Metoda uprawy na ciastkach ryżowych opracowana przez Psilocybe Fanaticus.
WPROWADZENIE
ROZDZIAŁ 1 - przygotowanie słoików PF
ROZDZIAŁ 2 - szczepienie słoików PF
ROZDZIAŁ 3 - Tort Urodzinowy
ROZDZIAŁ 4 - terrarium dwukomorowe
ROZDZIAŁ 5 - terrarium dla bogacza
ROZDZIAŁ 6 - suszenie na chłodno
ROZDZIAŁ 7 - strzykawki i odcisk zarodników
2. Jak tylko ciasto-substrat zostanie skolonizowane i pokażą się oznaki owocnikowania, ciasto jest wyjmowane ze słoika i umieszczane w dwukomorowym terrarium gdzie zaowocuje.
3. Dojrzałe grzyby są zbierane, zdejmuje się z nich odcisk zarodników, po czym można je zjeść.
4. Z zebranych zarodników przygotowuje się strzykawki zarodnikowe do wykorzystania w kolejnym cyklu.
Polecane słoiki (super market, sklepy metalowe)
1. KEER szerokousty półpintowy słoik do przetworów - polecany (U.S)
2. BALL szerokousty półpintowy (podobny do poprzedniego) - polecany (U.S)
3. BALL regularnousty półpintowy słój podżemowy (U.S)
4. BALL półpintowy podżemowy (U.S)
5. 250 ml szklanka do picia (zwężająca się)
1/8 kubka mąki z brązowego ryżu (sklepy ze zdrową żywnością i nie tylko)
1/2 do 2/3 kubka ogrodniczego wermikulitu (tylko U.S), agroperlitu średnio granulowanego (Polska - sklepy ogrodnicze)
40-45 mililitrów wody lub (trochę mniej niż 1/4 kubka) (1,5 uncji) (3 łyżki stołowe + 1 łyżeczka do herbaty)
Przepis na substrat maksymalnie owocujący:
1/4 kubka mąki z brązowego ryżu
1/2 kubka wermikulitu/agroperlitu
60 cm3 wody
Nie każdy wemikulit jest taki sam. W zależności od rodzaju wermikulitu jego grubość znacznie się różni. Najgrubszy zatrzyma mniej wody niż drobniejszy. Jeśli proporcje (zawartość wody) z przepisu dadzą ciasto zbyt mokre lub błotniste użyj mniej wody. Zachowaj notatki proporcji, których używasz, aby móc odtworzyć przepis na najlepiej owocujący substrat.
Powyższy przepis wykorzystuje drobny wermikulit. Jeśli używany jest drobny wermikulit, pokrywka słoika powinna być luźno zakręcona podczas inkubacji (zobacz - "Pokrywka słoika - luźno czy ciasno").
Polecany jest wermikulit drobnoziarnisty ze względu na większe utrzymywanie wody. Aby sprawdzić wielkość cząstki wermikulitu, zmierz ją linijką, możesz wspomóc się szkłem powiększającym. Drobnoziarnisty wermikulit ma cząstki wielkości około 1 milimetra (niektóre większe, niektóre mniejsze). Gruboziarnisty ma cząstki około 4, 5 do 8 milimetrów.
Aby zrobić mąkę ryżową domowym sposobem, umieść trochę brązowego ryżu w młynku do kawy i zmiel go na drobny pył. Polecany jest świeżo zebrany brązowy ryż, od ryżu pakowanego. Świeższy ryż powoduję czasami dużą różnicę w owocnikowaniu.
Jeśli kubek do odmierzania ma nieodpowiednią wielkość przepis może nie wyjść, powodując tym samym zmniejszony wzrost. Sprawdź wielkość kubka w ten sposób: 1 kubek to 237 mililitrów lub 0,5 pinty lub 8 uncji płynu (miara angielska). 2 kubki to jedna pinta, 4 kubki to kwarta.
Połóż na stabilnej powierzchni pokrywkę słoika i przy pomocy ostrego gwoździa zrób cztery otwory blisko krawędzi pokrywki.
Jeśli używasz pokrywek dwuczęściowych (przykrywka zapinana + gumowa uszczelka) to w czasie otwierania, po zdjęciu pokrywki, uszczelka pozostaje na
słoiku. Połącz uszczelkę z pokrywką, używając dobrej (wodoodpornej) taśmy klejącej.
Umożliwi to w czasie przewietrzania i wyjmowania zdjęcie pokrywki jako całości.
Do sterylizowania z użyciem pary używany jest trzyczęściowy zestaw do parzenia warzyw (garnek, wkładany koszyk, oraz pokrywka). Dobry jest także rozkładany stelaż z nierdzewnej stali rozstawiany na dnie garnka. Można też położyć na dnie gara ręcznik. Cokolwiek co oddziela spód słoika od dna garnka, gdzie wysoka temperatura, mogłaby uszkodzić słoik, jest dobre.
Krok 1. Wsyp 1/2 kubka wermikulitu/agroperlitu do miski. Na wierzch wermikulitu/agroperlitu wsyp mąkę z brązowego ryżu. Powoli dodawaj wodę bezpośrednio na mąkę, by namoczyć ją jako pierwszą. Dokładnie wymieszaj składniki. Mieszanka powinna być zwarta i wilgotna. Jeśli eksperymentujesz nad mieszanką w celu polepszenia owocnikowania możesz dodać więcej wody (lub mniej). W celu wiernego odtworzenia proporcji mieszanki przygotuj substrat dla każdego słoika oddzielnie.
Notka dla wody: Warto wspomnieć o świeżości wody. Jakość wody jest faktycznie ważna. Przekonałem się, że najlepsza jest woda "naturalna". Powoduje lepszy wzrost grzybów na tym prostym substracie. Do wód naturalnych przeznaczonych dla wzrostu należą wody: głębinowe, bagienne, z jezior, strumieni, stawów, rzek, lub wody innego rodzaju bogate w związki organiczne. Słyszałem, że "mineralna" woda do picia też jest dobra. Przypuszczam, że jedną z najlepszych jest woda wyciekająca ze stosu kompostu organicznego. Do robienia i przechowywania roztworów zarodnikowych i strzykawek dobra jest woda destylowana.
Krok 2. Napełnij bardzo luźno słoik. U góry zostaw 1/2 do 3/4 cala (ok. 2 cm) wolnego miejsca. Wyrównaj powierzchnię. Za pomocą czystej ścierki lub chusteczki wytrzyj ścianki powyżej substratu wewnątrz słoika , tak aby nie została żadna cząstka ni plamka. Dopełnij resztę słoika suchym wermikulitem wyrównując poziom z krawędzią słoika. Ta górna warstwa ma chronić substrat przed zanieczyszczeniami z powietrza, działa jak bariera antysyfowa. Warstwa ta pochłania także wilgoć oraz reguluje parowanie i kondensację. Jest to oryginalne odkrycie Psylocybe Fanaticus.
Na zdjęciu czarną taśmą zaznaczono poziom suchego wermikulitu. Brązowa taśma pokazuje poziom substratu PF. Aby zapewnić ochronę przed zanieczyszczeniami z zewnątrz górna warstwa suchego wermikulitu musi mieć grubość pomiędzy 1/2 a 2/3 cala (ok. 2cm).
Krok 3. Połóż pokrywkę na słoiku (ostrymi krawędziami dziurek po gwoździach w dół). Zakręć lub załóż na pokrywkę zacisk sprężynowy. Za pomocą profesjonalnej (wodoodpornej) taśmy przylepnej (pozostaje podczas sterylizowania) zaklej otwory po gwoździach. Zapobiegnie to dostaniu się zarazków przez otwory.
Krok 4. Zagotuj gar wody. Włóż słoiki do gotującej się wody. Pokrywki powinny być zakręcone luźno, tak aby para wodna mogła swobodnie penetrować wnętrze słoików. Upewnij się, czy bulgocąca woda nie wlewa się do wnętrza słoików. Ustaw możliwie najmniejszy gaz, lecz taki by woda cały czas się gotowała. Gotuj słoiki przez 1 godzinę w SZCZELNIE przykrytym garnku (palniki gazowe są najłatwiejsze do kontroli). Szczelnie dopasowana pokrywka garnka jest kluczem przy gotowaniu na parze.
Podczas gotowania ciśnieniowego lub na parze, słoiki muszą być chronione przed kroplami skapującymi ze spodu pokrywki, gdzie skrapla się para wodna. Woda ta może przedostać się pod luźno przykręconymi pokrywkami słoików, co spowoduje nasiąknięcie substratu i w konsekwencji formułę szlag trafi. Aby tego uniknąć, owiń górę słoika folią aluminiową. Folia może być usunięta po zakończeniu gotowania (lub może pozostać do czasu zaszczepiania.)
Bądź ostrożny, nie przegrzej słoików, może to wysuszyć substrat. Rozwój zarodników i wzrost grzybów także powodują wysuszanie substratu. Przy zbyt suchym substracie grzyb rozwinie się tylko do pewnego momentu, zależy to od wilgotności początkowej substratu. Generalnie, jakiekolwiek zahamowanie wzrostu (z pominięciem zanieczyszczenia) jest oznaką wyschnięcia substratu. To ważny wskaźnik pozwalający stwierdzić i skorygować problemy wynikające z suchości substratu. Środkiem zaradczym może być zwiększenie ilości wody podczas przygotowywania substratu.
Po ostygnięciu dociśnij (dokręć) pokrywki i odstaw słoiki w spokojne, chłodne miejsce, gdzie będą czekały na zaszczepienie.
1. 1/2 pintowy (250 ml) słoik z substratem - 12 psi , 20 minut
2. Butelki z wodą - 12 psi , 55 minut
3. Strzykawki i igły - 12 psi , 10 minut
Słoik z substratem przeznaczonym do zaszczepienia musi być ostudzony. Upewnij się, że pokrywka jest ciasno zakręcona.
Wstrząśnij dobrze strzykawką z zarodnikami, aby równomiernie rozprowadzić
je w wodzie. Zdejmij taśmę zakrywającą otwory w pokrywce. Zdejmij osłonkę z igły i wsuń igłę przez dziurkę w pokrywce.
Przechyl strzykawkę w kierunku środka pokrywki, tak aby czubek igły dotykał do ścianki słoika.
W ten sposób rozprowadzisz w dół ścianki wodę z zarodnikami, umożliwi to zaszczepienie dolnych części ciasta-substratu.
Zaszczep każdy otwór kilkoma kroplami wody z zarodnikami.
Naciskając na tłoczek strzykawki, przez ściankę słoika obserwuj czubek igły. Jak tylko woda pojawi się wokół czubka, zwolnij tłoczek.
Przed każdym zaszczepianiem otworu, wstrząśnij strzykawką by wymieszać zarodniki. Na każdy słoik użyj około 1 centymetra sześciennego płynu zarodniowego.
Umożliwi to zaszczepienie 10 słoików jedną strzykawką (10 cm3). Można wstrzykiwać więcej płynu w każdy otwór co przyspieszy kolonizacje, zmniejszając tym samym
ilość słoików zaszczepionych jedną strzykawką. Jeśli igła się zapcha, np. po wbiciu w substrat wyciągnij ją trochę powinno ją to odetkać
(w najgorszym wypadku wymień igłę na nową !sterylizowaną!).
Na tym zdjęciu widać czubek igły oparty o wewnętrzną ściankę słoika. Wstrzyknięty roztwór powoli rozpływa się w dół słoika zapewniając
równomierne zaszczepienie. Warto dodać, że wermikulit na tych zdjęciach jest bardzo gruby. Zrobiono to dla celów wyłącznie demonstracyjnych,
aby zwiększyć widoczność igły. Taka wielkość wermikulitu przy hodowli jest niedozwolona.
Jeśli dotkniesz igłę strzykawki, umieść ją nad płomieniem palnika w celu sterylizacji. Płomień z palnika alkoholowego jest płomieniem czystym, podczas gdy zapalniczka do papierosów zostawia niepożądany nalot. Aby zrobić prowizoryczny palniczek alkoholowy postaw żaroodporną szklankę do góry dnem. Przy pomocy zakraplacza do oczu zakropl na spód szklanki kilka kropli denaturatu i podpal zapałką, lub zapalniczką. Płomień taki nadaje się do sterylizacji małych stalowych narzędzi. W celu wysterylizowania, podgrzej igłę nad płomieniem przez kilka sekund. Z igły może wytrysnąć troszkę rozgrzanej wody, lecz zarodniki w strzykawce są bezpieczne. Jeśli zostanie trochę roztworu z zarodnikami, zabezpiecz igłę kapturkiem i przechowaj strzykawkę na później. Strzykawkę przechowuj w ciemnym chłodnym miejscu (lodówka). Wysterylizuj igłę bezpośrednio przed ponownym użyciem.
Słoiki mogą być zaszczepiane bez konieczności użycia pokrywek z otworami. Zanim wypróbujesz tą technikę, wypróbuj najpierw korzystając z pokrywek z otworami. Pokaże ci to, jak poprawnie i bezproblemowo działa nasza technika (prawie odporna na niepowodzenie).
Jedyne na co trzeba zwrócić uwagę to, żeby jak najmniej wzruszać wierzchnią warstwą wermikulitu, szczególnie podczas wyciągania igły po zaszczepieniu. W razie poruszenia ostrożnie umieść poruszony wermikulit z powrotem na miejscu. Substrat znajdujący się pod spodem nie może zostać wystawiony na działanie zanieczyszczonego powietrza. Jeśli używasz szklanek lub pojemników zastępczych przykryj otwór wlotowo-wylotowy cienką folią aluminiową. Po zaszczepieniu z powrotem przykryj pojemniki.
Po zaszczepieniu słoików, dociśnij (dokręć) pokrywki i pozaklejaj otwory po igłach. Umieść słoiki w bezpiecznym miejscu z dala od bezpośredniego
światła słonecznego. Rozproszone światło jest wystarczające. Jeśli temperatura utrzymywana jest w granicach 21°C, kolonizacja rozpocznie się w ciągu
3 do 5 dni. Kolonia to małe, białe, puszyste miejsca, szybko rozrastające i rozszerzające się. Temperatura pokojowa jest OK.
Jeśli w pomieszczeniu jest chłodno, oświetlanie słoików z góry jest na tym etapie wystarczające. Dobrze sprawdza się lampka przykręcana do stolika.
Utrzymuj temperaturę w granicach 21°C(nie przegrzej słoików, kontroluj temperaturę za pomocą termometru).
Chłodniejsza temperatura nie jest problemem (wolniejsza kolonizacja), ważne jest aby nie przegrzać.
Po całkowitym pokryciu substratu białą grzybnią (2 lub 3 tygodnie po zaszczepieniu), słoiki należy wystawić na działanie światła (nie bezpośredniego słonecznego). Grzybnia kontynuuje przenikanie do wnętrza substratu, póki nie zgromadzi ilości pożywienia, potrzebnej do rozpoczęcia owocnikowania. W ciągu niecałego tygodnia (do kilku tygodni) od czasu całkowitego skolonizowania substratu, zaczynają pokazywać się cienkie, białe wypustki. Jest to początek cyklu owocnikowania. Wkrótce po tym, w przeciągu tygodnia, małe okrągłe wypustki zaczynają zmieniać kolor na żółty.
W końcu pojawiają się czerwonawe wielkości łebków od szpilek grzybki. Zaczyna się zasadniczy wzrost.
To zdjęcie pokazuje słoik z substratem 23 dni po zaszczepieniu. Pojawiły się zaczątki grzybów, czas na wyjęcie substratu (narodziny ciacha).
Właśnie od tych zaczątków zależy owocnikowanie. Zaczekaj dopóki się nie pojawią, zwiększy to owocnikowanie.
Bądź ostrożny, nie zniszcz podczas wyjmowania zalążków grzybów, rób to bardzo delikatnie.
Zdejmij pokrywkę ze słoika i za pomocą czystego widelca usuń zabezpieczającą, wierzchnią warstwę wermikulitu. Prawdopodobnie zobaczysz na niej trochę kosmyków grzybni. Umieść pokrywkę przy wylocie słoika i obróć go do góry nogami. Delikatnie potrząśnij słoikiem, lub lekko stuknij o przykryty czymś amortyzującym (gazety) blat stołu. Grzybciasto powinno się wyśliznąć na pokrywkę (NARODZINY). Pokrywka od słoika będzie pełnić teraz funkcję podstawki pod ciastko. Podczas przenoszenia ciastka bądź ostrożny aby go nie rozwalić, nie zgnieść, i aby nie wgnieść grzybni. Miejsca po wgnieceniach nabierają niebieskawej barwy. Grzybnia jest elastyczna i do pewnego stopnia może znosić przenosiny, ale przenoś ją jak najmniej. Ciasto ma charakterystyczny, przyjemny zapach grzybów.
Po wyjęciu ciasta ze słoika, owiń je luźno kawałkiem bibuły, aby mogły w nią wsiąknąć jakiekolwiek kropelki wody, które mogły się osadzić na grzybni. Bezpośrednio po wyjęciu ciastek ze słoików, należy umieścić je w dwukomorowym terrarium, aby rozpoczął się cykl owocnikowania.
To jest ciastko kilka dni po narodzinach. Jest to zdrowy początek owocnikowania.
Niektóre grzyby mogą wyrosnąć zdeformowane (zwinięte kapelusze, guzowate trzony, skarłowaciały wzrost), ale większość będzie w pełni normalna.
Jak na ironię te właśnie okazy zawierają więcej magicznych alkaloidów, są więc mocniejsze od piękności, które wkrótce zdominują ciasto. Cienkie,
zniekształcone, małe grzybki także są dobre.
Rozpoznanie zniekształconych sztuk nie jest trudne. Jeśli tylko są zdrowe i czyste są najwartościowsze. Mogą także pokazać się mutanty innego rodzaju - kuliste grzyby z małym kapeluszem, lub całkowicie go pozbawione. Także nadają się do zbioru. Razem z tymi mutantami, pokazują się oczywiście normalne okazy.
Z raportów wynika, że Psilocybe Cubensis jest "słabym" grzybem. PF i inni przekonali się, że nie koniecznie. Wszystko zależy od tego, na czym są hodowane, jak dojrzewają, kiedy są zbierane i jak są przechowywane.
Potencja grzybów zależy od ich wieku, w czasie zbiorów. Naukowo stwierdzono, że małe niedojrzałe okazy są znacznie mocniejsze niż większe, dorosłe sztuki. Ponad połowa pierwszych zalążków, będzie zdeformowana (przestają rosnąć, są pokrzywione i karłowate). Należą do najmocniejszych. Zbierz je zanim sczernieją. Użyj w tym celu ostrego noża. Także zniekształcone grzyby są mocne. Zbierz je, kiedy są młode, zanim sczernieją im kapelusze. Normalne (niezniekształcone) grzyby należy kosić zanim pęknie błonka pod kapeluszem. Mają wtedy mniejsze i bardziej okrągłe kapeluchy. Należy zaznaczyć, że na zdjęciach znajdujących się w tym poradniku, grzyby w większości przypadków są już dobrze rozwinięte. Chociaż, dojrzałe grzyby są piękne i doskonałe, nie są tak mocne jak drobniejsze okazy. Dojrzałe osobniki są dobre na pokaz, a także do uzyskania zarodników, ale ich moc jest mniejsza.
1. Zaszczepienie zarodnikami w celu hodowli grzybni - w ciągu tygodnia, w temperaturze pokojowej
2. Rozrost grzybni, kompletna kolonizacja ciasta - około 2 do 3 tygodni
3. Kolonizacja do czasu rozpoczęcia owocnikowania - w przeciągu 2 tygodni
4. Owocnikowanie trwa około dwóch tygodni. Po początkowym zaróżowieniu, grzybnia przybiera kolor niebieski i nie rodzi więcej grzybów.
Jeśli na początku owocnikowania ciasto pozbawione jest zniekształconych zalążków i bańkowatych grzybów i używane jest podwójne terrarium PF,
owocnikowanie może być dwa lub trzy razy większe.
Cały proces od zaszczepienia do owocnikowania trwa od 4 do 6 tygodni.
2. Słoiki z substratem nie ostygły wystarczająco po sterylizacji, co zabiło zarodniki. Zaszczepiaj tylko słoiki zimne w dotyku.
3. Podczas transportu paczka ze strzykawką wystawiona została na działanie wysokiej temperatury (rzadki przypadek). Przegrzany luk bagażowy samolotu, ciężarówka pocztowa zaparkowana cały dzień w pełnym słońcu. Paczka pozostawiona cały dzień w skrzynce pocztowej wystawionej na działanie słońca.
4. Zarodniki w strzykawce mogą przetrwać niskie temperatury, ale ekstremalnie niskie prawdopodobnie je zniszczą.
Wewnętrzny wymiar ramy przykrywy musi być WIĘKSZY od górnych krawędzi akwarium. Czysty arkusz polietylenowej (czyt. plastikowej) folii jest przypinany do dolnej (lub górnej) strony drewnianej ramy w taki sposób, by szczelnie był dociskany do górnych krawędzi akwarium. Pokrywa zasadniczo opiera się na folii. Najważniejsze jest aby akwarium było szczelnie zakryte, tak aby nie dostawało się do niego powietrze, i aby nie traciło wilgoci.
Wszystko zaczyna się od ręcznego spryskiwacza. Pierwsza zasada, nigdy nie pryskać bezpośrednio na grzybnię. W stosunku do delikatnej struktury sieci grzybni, krople wody są wielkimi stawami. Kropla wody zatopi mikrostrukturę świata grzybni, skutkiem czego dojdzie do zatrzymania wzrostu lub zakażenia. W przeciwieństwie do drobnych cząsteczek wody unoszących się w powietrzu, które wlatują w strukturę grzybni dostarczając jej potrzebnej wilgoci. Parowanie wody jest procesem, w którym tworzą się drobne wodne molekuły.
Tak więc na potrzeby grzybni musimy rozpylić strumień ze spryskiwacza. Cel ten spełnia przesłona i pierwsza komora. Pierwsza komora przejmuje zadawane spryskiwanie. Strumień ze spryskiwacza trafia na przesłonę, rozbija się na niej w delikatną mgiełkę, po czym przelatuje z boków osłony do drugiej komory, gdzie otacza odgrodzoną od większych kropli grzybnię, którą spławia w odpowiedniej wilgoci. Po pewnym czasie wilgoć skondensuje się na ściankach terrarium i zacznie skapywać w dół. Przesłona jest pod skosem i spełnia jednocześnie rolę dachu, po którym spływa wilgoć. Tak więc im większa kondensacja tym lepiej.
Przy każdym spryskiwaniu grzyby powinny być wentylowane. W tym celu zdejmij pokrywę terrarium i przytrzymując w pionie przesłonę wachluj komorę z grzybami przy pomocy jakiegoś kawałka sztywnego papieru. Następnie spryskaj jak wyżej. Także zbierająca się na dnie woda powinna zostać usunięta (rozwijają się w niej bakterie). Można to w prosty sposób wykonać za pomocą gumowej gruszki (do dostania w aptece), lub kawałkiem materiału poprzez nasączenie go.
Postaw terrarium w normalnym pokojowym świetle (nie bezpośrednio słoneczne). Fluorescencyjna lampa małej mocy przeznaczona dla wzrostu roślin, zmusi te fototropiczne grzyby do wzrostu w pożądanym kierunku (w górę). Możesz pozostawić ją włączoną cały czas.
Zdeformowane, poskręcane i więdnące grzyby i zalążki są oznaką niskiej wilgotności. Aby wzrost był jak najlepszy, wilgotność musi być bardzo wysoka.
To terrarium używane było przy robieniu testów z perlitem. Znalazłem je w sklepie z nowym i używanym wyposażeniem dla restauracji, w Seattle za 25$. Jest to przykrywana taca wystawowa.
Spisuje się doskonale z perlitem (i bez) i mieści 9 dwustupięćdziesięcio mililitrowych ciastek. To obok zawiera 7 sztuk. Ciasta są po pierwszym owocnikowaniu, i to owocnikowanie jest drugim z kolei. Grzyby które ukazują się później zawsze mają wspaniałą budowę.
Jeśli nie możesz znaleźć takiego w swoim mieście, możesz zamówić jeden za około 75$ (stąd nazwa: dla bogaczy). Zadzwoń do producenta w Kalifornii (Cal-Mil) pod numer 1 800 321 9069. Tam powiedzą ci, gdzie można go zamówić (od przedstawiciela znajdującego się najbliżej twojego miasta w U.S)
Niestety, czasami dystrybutor wymaga minimalnego zamówienia - 2 szt. Na szczęście terrarium, które ci przyślą jest większe niż to przedstawione na powyższym zdjęciu. Jest w nim miejsce dla kilku ciastek więcej. Wszystkie grzyby na zdjęciach w tym poradniku, wyhodowane zostały w takim terrarium.
Numer katalogowy:
314-15-- the "connoisseur cover"
316-15 -- "Deep Tray" bottom half
Jednostka ma 15 cali średnicy i coś koło tego wysokości.
Wykorzystując to terrarium najpierw spryskaj wewnętrzną stronę. Umieść ciastka w środku. Przytrzymaj przykrywkę nad tacką i spryskaj drobną mgiełką powietrze jakieś 50cm nad ciastkami, po czym szybko przykryj tacę z ciastkami tak aby uwięzić mgłę w środku. Wietrz i spryskuj raz dziennie. Co jest w tym takiego dobrego, a to że można je pozostawić dłużej bez opieki (ustaw i pozostaw).
Tak, wiem, że jest kosztowne, ale działa tak dobrze, i jest świetną ozdobą stolika do kawy. Jeśli człowiek od którego wynajmujesz mieszkanie przyjdzie na inspekcję, zobaczy je i powie, "hej, fajne grzyby, co to za rodzaj"? Wtedy ty mu odpowiesz, "zdobyłem je z katalogu firmy naukowej, jest to nowy miniaturowy zestaw do hodowli grzybów , grzyby są niejadalne - tylko dzikie" (lub jakiś inny absurd). Wtedy właściciel rozejrzy się z aprobatą dookoła, zauważy porządek i schludność twojego mieszkania i wyjdzie, nie zdając sobie sprawy, że właśnie widział pokarm bogów.
To terrarium zostało zrobione przez fachowca od produktów plastikowych. Nie jest tanie, lecz jeśli możesz znaleźć właściwą osobę, to koszt jest niewiele większy od kosztu powyższej kopuły dla bogatych. Terrarium to jest zrobione z czystego plastiku akrylowego. Jest jednoczęściowe, z wyjmowaną przesłoną dla spryskiwacza. Na górze znajduje się otwór, przeznaczony na końcówkę spryskiwacza, zatykany gumowym korkiem. Zaprojektowane jest na pomieszczenie jednego ciasta, ale ciasno można upchać w nim nawet cztery. Ciasto w środku ma pierwszy rzut owocnikowania, ze szczepu zarodników PF - typowe jak na pierwszy rzut przy wykorzystaniu metody PF.
Terrarium ma otwierane dno, tak więc nakrywa ciastka leżące na tacy.
To terrarium jest najbardziej błędo odporne, jakie można mieć. Może być większe - tak duże jak 45-litrowe akwarium, lub większe.
Plastikowy ekspert zrobi takie po prostu patrząc na to zdjęcie, a ty dasz mu tylko wymiary, lub tacę do której chcesz dopasować terrarium.
Jeśli mieszkasz w dużym mieście nie powinieneś mieć trudności w znalezieniu profesjonalisty, który by to zrobił.
1. Najłatwiejszym sposobem suszenia grzybów, jest umieszczenie ich na drucianej siatce, z dostępem powietrza ze wszystkich stron. Nigdy nie susz ich w piecu lub przy źródłach gorącego powietrza. Gorąco zmniejsza moc grzybów.
2. Można także użyć bezszronową (odwilżającą) lodówkę, ale suszenie jest dłuższe i nie każdy posiada taką lodówkę.
3. Jednak najlepsze do suszenia na chłodno jest użycie środka pochłaniającego wilgoć - odwilżacza.
POTRZEBNE MATERIAŁY - odwilżacz - arkusz drucianej siatki - plastikowy pojemnik - foliowa torba strunowa.
ŹRÓDŁA ODWILŻACZY
1. Odwilżacz "DRIERITE" (sklepy z wyposażeniem laboratoriów, chemiczne). Jest to uniwersalny odwilżacz laboratoryjny.
2. Granulki Silica Gel (krzemionkowy żel) - odwilżacz (sklepy z wyposażeniem laboratoriów, chemiczne)
3. "DAMP GONE" - (wygląda jak "granulki szczynowe dla kotka" - do osuszania zawilgoconych pomieszczeń)
Jest to niedrogi odwilżacz, ale działa tak dobrze jak reszta.
Uwaga: Produkty te mogą zawierać związki toksyczne - nie wdychaj pyłu i staraj się nie dotykać bezpośrednio - wysuszają skórę. Korzystaj z tych zasad, i wiedz że odwilżacz zamknięty w szczelnym pojemniku, pod siatką z drutu nie zrobi grzybom nic poza wysuszeniem ich. Przy takim użyciu jest zupełnie bezpieczny.
Odwilżacz po prostu pochłania wilgoć z powietrza . Wilgoć z grzybów jest bezpośrednio wchłaniana przez odwilżacz, co powoduje ich wysuszanie. Odwilżacz może być używany nieograniczoną ilość razy. Po użyciu należy go podgrzać, wysuszyć i zapakować na później. Przechowuj go w szczelnie zamkniętym pojemniku, tak by pozostał suchy i gotowy do użycia. Odwilżacz podgrzewaj w piekarniku według zaleceń producenta. Przed pierwszym użyciem powinno się go najpierw podgrzać w celu osuszenia, gdyż może zawierać wilgoć która osłabi jego działanie.
Susząc średniej wielkości grzyby, takie jak Psilocybe Cubensis, wsyp pod grzyby, na dno pojemnika warstwę odwilżacza grubości jednego cala (2,5 cm).
Na drucianej siatce umieść grzyby, po czym siatkę z grzybami umieść w pojemniku nad odwilżaczem. Włóż pojemnik z siatką, grzybami i odwilżaczem do
torby strunowej.
Torba na śmieci także jest dobra. Jeśli wykorzystasz przezroczystą torbę, będziesz mógł obserwować proces suszenia grzybów. Po 24 godzinach, można
zobaczyć niewielkie zmarszczenie grzybów. Cztery, pięć dni później, grzyby będą wysuszone na kamień. Dobrze wysuszony grzyb pęka po wygięciu. Aby to
sprawdzić zegnij nogę (grzyba oczywiście), jeśli pęknie to dobrze.
W celu najlepszej ochrony alkaloidów, pojemnik do suszenia można umieścić w lodówce, by suszyć grzyby w temperaturze bliskiej zera.
Jeśli wilgotność pokoju jest nieduża, można zastosować suszenie wstępne, kładąc grzyby na drucianej siatce i wystawiając na działanie powietrza.
Po kilku dniach obkurczone grzyby mogą być szybko i kompletnie wysuszone w pojemniku z odwilżaczem.
Grzyby suszone w ten sposób można przechowywać miesiącami.
Przechowuj je zamykając szczelnie w foliowych torebkach, lub w słoikach z gumową uszczelką (jak na zdjęciu- wysuszone grzyby w małych torebkach leżą na
odwilżaczu). Lodówka jest dobrym miejscem do przechowywania , ale upewnij się, że grzyby są szczelnie zamknięte w swoich pojemnikach, co uchroni je przed
wilgocią lodówki.
1. Wysterylizuj słoik i pokrywkę w piekarniku w temperaturze ok. 150 °C przez około pół godziny. Pokrywka w czasie sterylizacji powinna być nie dokręcona. Po ostygnięciu słoika, dokręć pokrywkę i pozostaw do czasu, w którym będzie potrzebny do zdjęcia odcisku. Gumowa krawędź będzie trochę pomarszczona, ale nie przeszkadza to w tej technice.
Nota: Co należy czynić przy sterylizowaniu. Po pierwsze, zawsze myj łapy przed przystąpieniem do prac sterylizacyjnych. Ręce są pierwszorzędnym źródłem bakterii i różnych zarazków. Wysterylizuj wszystkie robocze powierzchnie alkoholem. Utrzymuj powietrze w bezruchu. Nie wydychaj powietrza na warsztat pracy. W celu oczyszczenia pomieszczenia przed przystąpieniem do prac wymagających sterylności uruchom małe domowe urządzenie w stylu HEPA - oczyszczacz powietrza (wydajność 99.97% - dostępny w aptece lub w firmach z wyposażeniem laboratoriów) na kilka godzin w zamkniętym pomieszczeniu.
2. Wysterylizuj nożyczki nad płomieniem palnika alkoholowego i odetnij kapelusz grzyba. Odetnij go tak wysoko jak to możliwe, tak aby po włożeniu do słoika blaszki płasko przylegały do jego dna. Szybkim, zdecydowanym ruchem przenieś kapelusz do wysterylizowanego słoika i zakręć go luźno. W celu przytrzymania i łatwiejszego wyjęcia kapelusza, wbij w jego czubek długi prosty klin i unieruchom go.
3. Odstaw słoik z kapeluszem na kilka dni w spokojne miejsce, z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Jak tylko pojawi się odcisk zarodników odkręć pokrywkę i przy jak najmniejszym poruszeniu powietrza szybko wyjmij kapelusz. Przed uszczelnieniem słoika (za pomocą taśmy), pozostaw go na kilka dni z luźno zakręconą pokrywką, w spokojnym nie przewiewnym miejscu, tak aby mogła ulecieć z niego wilgoć pozostała na zarodnikach i na szkle. Słoik z zarodnikami przechowuj w temperaturze pokojowej w ciemnym miejscu. Nie przechowuj go w lodówce.
Zarodniki Psilocybe Cubensis ulegają degradacji po kilku miesiącach od czasu ich zebrania. Średnio po 1,5 roku, rozwój grzybni będzie zdecydowanie słabszy lub nie nastąpi w ogóle. Grzybna rozwija się masowo i zdecydowanie kiedy zarodniki są świeże.
Lista materiałów:
1. Odcisk zarodników w słoiku.
2. Sterylna strzykawka z wodą destylowaną do wstrzyknięcia do słoika z zarodnikami.
3. Sterylna strzykawka do nabrania ze słoika zarodników z wodą.
4. Mały szklany pręt do mieszania (sklep z wyposażeniem laboratoriów).
5. Alkohol, szklanka do tequili, zakraplacz do oczu.
6. Pokrywka z dwoma otworami. Przygotuj ją wiercąc jeden otwór pośrodku tak by średnicę dopasować do szklanego pręta. Drugi otwór wykuj przy
krawędzi pokrywki, będzie służył do włożenia igły od strzykawki.
Głównym punktem tej techniki jest jak najmniejsze dopuszczenie do wnętrza słoika powietrza z zewnątrz. Zawsze zabezpieczaj otwory w pokrywce przez naklejanie na nie wysterylizowanej folii aluminiowej, lub plastra opatrunkowego (sterylnego, bez opatrunku oczywiście).
Strzykawkę z zarodnikami przechowuj w ciemnym chłodnym miejscu. Prawidłowo przygotowana i przechowywana strzykawka z zarodnikami będzie dobra przez kilka miesięcy, a nawet przez rok lub dłużej.
tłumaczenie:cjuchu
[ ZarodnikI ] [ FaQ ] [ Lista mailowA ]
Dom. Lato. Cisza i spokój w sam raz na rozkminy i spróbowanie nowej substancji jaką jest dla mnie 4-CMC. Nastawiam się na to, że będę ją sprawdzał powoli i być może potem z czymś pomieszam, bo z ketonami nie mam najmniejszego doświadczenia.
[notatka na wstępie: w nawiasach kwadratowych komentarze do tekstu pisane całkiem już na trzeźwo z perspektywy czasu. Może się komuś przydadzą...]
ok. 17:00 wzięto 100mg 4-cmc (refresh) donosowo.
ok 18:00 tabletka 4-meo-mipt oralnie i dorzutka ok kolejne 100mg 4-cmc donosowo. Na symptomy odwodnienia pito duże ilości wody.
Wspaniały humor - wielkie podniecenie, lekki strach. Bardzo sprzyjające warunki: ciepły, majowy dzień, zielony park oraz moje mieszkanie.
Moja styczność z narkotykami była niewielka, dlatego też na spotkanie z kwasem cieszyłam się niebywale. Byłam w znakomitym nastroju, słońce zaglądało mi w oczy, a chmury układały się w pierzaste okrągi niczym w malowidłach słynnych impresjonistów. Czułam taką euforię, której nie da się opisać werbalnie.
Słowem wstępu: przygodę z kodeiną zaczęłam parę miesięcy temu, początkowo dwie-trzy tabletki Antidolu lub Thiocodinu na łatwiejsze zaśnięcie i żeby zlikwidować wieczorny głód. Z czasem tabletek było więcej, aż wreszcie zaczęłam robić ekstrakcję. Najpierw z 1,5 opakowania, potem z 2. Ale w sumie nie było to nic ciekawego - po prostu wychillowanie na wieczór. A wczoraj uznałam, że muszę wreszcie coś naprawdę mieć z picia tego obrzydlistwa, więc wzięłam trzy opakowania...
Komentarze
Czy do sterylizacji jest potrzebny szybkowar czy wystarczy zwykły garnek?