TALK - Rozmowy [H]

[miejscepoprzecinku]

Emocje są częścią życia i droga do ich unicestwienia nie jest droga odpowiednią do utrzymania jakiejś symbiozy danego życia osobnika.

Dawano, dawno temu faktycznie różnego typu substancje potrafiły u mnie je tłumić, ale to nie działa w nieskończoność.

Dobrze jest nauczyć się z nimi żyć i - śmiem przypuszczać, że - tutaj pewnie spory odsetek nie potrafi sobie z tym radzić.

Sam nie potrafię radzić sobie ze wszystkimi, spory wachlarz ich poznałem na trzeźwo już po terapii, sporej części się uczę nadal i jeszcze jest sporo do odkrycia

Oczywiście zjechana nowocześnie dopamina jak wyżej napisał też ma wpływ

Warto jest (może, ale nie wiem czy się opłaca #pdk) uświadomić, że lęk przed ich poznaniem i wyrażeniem jest kurwa tak irracjonalny, że to się w pale nie mieści
Jasne: gdy całe życie nas gnojono w różne sposoby (DDA here) to nie jest łatwo uczuć się tego na nowo
Ale żeby tak je anihilować?
A to przystoi takiemu kawalerowi czy panience, która to czyta? Czy to po ludzkiej godności? ;)

Kurcze, moja obecna sytuacja tutaj mialaby sporo do powiedzenia - naaaawet może więcej gdyby mnie skręt nie łapał
Gdybym na siłach się znalazł i pamięć nie zawodzi, to skrobne co nieco na ten temat holistyczny i transgresyjny
Ale ciii, co by nie wywołać wilka z lasu

Stan obecnych emocji przy skręcie, wyjściu ze sporej infekcji: lekka radość, pomieszana z ulgą, ekscytacja delikatna (na efekty zerowania się z opio), wdzięczność, że mam zajebista rodzinkę obok, przyjaciół wyrozumiałych na moje wyjebane ego oraz nałogi oraz powiedzmy system zachowań,

Emocje są jak harmonia w muzyce - tym się maluje i gra

Więc, drodzy kochani
Grajmy, uczmy się i malujmy (byle nie jak ten słynny akwarelista)

Pozdrawiam cieplutko