Do niedawna fobia znaczyła dla mnie kogoś kto nawet nie spyta przypadkowej osoby o godzine na zegarku i w h@@uj boi się ludzi tzn kontaktu z nimi .

Ja od dziecka do dziś :
-czasami nie ubiorę się w to co akurat chce ,bo zaraz myśle a co Oni na to a pewnie mi zazdroszczą
- do dziś nie lubię załatwiać spraw przez tel a gdy już gdzieś dzwonię to idę do innego pokoju żeby nie słyszeli
-za dzieciaka nie lubiłem jeść w miejscach publicznych
-raz w podstawówce ksiądz postawił warunek , że jak ktoś odpowie mu na dane pytanie dostanie 6. Ja ja znałem ale się nie zgłosiłem .
-upominanie się o swoje typu , źle mi pani policzyła , dlaczego Pani nie stoi za kolejka , czy oddaj mi kolego 5 zł które Ci kiedyś pożyczyłem
- często mi zależało co powiedzą inni i martwiłem się o ich uczucia a nie o swoje


W gimnazjum wszedłem w dragi i stopniowo dorzuciłem problemów , odizolowalem się z poczucia winy . Bałem się wyjść na miasto bo wiele głupot narobiłem i zwyczajnie się cykam .Że jestem zerem .

Jako tako tako z ludźmi potrafię porozmawiać zagadać jakaś Panią na przystanku , ogólnie rozmowny .

Jak sobie JesCze jakieś symptomy przypomnę ro dopisze.

Jak widziciete symptomy , pewnie wiele czynników na to się składa . Natomiast najgorzej jak wejdziesz w dragi z jakaś dolegliwością psychiczna skrajnościami osobowościowymi . I całym winowajcę jest nasze nadużywanie substancji.

Kazdy dokonuje tylko optymalnych wyborow, najlepszych z mozliwych w danym stanie i sytuacji.

Jest cos takiego jak swiadomosc. Pozwala ona spojrzec na swoje decyzje z zewnątrz. Czasami ona mowi, ze skutki decyzji nie sa doskonale. No ale decyzje byly doskonale. Cos wiec jest nie tak z preferencjami, technologia dzialania lub posiadanymi informacjami.

Mozna wtedy probowac naprawic te bledy z uzytecznoscia, technologia lub informacja. Mozna tez probowac zabic swiadomosc.

W ostatnim czasie zacząłem odczuwać nawroty silnej fobii społecznej i potężnego brain foga uniemożliwiającego zebranie mysli (długo by opisywac). Benzo i opio dobrze znam i są git ale z racji że czasami muszę gdzieś pojdechać autkiem odpadają. Pregaba poniżej 750mg nie działa a wróciłem po kilku miesiacach do niej i od tygodnia biorę xD z tego co wyczytałem to niby ashwa jest dobra ale jedynie co poprawia u mnie to jakość snu i baclo ale tego jeszcze nie jadlem. Doradźcie mi coś na recke od lekarza rodzinnego lub bez recki zanim znowu pójdę do psychiatry wyrzygać 300zł za recke na xanax i jakiś losowy antydepresant który da mi tyle co łysemu szampon xD

Mnie się rozjaśniło po jakimś czasie, jakiś czas temu, że społeczeństwo którego się niby boimy, wcale nie jest aż tak zaangażowane w swoją społeczność, i niektóre powierzchowne pozory że każdy jest miły i uśmiechnięty, są żeczywiście pozorami, ja bym widział problem raczej w braku kolegów i koleżanek z którymi da się konstruktywnie pogadać którzy się nauczyli siebie wzajemnie rozpoznawać niuanse zachowania ze szczyptą zrozumienia i obustronnej psychologii, a to że ktoś nie lubi stać w kolejce w sklepie bo ludzie są bardziej uśmiechnięci niż on sam to nie znaczy że jest to jakaś fobia, tylko ja bym nazwał to nieukształtowaniem norm zachowań, a nie strasznym lękiem chorobowym z utratą nieodwracalną dawnego spokoju, bez nadziei na osiągnięcie spokoju.

Nieodpowiednie towarzystwo spowodowało u mnie nawroty fobii społecznej. Czuję się jak śmieć, który nie potrafi się wpasować w środowisko i na pewno jest obgadywany przez każdego chociaż mam jako tako świadomość, że raczej tak nie jest a fakt, że nie żyję plotkami etc. nie czyni mnie kimś mało wartościowym. Nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzić, nienawidzę swojej wrażliwości. Przeraża mnie jak wiele ludzi potrafi być bezdusznych i potrafią czynić tyle zła i ranić innych. Boję się, że jutro jak wyjdę z domu to będą mnie gonić schizy że każdy się ze mnie śmieje, wytyka palcami i obgaduje :/

Ja dalej mam podejrzenia że o mnie myślą najgorszymi kategoriami, np ludzie w sklepach, a po powrocie do domu nie mogę się zresetować że jestem już bezpieczny w zaciszu domowych pieleszy, i ciągłe tłumaczenie sobie samemu że ludzie mają swoje życie, ale niemiła degradacja społeczna wywołuje złość na samego siebie z rozwinięciem na takie tematy że rodzice nie są ze mnie dumni i nigdy nie byli, i np nie lubię otwierać okna za dnia bo wszystko co stamtąd dobiega interpretuję jako komentarze lub inwektywy w moją stronę, ale pomimo że jeszcze trochę tego rodzaju depresji zostało, nauczyłem się medytacyjnie odkładać na bok, że mam swoje życie z nienaruszalną godnością osobistą i dopóki ten stan rzeczy się nie zmienia, mam argument do kształtowania myśli pozytywnych.