TALK - Rozmowy [H]

[pokolenie Ł.K.]

Jej bełkot która na początku może mieć urok przybiera w końcu formę pretensjonalnego bloga załamanej nastolatki których pełno w internecie.

Racja, dla mnie twórczość Rosiek to w ogóle nie jest literatura, tylko maksymalnie tendencyjne blogimbanie się nad tematem. Natomiast "My dzieci z dworca Zoo" to rzecz świetna literacko, chętnie bym to przeczytał nawet gdyby nie było tam nic narkotykach - pierwsze rozdziały, opisy tej przytłaczającej, odczłowieczonej atmosfery Berlina Zachodniego, zdychającej tam społecznej wrażliwości i kultury, są w sumie moimi ulubionymi.

[Władek]

Dokładnie, mi było zajebiście szkoda Christiane, że wychowywała się w takim syfie. Polubiłem ją bardzo, chociaż po obejrzeniu filmu była mi raczej obojętna.

[popierdolino]

bo film jest taki se

[malinkaxs]

przeczytałam całą książkę .Sprawiła na mnie ogromne wrażenie.. natomiast film moim zdaniem był trochę nudny

[taslop]

Pamiętam tą książkę warta przeczytania, była to pierwsza książka która pokazała mi jak interesujące może być czytanie. Wcześniej niechętnie podchodziłem do literatury od tamtego czasu uległo to trochę zmianie.

[robbon]

Pamiętam tą książkę warta przeczytania, była to pierwsza książka która pokazała mi jak interesujące może być czytanie. Wcześniej niechętnie podchodziłem do literatury od tamtego czasu uległo to trochę zmianie.

Pjona. Mam to samo.

[muciata]

Chociaż zastanawiam się co by było gdyby pewnego dnia ktoś postawił przede mną wszystkie dostępne narkotyki i powiedział: "Masz, próbuj." ;-) Ciekawe czy byłbym w stanie odmówić sobie strzała z heroiny czy wciągnięcia kreski koksu :) Skusilibyście się na taką "degustację"?

Owszem, skusiłabym się i nie widzę w tym nic specjalnie złego.
A żeby nie było OT to dodam, że czytałam "My, dzieci z dworca ZOO" i całkiem mi się podobało.

[MrowkiAtakujaLas]

Jej bełkot która na początku może mieć urok przybiera w końcu formę pretensjonalnego bloga załamanej nastolatki których pełno w internecie.

Racja, dla mnie twórczość Rosiek to w ogóle nie jest literatura, tylko maksymalnie tendencyjne blogimbanie się nad tematem. Natomiast "My dzieci z dworca Zoo" to rzecz świetna literacko, chętnie bym to przeczytał nawet gdyby nie było tam nic narkotykach - pierwsze rozdziały, opisy tej przytłaczającej, odczłowieczonej atmosfery Berlina Zachodniego, zdychającej tam społecznej wrażliwości i kultury, są w sumie moimi ulubionymi.

Bez kitu! Zgadzam się z Wami całym serduchem.
W ogóle, nie rozumiem fenomenu Rosiek- pierwsza część (bo jak nie każdy pamięta były dwie, w jednej książce) Pamiętnika Narkomanki była do przeżycia, ale już druga, i tak w sumie cała reszta jej grafomanii to masakra jakaś.
Facetka zachwyca się nad tym, co ją złego w życiu spotkało (narkomania, schizofrenia, alkoholizm, gwałt, chęć popełnienia samobójstwa, i tak dalej), a potem nad własną twórczością: "Doktor Marek twierdzi, że wyprzedziłam epokę w pisaniu. W "Kokainie" na pewno. [Alkohol Prochy i Ja]". Ta, jasne.
Co do Dzieci Z Dworca Zoo- racja, pierwsze rozdziały są wyśmienite, czuć ten chłód niemieckiego gigantycznego blokowiska, czuć zapach zatęchłych klatek schodowych, słychać śmiech dzieci które bawią się wśród tego całego syfu... Niesamowita rzecz, przeczytałam pierwsze rozdziały w super szybkim tempie.
Co do książek opowiadających historie ludzi, którzy wpakowali się w dragi to polecam "Gady" Mirosława Sokołowskiego (bardzo realistyczna historia gościa, który władował się w kompot) i "Mistyków i narkomanów" Wojciecha "Tarzana" Michalczewskiego (trudno dostępna książka teraz, niestety).

[Neko]

"Mistyków i narkomanów" łatwo znaleźć w ebooku, a objętość w miarę nieznaczna, więc da radę na monitorze przemęczyć. i tak, jest bardzo godna polecenia - niekoniecznie nawet jako zapis nałogu, bo on stanowi stosunkowo małą część biografii, ale dla opisu polskiej kontrkultury klejonego przez jej współuczestnika, i dla samego autora właśnie - złodzieja, gita, hipisa, alkoholika, lekomana, narkomana, terapeutę, zoologa-amatora, włóczęgę, chrześcijanina, jogina, buddystę, maga, grafomana, i w gruncie rzeczy - mimo ewidentnych niedociągnięć - dość sprawnego prozaika. naprawdę warto.

[anonimus]

Miałem ogromną przyjemność przeczytać, i dowiedzieć się wielu rzeczy na nasz temat. Naprawde godne polecenia. Widziałem też film, ale dopiero po przeczytaniu książki i musze powiedzieć, że też jest zajebisty, niestety brakuje w nim wielu rzeczy, które zawiera książka, no ale ciężko nakręcić film od deski do deski. Najbardziej mnie zdziwiło to jak przeczytalem na wikipedii, że to się działo naprawdę, a główni bohaterzy żyją do tej pory :-)

Czytałem też Pamiętnik Narkomanki.
Porównując obie ksiązki MdzdZ jednak bardziej mi się podobało, ale pamiętnik Rośkowej też mi się miło czytało ;)

Obie książki czytałem jakies 2 lata temu jak jeszcze ostro ćpałem kodę i tramal więc mocno się wczuwałem w akcje ;) nawet dowiedziałem się dzięki książce o jednym typku z budy, że grzeje, bo dużo osób dopisywało w niej swoje myśli po bokach kartek.

Aktualnie zabieram się za książkę "ĆPUN" Melvin Burgess

[ external image ]


P.S Jeśli ktoś, kto teraz to czyta chodzi, chodził, lub ma zamiar iść do browara to niech sobie przeczyta MdzdZ lub Pamiętnik Narkomanki, już teraz nie pamiętam, o którą chodzi, ale znajdzie tam coś ode mnie :-p ) , a w ĆPUNie też coś dodam od siebie :-p te ksiązki są już tak stare, że nie jest mi żal, po drugie mają ich pełno w bibliotece, a zawsze to jakiś ślad po sobie :-)