JestemSerem pisze:

Witam wszystkich. Ostatnio miałem przyjemność wracać z imprezy. Niestety kolega pod wpływem zaczął rozwalac różne rzeczy i ogólnie się głośno zachowywać to ktoś zadzwonił na policje, wzięli nas na pobocze, przyjechała "lodowa" i zwykły radiowóz.

Do rzeczy, zauważyłem, że policjant w samochodzie zaczął "plumkac" i stukać w równym odstępie czasu.
To są jakieś testy? Dodam, że byłem po m i czułem jakby te krople uderzaly mnie i ogólnie nie fajne uczucie. Nie mogłem nigdzie znaleźć o.tym info...

HyperCegłaMK4 pisze:

Tak na poważnie, dla kolegi zatroskanego motywem plumkania: jeżeli jesteś tak porobiony, że ów plumkający odgłos staje się problemem, to ktokolwiek - szczególnie policja - raczej nie potrzebuje plumkać, żeby widzieć, jak bardzo porobiony rzeczywiście jesteś.
Ale szczerze mówiąc, może to ja się nie znam, a policyjne praktyki nabierają nowych kształtów.

A może to rzeczywiście ma sens...

- Przewróciłeś śmietnik, plum, rozbiłeś szybę...
Twarz chłopaka nagle nabrała zdziwionego wyrazu. Głos podstarzałego gliny od dłuższego czasu krążył gdzieś w przestrzeni umysłu, jednak w tym powolnym transie stanowił zaledwie odległe echo. Ten dźwięk jednak obudził go - na moment - wydawał się tak inny od reszty.
Tak... niepokojący.
- Patrz na mnie, jak do ciebie mówię, gówniarzu! Pytam po raz kolejny. Za tę wandalkę możesz dostać sporo, wiesz? Nie wyglądasz, jakbyś miał sporo kasy. Mamusia da na mandat? Czy znowu pójdzie na towar? Albo możesz powiedzieć, kto ci to sprzedał, wtedy jakoś się dogadamy.
Słowa bolały, powykręcana twarz policjanta była jakaś taka... straszna. Ale Valium dobrze chroniło przykwaszoną psychikę chłopaka, a senność powoli, choć zdecydowanie wygrywała ze strachem. Głowa znów zaczęła powoli opadać na piersi...
- Plum...
Dziwny, nieludzki dźwięk znów przebił się w głąb umęczonej jaźni naszego bohatera. Cichy, niepozorny, a jednak zostawiał za sobą echo niepokoju. Strachu.
Przerażenia.
- Plum...
Serce zaczyna nabierać tempa. Twarz chłopca nagle zlewa się potem. Przerażony, rozgląda się dookoła, napotkawszy jednak wzrok policjanta ostatkiem sił wraca do poprzedniej pozycji. Wie, że nie może kapować na swoich.
Mijają minuty. Przerażenie ustępuje powoli. Zszargane nerwy goją się, nabuzowana krew z minuty na minutę wraca do powolnego, leniwego tempa, sen powoli wraca, by wziąć go w swoje obięcia...
- Plum...
...
- POWIEM WSZYSTKO, PRZYRZEKAM, WSZYSTKO! TYLKO PRZESTAŃCIE, BŁAGAM!
Ostatnie bariery pękają, gdy chłopak nagle wraca do świadomości.
Stary glina zaciera ręce. Oj, będzie kogo jeszcze wpisać dziś do statystyk. Może awans na nowy rok? A kilka miesięcy temu mówili jeszcze, że prędzej piekło zamarznie, niż ta metoda na kogoś podziała.
- Plum. - po raz ostatni plumknął, zapisując w notesie ksywki, którymi zaczął sypać chłopak. Uśmiech nie spełzał mu z ust.

[Powyższy tekst jest tylko i wyłącznie fikcją literacką, jakakolwiek zbieżność plumknięć jest jak najbardziej przypadkowa.]