Prega to substancja o wielu twarzach.

Napisawszy ten przewodnik, nadal czuję, że mam tylko nikłe pojęcie o predze. Kilka lat temu zainteresowałam się tą substancją i zaczęłam z nią eksperymentować, a także używać w regularnej terapii. Rozświetlam kilka istotnych kwestii dot. stosowania tegoż prekursora GABA w farmakoterapii i nadużywania. Chciałam podać rzetelną i możliwie jak najbardziej obiektywną informację.






Pregabalina - 'Guide To' - Przewodnik by misspill & Mati - wersja finalna



kwas (3S)-3-(aminometylo)-5-metyloheksanowy




Nazwy slangowe: prega, pregaba, pręga, ang. "buds".



1. Co to jest pregabalina?


Pregabalina to lek psychotropowy stosowany oficjalnie w celu redukowania objawów zespołu lęku uogólnionego (“wolno płynącego”, lęku - ze świetnym rezultatem), jako lek przeciwbólowy w neuropatiach, neuralgiach (głównie), a i również do leczenia napadów częściowych, padaczki (zbyt duża dawka paradoksalnie prowokuje skurcze, padaczkę). Substancja jest pochodną GABA, nie wiąże się z receptorami GABA-A ani GABA-B, ani nie jest jego agonistą. Wpływa natomiast na kanały wapniowe poprzez łączenie się z podjednostką pomocniczą α2δ. To tzw. Prekursor GABA. Nadaje się do leczenia poza wskazaniami takich jednostek jak fobia społeczna, bezsenność, OCD i wielu innych. Posiada efekt miorelaksacyjny. Stosowana również, co ważne, do ułatwienia odstawiania opioidów oraz innych substancji działających silnie na GABA, m.in. benzodiazepin czy tzw. niebenzodiazepinowych leków nasennych z rodziny “Z”-drugs.


Działanie rekreacyjne można porównać do innych modulatorów układu GABA, oczywiście najbliżej jej rodzimym gabapentynoidom (fenibutowi i gabapentynie), zauważa się również wyraźne podobieństwo do alkoholu, baklofenu, benzodiazepin, GBL, przy czym ciekawsza wydaje się jedynie od pierwszego z nich. O ile gabapentyna jest “diazepamem” wsród gabapentynoidów, o tyle pregabalina jest alternatywnie podobna do “lorazepamu” - ma silniejsze właściwości aktywizujące. Jej działanie sprawia wrażenie dość “naturalnego”, ale pozostaje swoiste. Początkowo ciężko odróżnić wejście substancji od placebo, jest ono bardziej benzodiazepinowe niż w przypadku alkoholu, przede wszystkim, podobnie jak alkohol aktywizujące i sedujące zarazem, posiada również pewne walory psychodeliczne. Efekt psychodeliczny jest zbliżony do MDMA/THC, aczkolwiek znacznie uboższy rekreacyjnie w porównaniu z nimi. Stan indukuje euforię, jest mniej ekscytujący i nieprzewidywalny, niż to ma miejsce w przypadku psychodelików. W wysokich dawkach działanie pregabaliny przypomina dysocjujące właściwości DXM i delta-9-THC.



2. Jak działa leczniczo?


Pregabalina instaluje się po przyjęciu doustnym (P.O. - per oral) z prędkością ok. 1-2,5h, tzn. nieporównywalnie wolniej od alprazolamu, dla którego miała stanowić alternatywę. Dla alprazolamu czas oczekiwania na efekt wynosi zwykle 20 min. Jeśli chodzi o usuwanie stanów niepokoju, lęku i paranoi zdecydowanie lepiej sprawdza się alprazolam. Osoby w obliczu kryzysu odczuwają tak silny niepokój, że często liczy się każda minuta [sprawiająca wrażenie odległej nieskończoności; osoba doświadczająca czuje możliwość utraty władzy nad sobą]. Prega nie gwarantuje usunięcia ataku paniki czy wzmożonego lęku. Prega, co charakterystyczne, podwyższa puls, podczas gdy benzodiazepiny go obniżają i są skuteczniejsze anksjolitycznie.


Czas działania i wyraźnych efektów waha się od 3 do 6h (przy dużych rekreacyjnych dawkach nawet do 20h) dlatego pregabalinę powinno się podawać 2-3 razy dziennie, tak aby uzyskać stałe stężenie substancji w osoczu.
Przykładne dawkowanie (150mg): 1-0(1)-1(2) (standardowe podawanie przy GAD, na silny lęk uogólniony, neuralgie); 1(2)-1(2)-0 (jeśli aktywizuje - największa dawka przesunięta jest na rano u “półrekreacyjnych” userów nawet 4<-0-0); 0-0-1 (pomocniczo na sen).


Warto zaznaczyć, że pregabalina nie nasącza stopniowo mózgu, a tylko tuszuje problem, w związku z czym całkowite wyleczenie bywa niemożliwe: objawy muszą ustąpić same.

Przez pierwsze kilka dni, do 2 tygodni odczuwalne są efekty uboczne, odbierane przez wielu użytkowników jako rekreacyjne, które są synonimem efektów właściwych, a jednocześnie nadwyżką działania. Dopiero po odczekaniu tego czasu ustalić można właściwy efekt leczniczy substancji. Tutaj z kolei zdrowi, tzn. tacy, którzy nie mają tendencji do uzależnień liczą na to, że efekt otumaniający na funkcje poznawcze pozostanie wyłącznie tle a zarazem zmniejszy się wpływ na funkcje lokomotoryczne. Niektóre źródła podają, że potrzeba 2 tygodni, żeby lek się "rozkręcił"." To nie do końca prawda, bo chodzi tu nie tyle o "rozkręcenie się" leku, ile o zanikanie skutków ubocznych. Lek ten się nie "rozkręca", a "odkręca", dodatkowo: rosnąca tolerancja gwarantuje "instalację i rozbujanie się leku”.

Dawka maksymalna uznana w PL to 600 mg/d.



3. Jak działa rekreacyjnie? Drogi podania i dawkowanie (poza)lecznicze.


Najlepsza metoda podania to P.O. na pusty żołądek rozpuszczone w napoju. Użycie donosowe I.N. przyśpiesza nieco efekt, ale marnujemy sporo towaru i niepotrzebnie męczymy nos taką ilością proszku. Nie dysponuję raportami z podawania pregabaliny I.V.


Leczniczo:
Początkowo: 75mg. Zaburzenia lękowe: dawka wahająca się w zależności od tolerancji od 150 do 600mg, gdzie 600mg to dobowa maksymalna dawka lecznicza. Podawane 2-3 razy na dobę.
Dawka dobowa na neuralgię zwykle osiąga pułap maksymalnej dawki dobowej 600mg podanych w dawkach podzielonych.


Prega stosowana jest w celu potencjalizowania działania przeciwbólowego opioidów, m.in.. oksykodonu.
Używana również w detoksie od opioidów i benzodiazepin – daje ulgę w tragedii odstawiania (tzw. “skręcie”).


ROA (road of administration – droga podania) różnice:
P.O. (doustnie, per oral) i zarazem identyczne dawkowanie na sniff - I.N. (intranasal insufflation). Krótsze działanie I.N. i straty materiału, co przemawia na korzyść podania P.O. efekty podania I.V. - nieznane.



Cztery przedziały dawek rekreacyjnych (bez wyrobionej tolerancji na pregię):


Dawka progowa: 50-75 mg (czas trwania: 3 do 6h)
Lekkie podniesienie nastroju.

Słabo: 75-150mg (czas trwania: 3 do 6h)
Efekty mogą być opisywane jako podniesienie nastroju, ożywienie widzianych barw, lekkie podniecenie, rozluźnienie w kontaktach, przyśpieszenie lub delikatna sedacja.

Umiarkowanie: 150-450mg (czas trwania: 4-8h)
Efekty obejmują wzrastające uczucie opisane w punkcie 1: podpicie i podniesienie nastroju, rozluźnienie społeczne, przyśpieszenie, hipomaniakalność, brak równowagi i odczuwanie “bajkowej rzeczywistości” Mogą występować CEV (Closed-eye visualisations).

Mocno: 450-1200mg (osiąganie dawki toksycznej) (czas trwania 6-12h)

Ekstremalnie: 1200-1800mg (<8g/d – znane przypadki). (czas trwania 6-18h)
To już zabawa dla prawdziwych weteranów. Bez tolerancji dawka 1200mg< wstrzeliwuje usera od razu w dysocjację i OEV (Opened-eye visualisations). Można tylko leżeć i podziwiać wizje, często koszmarne. Ciało wydaje się ciężkie jak pal drzewa, dochodzi niemożliwość utrzymania równowagi i bardzo duże zaburzenia ostrości wzroku. Podobnie jak w przypadku DXM użytkownicy po takich dawkach zazwyczaj kładą się w łóżku i podziwiają wizję ciesząc się sedacją. Pregabalina jest dysocjacyjna i mocno sedatywna w dużych dawkach, wyraźnie są halucynacje typu Open Eyes Visuals a w gigantycznych bywa wręcz narkoleptyczna i zarazem amnezyjna. Wywołuje lunatykowanie z niebezpiecznymi zachowaniami. Uczucie podpicia po nocy z pregabaliną zostaje do późnego popołudnia następnego dnia. Na zejściu pojawia się bardzo silna gastrofaza.


Jednakże dawki rekreacyjne szybko rosną – już po 3 dniach używania do 1-4g/d (rekordziści do ok. 8g/d). Stanowczo odradzam uprawianie takiego procederu – tolerancja wzrasta równie szybko, co toksyczne działanie na organizm!



Konkretne, {pozytywne dla lekomanów, często odbierane jako neutralne lub nawet negatywne dla pacjentów} walory rekreacyjne:

· aktywizacja,
· podniesienie nastroju,
· sedacja,
· euforia,
· senność,
· miorelaksacja mięśni,
· efekt prospołeczny,
· uczucie empatii,
· uczucie podpicia,
· wesołkowatość,
· hipomania,
· podniecenie (również seksualne),
· uczucie fascynacji,
· uczucie podpicia podobne do baklofenu/GBL/alkoholu/benzodiazepin, ale ciekawsze i bardziej rekreacyjne jedynie od alkoholu,
· zmiany percepcji (baśniowa rzeczywistość), podbicie soczystości widzianych barw (barwy wylewające się poza krawędzie obiektów),
· CEV-y - miękkie kształty i tęczowe kolory, delikatne wzory pod powiekami, podobne do tych wywołanych THC,
· OEV-y - bywają silne, nad wyraz realistyczne i mogą powodować obezwładniający lęk,
· halucynacje pochodzące ze wszystkich zmysłów,
· koszmary senne,
· derealizacja (przykład: Świat jest dziwny, zalany kolorami jak obrazy fantasy)
· depersonalizacja w wysokich dawkach (przykład: Ręce wydają się nie moje)
· synestezja – mieszanie się zmysłów,
· dysocjacja (odcięcie od bodźców i wrażenie podróży w głąb siebie, w dawkach bardzo wysokich (bez tolerancji 1200mg<).




4. Czy jest bezpieczna?


Mało wspomina się w literaturze o tym, że pregabalina mogłaby uszkodzić organy. Oczywistym jest, że wraz ze wzrostem dawki – rośnie możliwość kalectwa (pamiętajmy, że niektórzy używają 2,4-4g, a nawet 8g pregabaliny dziennie). W przypadku regularnego, intensywnego stosowania może dojść, przede wszystkim, do uszkodzenia toksycznego umiarkowanego lub nawet zaawansowanego nerek. Zmniejszenie naturalnego wydzielania insuliny prowadzi w przypadku używaniu pregabaliny do retencji wody w organizmie (zauważalna od razu), opuchnięcia, otyłości. Trzustka również dostaje baty, zwłaszcza w przypadkach miksowania z innymi substancjami. Pregabalinę traktuje się z coraz większą ostrożnością, mimo że istnieje niewiele opisanych przypadków zatruć. Niewiele mówi się w środowisku lekarskim o kardiotoksycznym wpływie pregabaliny. Prega może permanentnie uszkodzić mózg i wykoleić funkcje psychiczne.



5. Czy Prega uzależnia?


Tak, uzależnia psychicznie i fizycznie. Psychicznie – słabo zwykłych użytkowników, słabo-średnio politoksykomanów. Fizycznie – można uzależnić się do tego stopnia, że po latach stosowania nie da się przejść piekła odstawki. W tym celu stosuje się bardzo powolną redukcję dawek, odstawianie metodą CT (“Cold Turkey” - od razu, z ang. “na zimnego indyka”) jest niewskazane. Jej potencjał rekreacyjny jest względnie niski.

Niestety, pregabalina, jak już wspomniano, charakteryzuje się tym, że tolerancja na nią bezlitośnie wzrasta, co stanowi główny faktor uzależnienia od niej. Lekarze obecnie niechętnie przepisują pregię w dawkach większych niż 300mg/d. Dzieje się to głównie przez wzgląd na skutki uboczne pojawiające się w trakcie stosowania, a zwłaszcza na uzależnienie fizyczne i psychiczne. To strzał w stopę dla osób, które stosują ją przewlekle. Stosowanie dawek do 300mg/d zapobiega dość skutecznie uzależnieniu, ale potencjał leku najzwyczajniej się marnuje. Dawki wynoszące 600mg/d czy nawet 900mg/d dają bardzo dobre rezultaty w terapii, choć znacznie zwiększają możliwość uzależnienia.


Pregabalinę rozsądnie dawkowaną można używać latami, potem ew. obniżać o oczko dawkę w celu obniżenia tolerancji, a następnie z powrotem wracać na wyższe dawkowanie. Zależnie od źródła twierdzi się, że po odstawieniu pregi będziemy mieli remisję objawów. Rzeczywistość nie bywa tak różowa. Dodatkowo, po latach stosowania zespół odstawienny może okazać się nie do przebrnięcia, o czym zdążyli się dowiedzieć lekarze. Wraz z pełnią efektów rośnie tolerancja, jednakowoż znacznie wolniej, niż tolerancja na efekt rekreacyjny.


Pregaba to nie wyzwalacz w kierunku poszukiwań innych doznań (nie jest eskalatorem nałogów) i kompletowania coraz to kolejnych nowych, dziwnych nałogów. Raczej odwrotnie, zapewnia spokój psychiczny, wyciszenie i dobry podkład pod leczenie uzależnienia od opioidów, i wszystkich GABA (w tym alkoholu, benzodiazepin, baklofenu, GBL/GHB). Medycznie jest to dobra terapia wychodzenia z opioidów i benzodiazepin w duchu ‘Harm Reduction’, jednakże sama może być substancją, którą odstawić jest bardzo trudno. Należy pamiętać, że prega-bee przez kilka pierwszych tygodni daje haj, uczucie mniejszej lub większej wolności od problemów, psychomotoryczne umiejętności spadają (oraz odwrotnie: może wystąpić efekt paradoksalny przez wzgląd na miorelaksację mięśni), pogarsza akomodację wzroku nietrwale, na czas stosowania. Właściwym celem lekomanów jest osiągnięcie w/w nadmiarowych efektów. Doświadczenie nadmiernej sedacji i aktywizacji może być solą w oku osób chcących normalnie funkcjonować na leku.


Należy dodać, że przy dawkach rzędu (600)->900-1200mg znacząco wzrasta ryzyko uzależnienia psychicznego. Osoby nadużywające pregabalinę w dużych dawkach kładą na siebie ciężar ciągłego zdobywania dawek, by nie odczuć przykrych skutków odstawienia albo żeby zaspokoić swoją narkotyczną żądzę (cravings, “chcice” - głody narkotyczne). Lekarz z pewnością wypisze receptę – prega jest modna, choć pewnie będzie mało uświadomiony na temat jej skutków ubocznych. Chętni mogą zaopatrzyć się w duże ilości pregabalinkowego prochu prosto z Chin.

Prega nie skłania do mieszania z benzo (rekreacji to sprzyja), bo je zastępuje - sama w sobie jest doskonałym modulatorem GABA, a – co ważne – dzięki niej można łatwiej zejść z opio i benzo, podczas gdy wcześniej było to praktycznie niemożliwe bez metadonu czy buprenorfiny. Niestety niesforni narkomani, zwłaszcza politoksykomani, chętnie mieszają pregabę z GABA-ergikami i uzależniają się krzyżowo.


Spektrum możliwości i wachlarz właściwości leczniczych pregabaliny jest potężny. Uważana za lek dla każdego, niczym przysłowiowa soma. Lekarze zaczęli wypisywać ją masowo - na ból istnienia, lęk, depresję, fobie, nerwice! Należy pamiętać, prega to lek z fragmentarycznie opisanym spektrum poważnych skutków ubocznych! Na ulotce znajdziemy informację o przykładowych skutkach ubocznych, które są swoistym zabezpieczeniem producenta w przypadku postępowania sądowego.



6. Jakie są skutki uboczne?


Skutki uboczne obejmują przede wszystkim: działanie toksyczne na nerki, pogorszenie wzroku (kwestia akomodacji oka), pogorszenie pamięci krótkotrwałej i długotrwałej, tzw. zawieszki, podobne do marihuanowych - początkowo ciężko o koncentrację, a łatwo o rozkojarzenie. Prega odkleja od normalnego życia dając specyficzne aktywizująco-sedacyjne uspokojenie. Łatwo o pogorszenie koordynacji ruchowej. Powoduje wzrost apetytu (zwłaszcza na słodkie), spowalnia metabolizm i wywołuje często kolosalne po latach - objawy odstawienne przy każdym, nawet małym obniżeniu dawki. Wydaje nam się, że gromadzą się dodatkowe pokłady wody w organizmie tzn. puchnie się w okolicach brzucha, rosną tzw. ‘boczki', twarz staje się okrągła, policzki podpuchnięte, a jak wiadomo - dla kobiet ma to nie lada znaczenie. Ta opuchlizna to nie tylko woda, to również zwały tłuszczu występujące jako efekt spowolnionego metabolizmu.
Przy bardzo wysokich dawkach możliwy jest atak padaczki!

Nie ma co powielać wersji, że przez pierwsze dni mamy do czynienia z samymi skutkami ubocznymi. To właśnie przechodzące w tło efekty terapeutyczne, ba... niektórzy lekarze bezradnie zapisują pregabę antydepresyjnie przypadkom, które leczyły się już wieloma innymi lekami z miernymi skutkami (bardzo szybko antydepresyjny efekt leczniczy słabnie ze względu na tolerancję). Nie jest to lek na depresję, aczkolwiek może być na krótką metę pomocny, najczęściej prega występuje wtedy w kombinacji z SSRI.

Odstawiając po latach można dorobić się ciężkiego zespołu odstawiennego i pogłębić swoje zaburzenia.

Skutki uboczne:

· senność,
· zmieszanie,
· rozkojarzenie,
· pogorszenie funkcji kognitywnych,
· zapominanie słów, sytuacji z niedalekiej przeszłości,
· obniżenie ilorazu inteligencji płynnej i krystalicznej,
· zaburzenia neurologiczne,
· pogorszenie pamięci krótkotrwałej,
· zamazane widzenie, zaburzenia w akomodacji wzroku,
· zaburzenia motoryki,
· działanie toksyczne na serce,
· nieorganiczne zaburzenia snu typu lunatykowania (przedmioty rano znalezione w dziwnych miejscach, wychodzenie nieświadomie z mieszkania podczas black-outu [urwany film]),
· gastrofaza,
· bezsenność,
· możliwość uzależnienia,
· zwiększenie masy ciała,
· tachykardia, arytmia (Czy wobec tego jest to odpowiedni lek na nerwicę serca czy ataki paniki?)
· amnezja,
· możliwość upadków u osób starszych,
· splątanie,
· zespół odstawienny (kończący się w niektórych przypadkach detoksem),
· zwiększona możliwość depresji oddechowej w mieszance z opioidami i innymi GABA,
· retencja wody w organizmie,
· utrudnienie w prowadzeniu pojazdów,
· zniszczenie toksyczne nerek,
· kac, zejście,
· depresja,
· myśli samobójcze,
· przy dużej dawce zmniejszony próg drgawkowy (ryzyko padaczki),
· brain zapps,
· skurcze, spięcia mięśni, mioklonie (trwałe uszkodzenie układu pozapiramidowego),
· niepokój ruchowy,
· nudności,
· reakcje alergiczne,
· wymioty (zwłaszcza po insufflacji (z ang. insufflation – podanie donosowe - sniff),
· podrażnienie żołądka (skutkuje wrzodami),
· zniszczenie trzustki (przy miksach).
· zgon.




7. Utrapienia weterana: odstawianie, czyli ból... fizyczny?


Lek ten, stosowany codziennie wedle wskazań medycznych - należy odstawiać stopniowo, gdyż CT może wywołać nawet padaczkę! Podczas detoksykacji na oddziale lekarz trzyma się długo ostatniej dawki 75mg, a następnie zeruje. Obstawa lecznicza bywa zbędna, choć można stosować gabapentynę i pikamilon (w dużych dawkach) w celu stłumienia objawów odstawiennych. Fenibut na odstawkę jest niepolecany, gdyż bardzo silnie uzależnia.


Warto zwrócić uwagę, że w czasie odstawiania mogą powrócić zaburzenia, które tuszowała pregabalina. W celu ich zmniejszenia zwykle stosuje się antydepresanty SSRI, NaSSA, TLPD.


Objawy odstawienne pregi to m.in.: dreszcze, zmiany temperatury ciała, ból ciała, zrywy mięśniowe (mioklonie), bezsenność, bóle głowy, biegunka, apatia, anhedonia, myśli samobójcze, zespół grypopodobny, nadpotliwość, zawroty głowy, drażliwość, nerwowość, irytacja, mania, psychoza, drgawki, niepokój psychoruchowy, uczucie rozbicia, myśli samobójcze, zachowania agresywne, depresja. Im wyższa dawka, z której schodzimy, zwłaszcza pozaterapeutyczna - tym silniejsze odczucia zarówno psychiczne jak i fizyczne.

Syndrom odstawienny może pojawić się już po kilku godzinach od zmniejszenia dawki! Zerowanie jest trudne. Rośnie również ryzyko używania innych substancji podczas samego procesu odstawiania.




8. Kontynuacja: Użycie pozamedyczne, rekreacyjne.


Potencjał uzależniający psychikę jest dosyć niski. Mało osób przez długi czas zachwyca się efektami, które przemijają zazwyczaj po kilku dniach lub tygodniach użytkowania.

Jeśli chodzi o stosowanie pozamedyczne to pregabalina często stosowana jest jako zmieniacz percepcji, mobilizer do życia i jako potencjalizator innych substancji (o tym dalej). Uzależnieni często dla szybszego uzyskania efektów sniffują (podają do nosa) pregabalinę sypaną na nadgarstek. Lepiej rozpuścić substancję w soku, a najlepiej w napoju gazowanym i podać ją na pusty żołądek.

Obniżanie i wracanie z powrotem na wyższą dawkę lub 1-2 day off to dobra metoda ograniczenia tolerancji na pregabę. Najlepiej by oczko stanowiło 150mg. Niektórzy odstawiają całkowicie na kilka dni, by zmniejszyć tolerancję na walory rekreacyjne, a potem znowu cieszą się hajem, nie mając wskazań do leczenia pregabaliną. Osoby w depresji, będące na wysokich dawkach pregabaliny przedawkowują ją by uzyskać efekt antydepresyjny i aktywizacyjny. Nieznana jest szkodliwość takiej praktyki na organizm.



9. Miksy z pregabaliną:


Do dyskusji o miksach pregabaliny mamy osobny wątek: KLIK
Opioidy – synergia, potencjalizacja działania (uwaga na depresję oddechową).

Delta-8/9-THC – bardzo dobrze, potencjalizuje, zmienia charakter doznań, pogłębia efekt.

Benzodiazepiny, GBL, GHB, baklofen – synergia, mieszanie się działania, zmiana specyfiki (uwaga na depresję oddechową).

MDMA – zbija działanie.

Amfetamina, kokaina i inne stymulanty – zbija tudzież zmienia charakter działania, wycisza.

LSD, lizergamidy, tryptaminy – zbija działanie.




10. Historia zastosowania w Polsce.


W Polsce pregabalina weszła do lecznictwa dość późno. Po zsyntetyzowaniu w 1990 firma Pfizer wprowadziła ją na rynek w postaci leku o nazwie Lyrica. Początkowo Lyrica kosztowała dantejskie pieniądze, ale po wygaśnięciu patentu pregabalina zrobiła się tania jak barszcz. Pfizer nieco ominął prawnie sytuację z refundacją wypuszczając inny preparat w UK. Kiedy w Belfaście 15 lat temu panowała moda na tzw. “buds”, czyli pregabalinę i poznawano jej charakter uzależniający, w Polsce było o niej cicho. Dopiero w okolicach 2005, czyli po wygaśnięciu patentu polscy lekarze dowiedzieli się o istnieniu leku skuteczniego na neuralgie i GAD i zaczęli wypisywać go masowo w różnych dawkach, niczym cukierki, na każdy rodzaj zaburzenia psychicznego. Niejeden lekarz, przepisując pregabę - nadal wierzy, że ona nie uzależnia. Niektórzy polscy lekomani już na etapie boomu w UK prosili o wyższe dawki niż zapisane lecznicze. W Polsce zjawisko lekomanii, zamiast maleć, ciągle wzrasta. Pregabalina weszła do świata podziemia lekomanów i narkomanów w PL i obecnie jest bardzo często nadużywana.



11. Podsumowanie.


Pregabalina okazała się świetnym lekiem na różnego typu neuralgie, GAD, uogólnione zaburzenia lękowe, fobie oraz stabilizującym nastrój. Uzyskała szereg medycznych zastosowań.

Pomimo używania pozamedycznego czy rekreacyjnego pregabaliny, należy uznać pregabalinę za lek wysoce potrzebny. Efekt pozaterapeutyczny zauważają głównie osoby, które zdecydowały się na szybkie podwyższanie dawki. Lekarz stara się zapisywać dawki tak, by utrzymać działanie w tle bez zbędnych uboków pod postacią fazy. Na niektórych silnie działa już dawka 75mg/d.

Redukowanie dawki terapeutycznej do 300mg/d jak się ostatnio postuluje w FDA zniszczyłoby potencjał pregabaliny. Jej walory lecznicze są nieprzecenione. Należy pamiętać, że pregabalina nic nie leczy, ona jedynie tuszuje, jednakże jest to bardzo dobry lek jak na współczesny poziom rozwoju medycyny.


Dziękuję!

FAQ 3.0 by misspill & MATEK w przygotowaniu, kochani.