właśnie, zapomniałam napisać że już były. mnb - w ciągu 3ch dni znalazł sobie inną. a na terapie chodzę, jestem zmuszona, nic mi nie daje.

Z tego co widzę jesteś osobą z natury kruchą,wrażliwą.
Twój ex najwyraźniej był gówno warty,rozumiem,że to boli,ale musisz sobie z tym poradzić.
Osobiście rozumiem Cię i sam zapewne olałbym terapię i ćpał jak opętany,jednak-nie marnuj życia !
Może ono nie przedstawia dla Ciebie teraz żadnej wartości,jednak kto wie,być może niedługo nabierze jakiegoś sensu?
Znajdź hobby,zacznij wychodzić do ludzi,terapia obowiązkowa,potrzebna opieka psychiatry i wsparcie kogokolwiek bliskiego.
Być może jutro,pojutrze,za miesiąc,czy rok wszystko się odwróci i życie będzie Cię uszczęśliwiało do tego stopnia,że zdzierżysz je na trzeźwo.
Nie poddawaj się,nie warto.
Miej nadzieję i wiarę w jutro.Trzymaj się.
@Edit.
Acha,jeżeli nie będziesz chciała,to terapia faktycznie nic Ci nie da.
Zaufaj terapeucie,on jest po to,by Tobie pomóc.Nie patrz na to w ten sposób,że jesteś zmuszona,uwierz-wyjdzie Ci na dobre.Mi wyszło,nie żałuje.

Głupota, głupota, głupota!!
a raczej naiwność. a wszystko mogłoby się skończyć zupełnie inaczej - gdybyś trochę pomyślała i skojarzyła kilka faktów. Dziewczyna to nie mamusia.
i skończ z tym ćpuńskim gadaniem. Nakręcanie się na to Ci nie pomoże.
Popatrz na to z tej strony - w życiu jest wiele zajebistych rzeczy POZA narkotykami. Tylko, że ciężko z nich korzystać będąc uzależnionym.
Długa droga przed Tobą, jeśli chcesz jakoś normalnie jeszcze żyć i cieszyć się tym życiem. ale warto. bo co Ci innego zostało ?

jesteś taka sama jak ja
kondolencje serio bo co innego tu można napisać?

wlasnie wlaczylem sie, placze sie za axmanem...

kokolino - nie ty pierwsza , nie ostatnia. Pewnie myslisz ze jestes jedynym czlekiem na swiecie ktorego takie cos spotkalo- niestety pomylka.
zrobisz co chcesz.
mialem troszke gorsze sytuacje w zyciu, ale doroslem i wyroslem (chyba) z zajebywania sie.

jak masz 23 lata - to wszystko przed toba, i to dobre, i to zle.
jak masz 40sci kilka - pozno, ale tez mozna poradzic.

postaw sobie cel niezamocny i napierdalaj do niego - tak moja fakn rada na swieta wielkanocne.

love

Tak jestem osobą z natury kruchą i wrażliwą, boję się ludzi, boję się że ktoś do kogo się przywiążę bo wiem że nie będę chciała pokochać zniknie jak każdy w moim życiu do tej pory.
Nauczyłam się radzić sobie sama, terapeuta gapi się na mnie jak na kolejnego ćpuna bez przyszłości, chcę zmienić swoje życie ale ani bliscy ani nikt inny nie pomagają mi w tym. ( nie chcę o nich pisać )
Owszem mogło by się skończyć inaczej, złotym strzałem albo wyjściem przez okno ewentualnie powieszeniem się gdzieś na drzewie. Chodził na terapie i był podobno silny psychicznie, dziewczyna to nie mamusia ( z matką się nie sypia )
Ćpun gada jak Ćpun, i będzie tak mówił. Wolę się na prawdę naćpać czymkolwiek niż siedzieć w pokoju który przypomina mi o tym wszystkim co się stało, wolę zginąć albo się naćpać niż siedzieć tu kolejny dzień.
poruczniku
obudziłeś się kiedyś ze świadomością że Twoje życie nie ma już sensu, że zostałeś zupełnie sam z policją na karku, że jedyna osoba którą kochasz pobiła Cię i zawieźli ją na detox i nie masz prawa jej zobaczyć.
Od 16 roku życia nie wyrosłam z zajebywania się a mam już troszkę więcej rozumu niż kiedyś.. podobno.
Moim celem każdego dnia jest nie wyjście przez okno i nie naćpanie się co ciężko mi wychodzi ale wychodzi.

moze to zabrzmi dziwnie ale lepszego czasu na wyjscie z nalogu nie moglas miec

wolała bym wychodzić z tego gówna nie cierpiąc aż tak z powodu straty. Bardziej mnie boli strata jego niż brak ćpania, a chcę ćpać bo nie ma jego. i tak w kółko ..

oczywiscie - to wszystko mialem kilkaset razy. Oczywiscie (jak u kazdego cpuna) byl tez ten "zloty strzal" - tylko okazywal sie ciagle za slaby, lekko tylko "pozlacany".

Nie nastawiaj sie na szybkie zmiany w zyciu (wyjscie z nalogu, nowa milosc itp).
Wszystko zmieni sie powoli, spokojnie, prawie niezauwazalnie... tak to juz jakos jest.

Jak bedzie konsekwentna, to za kilka lat tylko sie bedziesz usmiechac na wspomnienia "z dzisiaj".
Siedzialem wlasnie sobie wczoraj wieczorem i patrzylem ja duze baki zapylaja mi kwiatki w ogrodku.
Kolory, dzwieki, zapachy, bliskosc bliskich - to tez moze cieszyc, zastanawiam sie nawet czy nie bardziej niz cieply towar w pompce.

Powoli, dzien za dniem...a wszystko bedzie dobrze - zapewniam. Tylko nie spierdol czegos po drodze.

Alleluja!

Nie potrafię cieszyć się wiosną, klimatem .. Zdecydowanie wolę cierpieć w samotności niż okazywać publicznie moje uczucia, dla mnie nastąpił koniec świata. Wiem jak trudno odbudować świat na nowo u mnie nowy świat buduje się jak domek z kart, jeden zły ruch i wali się wszystko. Boję się świata i boję się ludzi którzy mnie otaczają, boję się również że coś po drodze pójdzie nie tak i znowu będę musiała wszystko stawiać na nowo, ale nie wiem czy dam radę cokolwiek już postawić. W tym momencie chcę jedynie śmierci ale niestety za każdym razem jak idę samotnie ulicą z chęcią i możliwością skończyć ze sobą, napotykam po drodze ludzi którzy w ostatnim momencie ratują mnie nie wiedząc o tym. Pozłacane strzały czasem są zdecydowanie lepszym rozwiązaniem niż zamierzony efekt.