W tym wątku znajdziecie badania i publikacje na tematy związane z farmakologią.
Teksty zbyt krótkie by zakładać nowe tematy powinny sie znaleść w tym temacie. Odpowiedzi które są komentarzami nt. badan będą usuwane, chyba że mają one ścisły związek z tekstem zamieszczonym np. sugestie popraw, sugestie po poprawie tekstu będa również usuwane.

Prosze umieszczcać tutaj tylko rzeczy które są podane w temacie.
Dla tabelek Ki, EC50 itp., interesujących środków zostanie założony oddzielny wątek

Gdy znajdzie sie tu kilka streszczeń na temat kilku publikacji, zrobie w tym miejscu spis treści

[ external image ]
AM251 - Wiki

Tytuł publikacji: Wpływ antagonisty receptora kannabinoidowego CB1 AM251 na przywrócenie preferencji pomieszczeniowej warunkowanej nikotyną przez podanie środka na szczurze.

Abstrakt: Tytoń i konopie należą do najczęsciej używanych używek przez ludzi, ostatnio doniesiono o funkcyjnej interakcji między nikotyną a kannabinoidami. Celem tychże badań jest rozwinięcie pojęcia roli receptora kannabinoidowego CB1 w przywracaniu preferencji pomieszczeniowej wywołanej nikotyną. Preferencje pomieszczeniowe zostały określone (trzy-dniowe sesje nikotynowe, 0,5mg/kg), zniesione oraz przywrócone przez pierwszorzędną dawke nikotyny. Zostało pokazane że antagonista receptora CB1 AM251 (0,25mg i 0,5mg/kg) osłabia przywrócenie uwarunkowania miejscowego wywołanego nikotyną.
Badania te sugerują role receptorów kannabinoidowych CB1 w zapobieganiu przywrócenia użależnienia od nikotyny.

Link: http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2009/2_304.pdf

W preferencjach pomieszczeniowych wywołanych nikotyną chodzi o to że np.: szczurą podawano nikotyne w klatce z czarnymi scianami, a w białych odpoczywały. Gdy znajdywały sie w czarnym pomieszczeniu czuły większą ochote na nikotyne gdyż z tym pomieszczeniem kojarzyło im sie podawanie nikotyny

Myśle że więcej niż abstraktu niema sensu tłumaczyć, być może koncówka o nazwie dyskusja może być przydatna lecz jest tego wiecej a niemam tyle czasu, więc jak narazie będe skupiał sie na abstraktach, badanie jest z PHARMACOLOGICAL REPORTS pisanych przez polaków wrzuce jeszcze kilka ich badan gdyż niektóre są naprawde ciekawe

[ external image ]

Tytuł publikacji: Depresja kręgowego refleksu monosynaptycznego wywołana 5-HT wykorzystuje różne typy receptorów 5-HT zależnie od dostępności Mg++.

Abstrakt: Podtypy receptorów związanych z depresją (osłabieniem) synaptycznej transmisji w noworodkowych kręgosłupach szczurów wywołanej 5-hydroksytryptaminą (5-HT, serotonina) in vivo zostały określone w otoczeniu w obecności lub nieobecnośći Mg++. Stymulacja grzbietowego rdzenia wywołana monosynaptycznym potencjałem refleksyjnym (MSP-monosynaptic reflex potential) i polisynaptycznym potencjałem refleksyjnym (PSP-polysynaptic reflex potential) w segmentalnym rdzeniu brzusznym w otoczeniu wolnym od Mg++ gdzie blokada użależniona-napięcowo w receptorach NMDA jest nieobecna. 5-HT (0.3–50 μM) w otoczeniu wolnym od Mg++ osłabiał MSP i PSP w sposób zależny od koncentrakcji. Przy 30 μM 5-HT, depresja wynosiła 57% i 95% dla MSP i PSP, kolejno, oraz nie zauważono żadnej dalszej depresji przy 50 μM. Depresja refleksu wywołana 5-HT w otoczeniu wolnym od Mg++ została zablokowana przez ondansetron (antagonista 5-HT3), lecz nie spiperon (5-HT2A/2C). W otoczeniu wolnym od Mg++, fenylbiguanid (agonista 5-HT3, phenylbiguanide po ang.) również osłabił MSP i PSP w sposób zależny od koncentracji oraz został zablokowany przez ondansetron. Dodanie Mg++ (1.3 mM) do otocznia zniosło PSP oraz zmniejszyło MSP o 30%. W obecności Mg++, 5-HT (1–50 μM) również osłabił MSP w sposób zależny od dawki. Przy 10 μM 5-HT, depresja wynosiła 20% a przy 50 μM depresja osiągneła 100%. Depresja MSP i PSP wywołana przez 5-HT w środowisku zawierającym Mg++ została zantagonizowana przez spiperon (p < 0.05, two-way ANOVA), lecz nie ondansetron. Wyniki wskazują że depresja MSP wywołana 5-HT obejmuje receptory 5-HT3 w otoczeniu wolnym od Mg++ a 5-HT2A/2C w obecności Mg++ gdy receptory NMDA są w stanie zamkniętym.

Link: http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2009/2_261.pdf

[ external image ]
Rimonabant - Wiki

Tytuł publikacji: Efekt blokady systemu endokannabinoidowego przez antagonizm CB1 na ryzyko układu sercowo-naczyniowego

Abstrakt: System endokannabinoidowy jest ważnym graczem w procesach zapaleniowych leżących u podstaw rozwoju miażdżycy. Ostatnio, zasadnicze badania i modele zwierzęce, mocno poparły role systemu endokannabinoidowego nie tylko w regulacji klasycznych czynników ryzyka układu sercowo-naczyniowego (włączając profil lipidowy i homeostaza glukozowa), lecz także w aktywacji komórek odpornościowych i mediatorów zapalenia. Kliniczne próby badające leczenie rimonabantem (selektywny antagonista CB1) zasugerowały korzystne działanie w regulacji otyłości. Dalsze badania są konieczne do odkrycia możliwego zastosawnia rimonabantu w leczeniu cukrzycy typu 2 oraz ostrych i przewlekłych chorób układu krążenia. Pomimo niewielkiego wzrostu działan niepożądanych (głównie psychiatryczne), co doprowadziło ostatnio do wycofania rimonabantu z rynku, antagonizm receptora CB1 może stanowić bardzo obiecującą strategie terapeutyczną do obniżenia ryzyka sercowo-naczyniowego.

http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2009/1_13.pdf

[ external image ]
PRE-084 - Wiki

Tytuł publikacji: Antydepresyjno podobne efekty PRE-084, selektywnt agonista receptora sigma1, w myszach Albino Swiss i C57BL/6J.

Abstrakt: PRE-084, selektywny agonista receptora sigma, wykazał przeciwdepresyjno-podobny efekt w wymuszonym teście pływania (FST-forced swim test) w myszach Albino Swiss i C57BL/6J. Temu działaniu przeciwdziałał BD 1047 (5mg i 10mg/kg) lecz nie SM-21 (3 i 10mg/kg), którzy są, kolejno, antagonistami receptora sigma1 i sigma2. Wyniki te wskazały że PRE-084 ma efekty przeciwdepresyjno-podobne w C57BL/6J i, w mniejszej miarze, w myszach Albino Swiss. Te rezultaty podtrzymują idee że recpetory sigma1, lecz nie receptory sigma2, mają swój wkład w mechanizmie aktywności przeciwdepresyjnej agonistów sigma w FST.

http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2009/6_1179.pdf

Tytuł publikacji: Brak efektów sildenafilu (viagry) na drgawki wywołane kokainą w myszach.

Abstrakt: Drgawkowe działanie kokainy oraz prokonwulsywne (mogące wywołać drgawki) działanie sildenafilu, leku który jest powszechnie używany do leczenia dysfunkcji wzwodu, zostało udokumentowane zarówno w ludziach jak i myszach. Albowiem doniesiono że sam sildenafil, jak i w połączeniu z kokainą jest używnay rekreacyjnie, niniejsze badanie zostało wykonane by zbadać wpływ sildenafilu na wywołane-kokainą drgawki w myszach. Pokazaliśmy że podanie sildenafilu (5–20 mg/kg, ip) nie miało wpływ na częstość klonicznych na drgawki wywołanych podaniem ip kokainy w dawkach 85 mg/kg, ani nie miało wpływu na częstośc drgawek i śmiertelność. Wnioskujemy że sildenafil nie zwiększa znacząco ryzyka drgawek przez wspólne podanie z kokainą.

http://www.if-pan.krakow.pl/pjp/pdf/2009/5_930.pdf

[ external image ]

Tytuł: Występowanie kannabimimetycznej cząsteczki 2-sciadonoylglicerol (2-eicosa-5',11',14'-trienoylglycerol) w nasionach Sciadopitys verticillata.

Abstakt: W nasionach Sciadopitys verticillata stwierdzono obecność istotnej (16,7 nmol/g) ilości kwasu sciadonicznego (all-cis-5,11,14-eicoatrienoic acid)- zawierający 2-monoacyloglicerol, np. 2-sciadonoyglycerol (2-eicosa-5',11',14'-trienoyglycerol). Ponieważ struktura 2-sciadonoyglycerolu (2-ScG) bardzo przypomina tą od 2-arachidonoyglicerolu (2-AG), naturalnego endogenicznego liganda receptora kannabinoidowego, zbadaliśmy czy 2-sciadonoyglycerol wykazuje aktywność kannabimimetyczną używając komórek hybrydowych NG108-15 neuroblastoma X glioma które zawierają kannabinoidowy receptor CB1. Odkryliśmy że 2-sciadonoyglycerol powoduje nagły chwilowy wzrost stężenia wolnego wewnątrzkomórkowego Ca++ w komórkach NG-108-15, przez mechanizm zależny od kannabinoidowego receptora CB1, podobnie do 2-AG, lecz aktywność 2-sciadynoyglicerolu była najwyrażniej niższa niż ta 2-arachidnoyglicerolu. Aktywność 2-sciadonoyglicerolu była wykrywana od 3-10nM osiągąjąc maksimum przy około 10µM. Według naszej wiedzy, jest to pierwszy raport okazujący występowanie kannabimimetycznego monoacylglicerolu w roślinach wyższych.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10864031

Tytuł: Dyspozycja nowych designer drugs we włosach: metylon, MBDB i metkatynon

Abstrakt: Dyspozycja metylonu, metkatynonu i MDBDB we włosach została zbadana na modelu zwierzęcym. Co więcej, wskaźniki włączenia tych środkow zostały porównane z 8 innymi pokrewnymi związkami które zostały już wcześniej przebadane by ocenić ich tendencje włączenia się we włosy i przydatność próbek włosów do potwierdzenia retrospektywnego użycia tych substancji. Gdy wskaźniki stężenia włosów do AUC(krzywa stężeniowo-czasowa) w plazmie zostały przedstawione jako index włączenia srodka we włosy, [włosy]/AUC metylonu było 14 większe niż metkatynonu. Może to wesprzeć wcześniejsze wyniki że grupa metylondioksy na pierścieniu benzenowym prowadzi do znacznie większego wskaźnika włączenia. Jednakże, [Włos]/AUC metylonu było o pięć-siódmych niższe niż w porównaniu z MDMA. Sugeruje to że grupa beta-karbonylowa prowadzi do niższego wskaźnika włączenia. Mimo że metylon ma obie grupy w swojej strukturze, pozytywny efekt grupy metylondioksylowej może być silniejszy od negatywnego efektu grupy beta-karbonylowej. Z drugiej strony, [Włos/AUC] MBDB, który ma strukturę metylenodioksyfenyl-2-butanaminy, było wyższe niż MDMA podczas gdy to metkatynonu, mając strukturę beta-ketonu, było bardzo niskie. W konkluzji, jak z MA i MDMA, tendencja włączenia metylonu I MBDB (oprócz metkatynonu) była relatywnie wysoka i próbka włosów stanowiłaby dobrą próbkę do potwierdzenia retrospektywnego użycia tych środków.

[ external image ]

The disposition into hair of new designer drugs; methylone, MBDB and methcathinone; Ruri Kikura-Hanajiri ∗, Maiko Kawamura, Kazuhiro Saisho, Yukio Kodama, Yukihiro Goda; National Institute of Health Sciences, 1-18-1 Kamiyoga, Setagaya, Tokyo 158-8501, Japan; Received 5 February 2007; accepted 11 May 2007; Available online 29 May 2007
http://www.drugs-forum.com/forum/local_ ... =2&id=3219

Nie działają mi literki 'ci' i 'si' wiec musicie się domyśleć

Poprawiono polskie znaki - PcP

Tutył: Pryzpadek skrajnego pobudzena i śmierci po użyciu mefedronu w Holandii.

Abstrakt: 36 letni męzczyzna, raniąc sie dotkliwie przez zbicie szyb w napadzie złości, został aresztowany przez policje. Zmarł pomimo prób reanimacji. Kryminalistyczna autopsja wykazała wiele powierzchniowych skaleczeń skóry, siniaki i drobny obrzęk mózgu, lecz nie poznano ostatecznej przyczyny śmierci. Toksykologiczna analiza pokazała wysokie stężenie mefedronu w krwi udowej (5.1mg/L) oraz ślady kokainy, MDMA i oksazepamu. Pozoztała dawka mefedronu w zawartości żołądka została określona na 113mg. Tabletki które znaleziono w domu zmarłego również zawierały mefedron. Przypisujemy śmierć tego męzczyzny śmiertelnemu oralnego podania mefedronu, który prawdopodobnie doprowadził do stanu wzbudzonego delirium. Zostało to spotęgowane przez utrate krwi z licznych ran.

A: przód, B: tył tabletki
[ external image ][ external image ]

Wyniki analizy toksykologicznej (mg/L - miligramy na litr)
[ external image ]

K.J.Lusthof,etal.,A case of extreme agitation and death after the use of mephedrone in The Netherlands, ForensicSci.Int.(2011),doi:10.1016/j.forsciint.2010.12.014
http://www.drugs-forum.com/forum/local_ ... 5&id=10266

Tytuł: Stężenia wybranych biopierwiastków w surowicy krwi szczurów narażonych na działanie psylocyny i fenyloetyloaminy

Streszczenie: Naturalne halucynogeny zawarte w grzybach z rodzaju Psilocybe stały się popularne w Europie już w latach 90. XX w. Związki te wzbudziły również zainteresowanie klinicystów z uwagi na możliwości poważnych efektów biologicznych. Mechanizm działania powyższych związków, zarówno
psylocyny, jak i fenyloetyloaminy, wynika z ich podobieństwa strukturalnego do naturalnych neutransmiterów: serotoniny i katecholamin. W jednej z wcześniej publikowanych prac
wskazano możliwość kardiotoksycznego działania naturalnych halucynogenów poprzez anoksemiczne uszkodzenie mięśnia sercowego. W celu weryfikacji powyższej hipotezy przeprowadzono szeroko zakrojony eksperyment badawczy. Przedstawiono wpływ subchronicznego narażenia szczurów
na stężenia w surowicy wybranych biopierwiastków (magnezu, wapnia, sodu, potasu oraz chloru). W oparciu o analizę otrzymanych wyników przyjęto, iż subchroniczne narażenie
na naturalne halucynogeny może wpływać na zaburzenia gospodarki magnezem. Nie wydaje się, aby dotyczyło to w sposób istotny innych analizowanych biopierwiastków.

Link: http://www.pum.edu.pl/__data/assets/fil ... T_53-2.pdf