TALK - Rozmowy [H]

[666]

Po pierwsze pewnie macie złą dietę, po drugie nie zmusza się do aktywności fizycznej na skręcie (włącznie z PAWS). Zaczynamy od spacerów z psem. To nie film, że gościu 5 lat grzał here, ale rzuca cold turkey i idzie napierdalać w worek bokserski i biega z niedźwiedziami w górach.

Tutaj jest kilka porad, moim zdaniem banały jakieś. Sam spróbowałbym glutation domięśniowo, to tyle jeśli chodzi o wróżenie z fusów.

[boozer86]

Cóż, mi się chyba udało odstawiając opio po 3mc ciągu CT używając naltrexonu. Zaczynając od ULDN (35 ug) i co dzień zwiększeniem dawkę naltrexonu. Trzeciego dnia po załadowaniu uprzedniej nocy ok 1mg czułem się w zasadzie normalnie. Nawet humorek miałem dobry, w końcu się cieszyłem i śmiałem z rzeczy małych i dużych.

[motzno]

Dieta, regularny sen, zero opio i cierpliwość. Suplementy typu kurkuma, imbir, adaptogeny... I jazda! Na początku się zmuszać do wykonywania rzeczy, które kiedyś dawały przyjemność. W końcu satysfakcja przyjdzie. Hobby i miłość, a także silna, szczera i prawdziwa chęć rzucenia działają cuda.

[boozer86]

U niektórych wieloletnich opiowraków którzy sobie kompletnie rozjebali system opioidowy nawet po wielu latach od rzucenia okazuje się że nie są w stanie odczuwać satysfakcji z rzeczy z których normalni ludzie czerpią satysfakcję. Podobnie jak u wieloletnich benzoholików przez wiele lat od rzucenia cały czas mają kłopoty albo z bezsennością, lękami, kłopotami z pamięcią itd.

Najlepsze co można zrobić to podczas detoksu stosować naltrexon zaczynając już od pierwszego dnia odwyku. Tylko w dawkach mikrogramowych zaczynając np od 50 mcg pierwszego dnia, 150 mcg drugiego, 300 mcg trzeciego itd. Tylko trzeba to robić od razu, kiedy opioidy i ich różne metabolity ciągle krążą jeszcze we krwi. Wtedy naltrexon działa nie tylko jak antagonista rec. opioidowych, ale też jako odwrotny agonista. I dzięki temu odwraca rozpierdol poczyniony przez długotrwałe branie agonistów. Wtedy najszybciej wraca normalne, dobre samopoczucie. No i wtedy dużo łatwiej wrócić do normalnego życia i odnaleźć w nim radość z normalnych rzeczy.