Zły balans. Nie da się całkiem zejść z dopaminy, bo dojedziesz. Musisz tylko uciąć te najbardziej dopaminowe kwestie.

Problem z postem dopaminowym jest taki, że zdrowy seks powoduje na tyle mocny wyrzut dopaminy że organizm potem się o nią intensywnie upomina, co znacznie zwiększa prawdopodobieństwo dokonania czynności których nie chcemy. Dlatego dobrze działa hardmode.

Ale seks to nie tylko dopamina. To też testosteron, oksytocyna, wazopresyna czy serotonina. Tylko mówimy tutaj o seksie a nie o masturbacji. Każdy z tych przekaźników i hormonów reguluje siebie jak i inne hormony czy przekaźniki.

Oczywiście. Ja mówię jak to wygląda z mojego doświadczenia, i wygląda niestety tak, że po stosunku jest większa szansa na szukanie dopaminy na rozmaite sposoby.

@Vetulani44 tu masz bardzo fajne odniesienie do postu dopaminowego.

https://youtu.be/9ieVqRYkQlI?si=Tasuhw2Axq_hWGrP

Wątek w moim rozumieniu był o kilkudniowym poście, a nie o dołączaniu do antydopaminowej sekty i stałej rezygnacji z przyjemności. Trochę to nie na temat

Z tego co widzę, nie ma nigdzie sprecyzowanego czasu trwania postu, także mój wpis jest jak najbardziej na temat. Takie krótkie całkowite odcięcia również stosowałem i tymczasowo poprawiało nastrój przynosząc długoterminowe konsekwencje, o których pisałem w poprzednich postach

Dodam jeszcze od siebie ze na hardmode samo upominanie się zwiększa poziom dopaminy; dlatego chora osoba podczas postu czy tam ramadan jak kto woli całą motywację przejebie na powrót do starych nawyków zamiast tych zdrowych.

Z mojego doświadczenia najlepsze zmiany osiąga sie procesowo, można zjebac za każdym razem sprawę ograniczenia po dwóch-trzech tygodniach postu (optymalna przerwa na reprodukcje dopaminy) i trzymając taki rytm bardzo się zmienić w ciągu roku.
Na lepsze oczywiście.
Wiem bo testowałem, niepotrzebnie sobie robiłem wyrzuty sumienia jak po dwóch tygodniach wracały złe nawyki mocno rżnące dopaminę.
Po czasie takiej dyscypliny i upadków doszło do tego ze dwa tygodnie to była zwykła sportowka i życie nabrało większy sens. Całość zauważalnej zmiany kosztowała mnie ponad pół roku.
Ale to było tylko w kwestii dopaminy.

Pamiętam te czasy, muzyka wtedy brzmiała przez całe cialo, zapachy miały przeciwlękowy smak, każdy dzień był warty przeżycia, do tego się szybko zakochałem, i znajdywałem satysfakcję w tym co robię na codzień. A nie było to nic ciekawego wręcz przeciwnie (okres studiów). Ogółem nie tęsknię, ale bardzo dobrze pamiętam jak się czułem.

Chciałbym znów taki Renesans :)
Trzeba mieć jednak pizdę ze stali w głowie bo sam proces nie był przyjemny, to przypominało ciągłe noszenie krzyża w zamian za te ideały.
Tak jak ideały można łatwo tu sprzedać za pozorny brak poczucia noszenia krzyża.