych kotów a także w przypadku 5-letniego chłopca. Napady pojawiały się po pięciu minutach i nie słabły przez najbliższe 60 minut. Wiele bufagin ma także działanie znieczulające, szczególnie w obrębie śluzówki jamy ustnej. Intensywny ślinotok obserwowano u zatrutych psów i kotów, jak i również u 5-letniego chłopca. Częste wymioty zauważono u zwierząt. Zmiany w stężeniu elektrolitów są podobne do tych, jakie wywołuje zażycie glikozydów nasercówych, głównie w postaci hiperkalemii. W przypadku spozycia ropuch przez koty i psy częstym objawem było wystąpienie gorączki. Cyjanozy zauważono u psów; u ludzi zanotowano drastyczne obniżenie ilości wydzielanego potu w przypadku kontaktu ropuchy ze skórą, np. podczas trzymania jej w dłoni. Znane są przypadki palenia skóry Bufo marinus i innych gatunków, na całym świecie, w celu wywołania halucynacji. Jednak znany jest tylko jeden gatunek, Bufo alvarius, zawierający halucynogenną tryptaminę. 4. Zatrucia śmiertelne, wartości LD50 Mimo, iż niefachowa literatura opisuje śmiertelne przypadki zatrucia u ludzi toksynami Bufo, znaleziono tylko jeden przypadek w literaturze medycznej opisujący poważne zatrucie. Dotyczy on wspominanego wcześniej 5-letniego chłopca, u którego w wyniku kontaktu oralnego z gatunkiem Bufo alvarius rozwineły się objawy epilepsji, skutecznie wyleczone za pomocą leków diazepam i fenobarbital. W wyniku zatrucia można zaobserwować trzy rodzaje objawów: -glikozydopodobne działanie bufagin na układ naczyniowo-sercowy -„pressor effects” wywołane działaniem katecholamin -halucynogenne działanie indoloalkiloamin Po zatruciu cięzko stwierdzić, które działanie toksyn ma charakter dominujacy. Pacjent powinien być obserwowany pod kątem wystepowania arytmii i halucynacji. Ze względu na znikome przypadki zatruć u ludzi kliniczne postępowanie jest trudne do przewidzenia 5. Gatunki Stwierdzono wystepowanie bufoteniny u 16 przedstawicieli rodzaju Bufo. Są to: 1.Bufo alvarius 2.Bufo americanus 3.Bufo arenarum 4.Bufo asper 5.Bufo blombergi 6.Bufo bufo 7.Bufo bufo gargarizans 8.Bufo formosus 9.Bufo fowerii 10.Bufo marinus 11.Bufo melanostictus 12.Bufo peltocephalus 13.Bufo quercicus 14.Bufo regularis 15.Bufo valliceps 16.Bufo viridis W Polsce wystepują trzy gatunki Bufo: Bufo bufo­ czyli ropucha szara. Jest to nasz największy gatunek płaza wystepujący w kraju. Długość ciała może dochodzić do 20 cm, natomiast ubarwienie grzbietu od szarego do brązowego jest zależne od środowiska. Skóra chropowata, pokryta brodawkami, źrenice pionowe jak u wszystkich ropuch. Okres godowy na przełomie marca i kwietnia. Ropuchy szare żyją w lasach, parkach i ogrodach, nierzadko w pobliżu ludzi. Zerują nocą, wystepują wszędzie oprócz wysokich Tatr. Bufo viridis to nasza ropucha zielona. Długość ciała nie przekracza 14 cm, ciało natomiast bardziej smukłe niż u poprzedniej. Skóra grzbietu zielona z niewielkimi brodawkami, obecne nieregularne plamy na szarobeżowym tle, po bokach ciała liczne jaskrawoczerwone brodawki. Parotydy mniej wyraźne niż u B. bufo. Pora godowa przypada na kwiecień/maj, prowadzi nocny tryb życia, i występuje na terenach suchych a nawet stepowych i pustynnych. Bufo calamita, ropucha paskówka, najmniejsza krajowa ropucha, o długości ciała do 8 cm, posiada charakterystyczną jasną pręgę przebiegajacą przez cały grzbiet. Gruczoły zauszne wypukłe, ale bardziej okrągłe niż u poprzedniej. Gatunek nizinny, spotykany rzadziej niż pozostałe, prowadzący również nocny tryb życia. Krępa budowa ciała i ubarwienie upodabnia ją do ropuchy szarej. Spotkać ją można na glebach lekkich, gdzie potrafi się w bardzo szybkim czasie zakopać. Spośród wymienionych gatunków, dwa pierwsze, tj. Bufo bufo oraz Bufo viridis, posiadają w swoim jadzie bufotenine, nie stwierdzono natomiast 5-MeO-DMT. Ponadto w krajowej faunie płazów wystepują przedstawiciele innych rodzajów, u których prawdopodobnie wystepuje bufotenina, lecz są to informacje nie potwierdzone. Zaliczamy tu przedstawicieli rodzaju Hyla (Hyla arborea rzekotka drzewna), oraz rodzaju Rana (Rana esculenta- żaba wodna, Rana ridibunda- żaba śmieszka, Rana lessonae- żaba jeziorkowa, Rana temporaria- żaba trawna oraz Rana arvalis czyli żaba moczarowa). 6. Psychoaktywność bufoteniny Grupa indoloamin, do których należą m.in. LSD-25, N,N-dimetylotryptamina czy 5-MeO-DMT, zawiera wiele substancji psychoaktywnych. Od wielu lat testowano bufoteninę pod kątem właściwości halucynogennych, zarówno robili to naukowcy jak i osoby używające narkotyków rekreacyjnie. W niektórych źródłach można znaleźć informacje, mówiące że zlizywanie z ciała ropuchy śluzu, lub picie herbaty przygotowanej z zagotowanej skóry zwierzęcia, dawało stan podobny do tego , jaki można osiągnąć po zażyciu grzybków halucynogennych zawierających psylocybinę. Właściwości te niejednokrotnie przypisywano bufoteninie. Wiele badań potwierdzało ścisłe związki tej substancji z innymi indoloaminami halucynogennymi. Badając trzy indoloaminy, potencjalne halucynogeny, wykazano ich hamujący wpływ na neurony serotoninowe w obszarze mózgu zwanym jądrem szwu. Badania te przeprowadzano na szczurach. Porównywano własciwości psylocyny, DMT i bufoteniny. Najsilniejszym inhibitorem neuronów serotoninoergicznych okazała się psylocyna, pośrednim N,N-dimetylotryptamina, natomiast bufotenina wykazywała najmniejszą aktywnośc inhibicyjną. Hamujące zdoloności tych substancji korelują z ich potencjałem halucynogennym, co stawia bufotenine jako czynnik wywołujący halucynacje pod znakiem zapytania. Z drugiej strony wykazano, że bufotenina wykazuje powinowactwo do tego samego receptora 5-HT 2, co LSD-25, meskalina, N,N-dimetylotryptamina i inne halucynogeny. Halucynogene indoloaminy zwiekszają poziom hormonu prolaktyny (PRL) w osoczu, co dotyczy również bufoteniny. O ile związek ten wypadł kiepsko w testach przenikania bariery krew-mózg, to wywiera najsilniejszy efekt stymulacyjny na sekrecje prolaktyny. Wystepowanie bufoteniny obok halucynogennej dimetylotryptaminy o podwyższonym stężeniu wykazano u pacjentów chorych na schizofrenię. DMT, bufoteina czy 5-metoxy-N,N-dimetylotryptamina wystepują naturalnie w organizmie człowieka w sladowych ilościach jako normalne produkty metabolizmu. Jednak w przypadku schizofrenii ich podwyższony poziom może odpowiadać za niektóre objawy chorobowe, np. halucynacje. Najprawdopodobniej jednak bufotenina będąca strukturalnie podobna do serotoniny, wykazuje jedynie silne stymulujące działanie naczyniowo-sercowe, natomiast przypisane jej właściwości halucynogenne były błędem. Warto jednak zauważyć, że niewielka zmiana struktury cząsteczki bufoteniny, konkretnie metylacja grupy 5-OH daje aktywny halucynogen, 5-MeO-DMT. 7. Piśmiennictwo DAVID G. SPOERKE, Toad Toxins AGHAJANIAN, GEORGE J; HAIGLER, HENRY J Hallucinogenic indoleamines: Preferential action upon presynaptic serotonin receptors. Psychopharmacology Communications; 1975 Vol 1(6) 619-629 BOSFELD, JANE, Toad Tripping, OMNI; Dec 1989 CORBETT, L; ET AL Hallucinogenic N-methylated indolealkylamines in the cerebrospinal fluid of psychiatric and control populations. British Journal of Psychiatry; 1978 Feb Vol 132 139-144 FAURBYE, ARILD; PIND, K The presence of N-methylated and N-acetylated indole amines in the urine of schizophrenics and controls. Foreign Psychiatry; 1973 Sum Vol. 2(2) 3-10 MCCLUE, STEVEN J; bRAZELL, CELIA; STAHL, STEPHEN M Hallucinogenic drugs are partial agonists of the human platelet shape change response: A physiological model of the 5-HT2 receptor. Biological Psychiatry; 1989 Jul Vol 26(3) 297-302 MELTZER, HERBERT Y; FESSLER, RICHARD G; SIMONOVIC, MILJANA; FANG, VICTOR S Stimulation of rat prolactin secretion by indolealkylamine hallucinogens. Psychopharmacology; 1978 Vol 56(3) 255-259 SHULGIN, A. T. Hallucinogens Burger’s Medicinal Chemistry, Fourth Edition, Volume III, pg. 1123- 1124 8. Prawa autorskie Tekst powstał w oparciu o tłumaczenia i kompilacje publikacji wymienionych w punkcie 7. Dokument ten może być rozpowszechniany pod warunkiem zachowania jego obecnej formy oraz podania źródła i autora. Autor:Andrzej Wnuk Źródło:http://www.bufo.friko.pl/Bufotenin.htm

Komentarze

strugi (niezweryfikowany)
ide nad rzeke poszukac tej ropuchy szarej :D
Anonim (niezweryfikowany)
nie wiem czy kretynem jest ten co pisal ten artykul, ten co go umiescil , czy ten co go czyta.Ale oszczedzilibyscie zwierzakom tej watpliwej przyjemnosci aby byc przecpanym przez jakiegos niedorozwinietego dzieciaka.Trzeba bylo napisac jakie toksyny wystepuja w czlowieku i jak sie mozna nacpac czlowiekiem;)
Prokurator (niezweryfikowany)
Po co sie wypowiadasz? po co tu wszedles? Nudzi ci sie twojer zycie? Idz juz sobie, prosze.
a.
na oddzielny wpis :) -- a.
MSZ (niezweryfikowany)
Wypraszać trzeba takich ludzi prosto ci powiem WYJDŹ bo śmierdzisz i zapawasz na anty, więc po co wchodzisz na takie strony Łbie zakuty.
scream (niezweryfikowany)
"Wystepowanie bufoteniny obok halucynogennej dimetylotryptaminy o podwyższonym stężeniu wykazano u pacjentów chorych na schizofrenię." bzdura, badania - nie tylko takie, szukano wielu potencjalnych substancji jak chociażby powstający w wyniku utleniania adrenaliny adrenochrom - były prowadzone jednak niczego nie wykazano. z drugiej strony schizofrenia to nie grypa - każdy przypadek jest inny i może mieć inne źródła. ps. pocałuj żabkę w łapkę :)
mucha hiszpańska (niezweryfikowany)
Nie lepiej nawpierdalać się much albo stonek ? Odlot gwarantowany pół godziny rzygania i wogóle polecam zajebiste :)
Anonim (niezweryfikowany)
asd
babok (niezweryfikowany)
nigdy nie wykazano że ludzki organizm podczas schiza produkuje dmt. zdaje się że namierzono gdzieś śladowe ilości dmt we krwi. ludzki organizm posiada możliwości i składniki by metabolizować subst z grupy tryptamin, np. dmt jak i harminę. Wiadomo że szyszynki innych ssaków (przychodzą mi do głowy myszki laboratoryjne) produkują dmt w pewnych momentach życia. Badania na ludziach jednak są zakazane!!!! i nie dowiemy się za szybko czy i kiedy dokładnie to się dzieje u ludzi. a teraz spierdalać małolaty, tj strona dla dorosłych
Anonim (niezweryfikowany)
Co to za gowno?! ng schodzi anprawde na psy, wezcie te blogi skasujcie bo straszny syf sie tutaj pojawia zamiast TR. Niech sobie beda ale do cholery oddzielnie!
Anonim (niezweryfikowany)
Nie oceniam tresci merytorycznej, ale to nie miejsce na takie rzeczy. stad alep do adminow strony o odzielenie.
Endrju (niezweryfikowany)
zgadzam się na ng powinny być tylko i wyłącznie trip raporty. blogi dajcie gdzie indziej ps. jak możecie to poprawcie obrazki w komentarzach bo się nie wyświetlają samoczynnnie pod operą
on (niezweryfikowany)
Po co to tu? Chcecie zachęcić tym nas do lizania ropuch? Uważajcie bo naprawde zachęcicie kogoś młodego i pierdolnie on niechybnie na serce. W wieku młodym.
Anonim (niezweryfikowany)
W końcu znalazłem sensowny opis działania bufoteniny :)jak będzie sezon to chyba się wybiorę na poszukiwanie ropuch (aha i jeszcze jedno tak na marginesie - z tego co wiem to w polsce są tylko trzy gatunki z psychoaktywnymi wydzielinami)reszta w porządku
Zajawki z NeuroGroove
  • Gałka muszkatołowa

Doświadczenie:

Natura- Galka Muszkatołowa (wielokrotnie), MJ (regularnie), haszysz

Chemia-Amfetamina, pixy, Kodeina, Tramadol, Dopalacze (Tajfun, Smoke, Ja Rush, Konkret i wieeele innych)

Wiek: 18 lat (70kg)

Ilość: 30g świeżej mielonej gałki firmy kamis

Oczekiwania: Nadzieja na mistyczne doznanie

Obsada:

Murzyn

Mariusz

Emilia

Kolega 1

Kolega 2

I wiele innych nieznaczących osób (zbieżność imion/pseudonimów przypadkowa)

Treść:

  • Benzydamina
  • Dekstrometorfan
  • Dimenhydrynat
  • Pozytywne przeżycie

ok. 2g benzy, 300mg dekstrometorfanu, 250mg Dimenhydrynatu

czwartek, 23/02/2023 - ok. godz. 15

  • Grzyby halucynogenne

29 września 2001

  • 4-HO-MET
  • Miks

Po dwumiesięcznym odpoczynku od sajko, naszła mnie ochota na tripa i wtedy przyszedł pomysł zmiksowania  Metocyny z 5-MAPB do miksu w sposób zupełnie nie planowany doszło dopalenie kilku lufek maczanki na BB-22.

15:40