TALK - Rozmowy [H]

[Doooooa]

Bardzo się zgadzam z kolegą wyżej. Żeby porządnie wytrzeźwieć trzeba się wziać za siebie w całości. Jak będzie dobrze, nie będziesz ćpał. Jak nie będziesz ćpał, to łatwiej będzie się ogarnąć, żeby było dobrze. Zamknięty krąg. Znam wielu ludzi, którzy normalnie i w miarę odpowiedzialnie się bawili latami, sporadycznie po coś sięgając, zachowując umiar. Potem coś w życiu jebło i polecieli w tango.
Gratuluję abstynencji i dbajcie o zdrówko psychiczne!

[NonNomen]

znałem takie przypadki, 20l picia do odcinki i przestał w dzień, zawitała śmierć, po mnie też już była, tupłem nogą odeszła-nie wolno się jej wystraszyć.

[SZEZE]

Do kolegi wyżej.
Co masz na myśli pisząc ze smierć już po Ciebie była ?
Zaintrygowałes mnie tym

[Kwiatnachwile]

Kuźwa
Z tydzień temu poleciałam trochę i się najebałam. Pokićkało się w życiu trochę. Niby jednorazowa akcja a czuje jakbym miała startować od nowa. Od nowa nachodzą mnie demony jak to fajnie tak polecieć i nie myśleć o konsekwencjach.

W miarę się stopuje i niby nic nie brałam ale i dla narkomana alkohol jest dużym wyzwalaczem. Niby wszystko w głowie gra ale nie wiem czy życie znowu mnie nie wystawiło na pokusy piekielne…

Mam swoje własne piekło Dantego i powolutku znowu się staczam, jak to rozkminić? Ja wiem,że życie trzeźwe jest po prostu bezpieczniejsze dla takich skrajności jak ja ale z drugiej strony tak pierdolnąć wszystko…no kusi.

Mam 27 lat i czuje,że już mi się nie chce nigdzie od nowa zaczynać ani nic nowego tworzyć,za dużo to kosztuje. Mam jakieś tam swoje zobowiązania i chyba tylko poczucie dziwnej odpowiedzialności trzyma mnie w ryzach.

[torus721]

Moim największym demonem jest właśnie alkohol i przyznaję, że życie bez niego jest często takie, jakby cały świat był za folią, nie jestem w stanie docenić nic pięknego, bo jest to niewyraźne, nie sprawia mi radości muzyka, bo jest jakby wygłuszona. Piszę metaforycznie, zmysły działają, tylko mózg nie reaguje na nie jak kiedyś.

Jak się życie pokićka to u mnie od razu jest ochota na alko, ale powiedzmy, że ja tego się spodziewam po sobie w takich sytuacjach, więc już wiem, jak się zachować, na co się nie wystawiać, że potrzebuję siły mentalnej aby walczyć z pokusą. Dla mnie gorsze jest to, że chwile radości też mam zepsute przez chęć napicia się. Mały sukces? "Trzeba to opić" - od razu taka myśl. I siła potrzebna na zwalczenie tej myśli natychmiast zabiera całą radość. Łapałem się na tym, że miałem ochotę sabotować czynności mogące prowadzić do czegoś pozytywnego.

Czytałem trochę wyznań byłych alkoholików i prawie wszystkie, na które trafiłem, były cukierkowe pod tym względem, że wychwalały trzeźwość. A ja na to w myślach, że no u mnie to tak nie działa. Jeśli po roku bycia absolutnie czystym, w sensie absolutnie żadnych używek poza kawą, nagle łapie mnie taka ochota na alko, że mam wrażenie, jakby moje ciało samo ubierało się po to, aby pójść do sklepu, a ja czuję się tylko pasażerem, to nie jest to wspaniały stan, a zwalczenie takiej pokusy wymaga ode mnie ogromnego wysiłku mentalnego.

Więc tak sobie trwam jakby w zawieszeniu i tak to ma wyglądać? U lekarzy byłem, zbyt chętnie przepisują xanaxy i inne takie, to nie na moją słabą wolę.

Niedawno ponownie przeczytałem powieść Shantaram, jest tam bardzo sugestywnie opisane wychodzenie z uzależnienia od heroiny, takie przypomnienie sobie zrobiłem, żeby nie pakować się także w te sprawy. Swoją drogą w tej książce to tylko epizod, poza nim to jest niezwykła opowieść, którą warto przeczytać.

Pozostaje więc chyba życie w tej szarości ze świadomością, że cena za jej pokolorowanie jest zbyt wysoka. Być może to jest cena za to, że kiedyś sobie niczego nie odmawiałem, tylko te optymistyczne opowieści ludzi, którzy wyszli z nałogów mnie zastanawiają, nie ma wśród nich takich z konkluzją, że jest "chujowo ale stabilnie", a więc tak jak u mnie.

[faltaderespeto]

Czysty jestem już w sumie dłuugo nie wiem sam ile, bo po drodze były jakieś mini akcje, ale nie liczę nawet tego, bo wiem, że narkomanem się jest a nie bywa. I to jest najgorsze, że nie ważne czy to jest 5 czy 10 lat i tak jadę na wakacje i jak sobie wizualizuję jak tam będzie to sobie wyobraż ćpanie, w zasadzie każda moja wizualizacja w głowie jakieś imprezy to nie spotykanie nowych ludzi i robienie czegoś a oczywiście ćpanie. Na imprezy ofc nie chodzę, bo po pierwsze to strata czasu po drugie wiadomo czym by się skończyło. Jak jestem zajęty to o narkotykach nawet nie myśle problem pojawia się jak jest trochę tego wolnego. Mam wrażenie, że będę 20 lat czysty a i tak jak będę sobie wyobrażał coś euforycznego to będzie to ćpanie ;/